Sommigen zeggen dat technische veranderingen de spiegel zijn van wat ons omringt, sommigen zeggen dat ze een natuurlijk proces zijn, anderen beweren nog steeds dat ze het resultaat zijn van dwang ten dienste van andere belangen, ze zijn het gevolg van noodzaak buiten het veld.
We kunnen één ding provocerend zeggen, de verandering het is niet altijd synoniem met evolutie.
Vooral in het voetbal, in het overbelichte, in de media en in het circus, dat de oude generaties verdeelt en de toekomstige genereert.
De mijne is dat zeker meer gedesoriënteerd, waarin het moeilijker te identificeren is, waarin te kiezen praktisch onmogelijk is.
Op en naast het veld.
Mijn generatie is de laatste van de hele sok en van de gravelbaan in de voorsteden, van het Stadion als de beste oplossing en van zondag als unieke dag van de Heer en de ballon. Maar het is ook de eerste technologie als een onmisbaar hulpmiddel voor het leven, van betaaltelevisie en sociale media.
Een generatie die zonder gebruikershandleiding in een draaikolk van informatie is gestoken en die het zelf moest schrijven.
Een generatie die mythes heeft ingebouwd een wereld die niet meer bestaat en die tegenwoordig gedecontextualiseerde, romantische verhalen van een tijd geleden lijken.
Toch zijn er slechts 25 jaar verstreken.
Als we echt een synthese willen maken, vinden we die in Ronaldo, in de naam en in de feiten.
Van Ronaldo tot Ronaldo, van Nazario tot Cristiano, van Fenomeno tot CR7.
Twee kampioenen die uit het gewone leven komen, maar die de verandering traceren en het ongemak van mijn generatie fotograferen.
Ronaldo, de Braziliaan, werd eind jaren '90 in een competitieve en 'impactvolle' context geplaatst op het hoogtepunt van zijn uitdrukking, waar de aanvallers het laagste punt van bescherming bereikten, waar ze langzamer gingen maar sterker botsten. Christelijk wordt volgens afspraak uitgedrukt in een duizelingwekkend tempo spel en waar de gemiddelde expressiegraad van de aanvallende fase zeker hoger is. Snellere matches waarbij functionele vaardigheden doorslaggevend zijn waarbij je meer rent en minder botst.
En de ruwe en saaie context van de late jaren 90 wordt ontketend met de glanzende en politiek correcte versie van het heden waarin de Ronaldo's worden gedimensioneerd als symbolen van ervoor en erna.
Omdat als dit voetbal vandaag bestaat, we het te danken hebben aan het geslagen en onbereikbare talent van Ronaldo, een huidige speler in een oude wereld.
En ik weet zeker dat er ook een post-CR7-voetbal zal zijn waar de nauwgezette, manische en chirurgische aandacht voor het streven naar perfectie als middel tot overwinning de ontwikkeling van nieuwe veranderingen zal bepalen.
Twee gezichten met dezelfde achternaam, twee realiteiten van begin en einde.
Het voetbal van vandaag begint met Ronaldo en bereikt Ronaldo, de verandering die in alle versies plaatsvindt.
Techniek, tactiek, arbitrage, media, sociaal.
De twee markeren de definitieve passage van oppositievoetbal tot identiteitsvoetbal, van geërgerd tot noodzakelijk voetbal, van voetbal voor iedereen tot voetbal voor iedereen.
We zijn binnen, nu bijna veertig, die merken dat we niet alleen kiezen, maar ook onderwijzen en mensen laten kiezen, wetende dat de beste antwoorden bij de taal van vandaag komen, maar bij de boodschap van gisteren.
Iemand zal het vragen, maar wie zou je in je team willen hebben?
Mijn antwoord vind je in de definitie van verandering, die niet altijd synoniem is met evolutie.
artikel Van Ronaldo… tot Ronaldo komt van Sport geboren.
