Afantasie: de aandoening waardoor u zich niet kunt voorstellen en dromen

Il parfum van een vers gebakken cake. De visie van oud meubilair bij grootmoeders huis. Daar gevoel van de lentebries van een ochtend aan zee. Onze geest kan ons ver brengen zelfs als we stilstaan ​​op dezelfde plek. Hoe vaak gebeuren we dat niet verdwaal in onze gedachten en herinneringen uit het verleden? Als het gebeurd we snijden ons af van de realiteit die ons omringt, we vergeten alles dat voor onze ogen staat en we worden naar reeds geleefde momenten gekatapulteerd of een ideale toekomst dat we graag dromen.

Echter, niet iedereen heeft dit verbeeldingsvermogen en het is niet alleen pragmatisme of gebrek aan creativiteit. Het is een echte psychische toestand, genaamd "patroon'.

Wat wordt bedoeld met "afasie"

In de XNUMXe eeuw voor Christus, Aristoteles definieerde de "fantasie"hoe de kracht van verbeeldingskracht. Fantasierijk zijn betekent zich kunnen voorstellen voor je ogen situaties, mensen en dingen dat in werkelijkheid, ze zijn alleen in onze geest gebaseerd. Tegelijkertijd kunnen dankzij de verbeelding niet alleen visuele beelden in gedachten worden herinnerd, maar ook ruikt, proeft, klinkt en de verschillende percepties die daarmee verband houden tatto.

Het tegenovergestelde van deze mentale capaciteit heeft echter een heel specifieke naam, die van patroon. Deze term geeft dat aan neurologische aandoening waarvoor een individu kan geen mentale beelden visualiseren, alsof het geestesoog blind was. Wetenschappers hebben gemerkt hoe deze aandoening beïnvloedt 3% van de bevolking, die zich vooral manifesteert als onvermogen om visuele beelden vast te houden ter nagedachtenis en om deze reden wordt het ook "psychische blindheid'.

Deze toestand ontdekken

Hoewel gevallen van afasie niet erg zeldzaam zijn, bleef deze hersenaandoening jarenlang in de vergetelheid. In feite was de eerste die het onder ieders aandacht probeerde te brengen Francis Galton met een studio waarin ze fuseerden empirisme en serendipiteit. De intellectueel uit het Victoriaanse tijdperk opende een opiniepeiling waarin hij verschillende Engelse edellieden vroeg stel je je eigen ontbijt voor en om naar hun beste kunnen de scène te beschrijven die zich in hun geest aandiende. Onder talloze refractaire en verschillende berustende, merkte Galton op dat enkele van zijn kennissen hadden voorzien een vervaagd en slecht gedetailleerd beeldondanks de moeite om zich hun gebruikelijke vroege ochtendmaaltijd te herinneren.

Helaas is de studie van Galton jarenlang in de vergetelheid geraakt, inclusief de conclusies, die ze al aangaven hoe de visuele verbeelding niet uniek was, maar dat het presenteerde een veel groter bereik en enorm, dat nog moet worden verkend. Zijn artikel is pas onlangs teruggekeerd naar het licht en de aandacht van de wetenschappelijke gemeenschap. Met name in 2016 heeft Dr. Adam Zeman, een cognitief psycholoog aan de Universiteit van Exeter, heeft de term 'patroon". Sindsdien zijn ze gestaag begonnen meerdere zoekopdrachten op oorzaak van deze toestand en verder effecten dat aanwezig is in het dagelijkse leven van de getroffenen.

 

Wat zijn de oorzaken van afantasie

Studies van de Universiteit van Exeter en Adam Zeman hebben zich sterk gericht op de oorzaken die tot dit gebrek aan verbeeldingskracht hebben geleid. Er werd geconstateerd dat sommige mensen er aan afantasie voor lijden aangeboren redenen, anderen vanwege een eerdere ziekte of aandoeningen en weer anderen ontwikkelden het daarna chirurgische ingrepen. Er lijken goden te zijn links naar andere neurologische aandoeningen, As de Sinestesia, of de verwarring van de zintuiglijke waarneming van stimuli, en de prosopagnosie, een tekort aan het zenuwstelsel waardoor het moeilijk is om de algemene kenmerken van de gezichten van mensen te herkennen.

Dus juist omdat er geen enkele oorzaak kan worden achterhaald die deze aandoening zou kunnen verklaren, onderzochten de onderzoekers wat er in de hersenen gebeurt bij mensen met afantasie. Het lijkt erop dat deze psychische blindheid met elkaar in verband moet worden gebracht aan het onvermogen van het hersensysteem om associatieve modellen te bouwen die zijn gekoppeld aan wat wordt gezien. Over het algemeen heeft elke visuele stimulus, maar ook elke stimulus die wordt afgeleid van de andere vier waarnemingszintuigen een impact op de hersenen en laat maar "een afdruk". Als we ons iets willen herinneren, gaan we dat merkteken dat in onze geest is achtergelaten herontdekken en het weer aan het licht brengen. In de hersenen van mensen met afantasie gebeurt dit allemaal niet en daarom wordt niet alleen het vermogen van de verbeeldingskracht aangetast, maar ook creativiteit, geheugen of het dromen.

 

Leven met deze psychische blindheid

Vóór de herontdekking van de psychologiestudie van Galton en het nieuwe onderzoek van Adam Zeman, werd afasie, naast het feit dat ze niet eens een echte naam had, door experts niet in overweging genomen. Dit alles maakt duidelijk hoe mensen die eraan lijden kunnen een bijna normaal leven leiden behalve op die momenten dat hun wordt gevraagd om zeer specifieke mentale vermogens te gebruiken die in feite verband houden met verbeeldingskracht, creativiteit en fantasie. Ze experimenteren meestal een situatie van malaise wanneer daarom wordt gevraagd het onthouden van gezichten van personen die ze kennen maar die niet naast hen of bij soortgelijke gelegenheden aanwezig zijn.

Ook wordt een repercussie van afasie gezien op de behoud en vermogen om te dromen. Terwijl een persoon met verbeeldingskracht kan ontsnappen aan de realiteit die hem omringt door simpelweg zijn toevlucht te zoeken in zijn eigen geest en dat fascinerende fenomeen te ervaren dat 's nachts dromen zijn, de aphantasius faalt en ze kunnen die mentale ervaring niet opbouwen.

 

Zijn er remedies voor afantasie?

Momenteel loopt het onderzoek nog bezig e er is geen behandeling voor afantasie. De getuigenissen van degenen die eraan lijden, laten zien dat dit tekort het leven van degenen die eraan lijden niet ernstig of ernstig in gevaar brengt, maar in ieder geval deze mensen hebben het gevoel dat er iets ontbreekt. We hopen dat wetenschap en psychologie vooruitgang kunnen boeken in deze richting.