അമ്പത് വർഷം മുമ്പുള്ള വീടുമായി നിലവിലെ വീടിനെ താരതമ്യം ചെയ്താൽ, എല്ലാത്തരം വസ്തുക്കളും ഞങ്ങൾ ശേഖരിക്കുന്നതായി കാണാം, അവയിൽ പലതും പൂർണ്ണമായും ഉപയോഗശൂന്യമാണ്. കേവലം അരനൂറ്റാണ്ടിനുള്ളിൽ, നമ്മുടെ സമൂഹം അനിയന്ത്രിതമായ ഉപഭോഗത്തിന്റെ കൈകളിലേക്ക് സ്വയം എറിയപ്പെട്ടു. തൽഫലമായി, ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമില്ലാത്ത സാധനങ്ങൾ ഞങ്ങൾ വാങ്ങുന്നു, അത് പലപ്പോഴും ഡ്രോയറിന്റെ അടിയിൽ മറന്നുപോകുകയോ വീട്ടിൽ താമസിക്കാനുള്ള ഇടം എടുക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു.
I ആവശ്യത്തിലധികം സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന കാരണങ്ങൾ വാങ്ങുന്നതിന് മുമ്പുള്ള അഡ്രിനാലിൻ തിരക്ക് മുതൽ ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം അല്ലെങ്കിൽ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തീർന്നുപോകും, ഈ വസ്തുക്കൾ സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ഉറവിടമാണെന്ന തെറ്റായ വിശ്വാസം വരെയുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ കാരണങ്ങൾക്കെല്ലാം അടിസ്ഥാനം വസ്തുക്കളുമായുള്ള തിരിച്ചറിയൽ ആണ്. വില്യം ജെയിംസ് പറഞ്ഞതുപോലെ, "ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വയം എന്നത് അയാൾക്ക് നിർവചിക്കാൻ കഴിയുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും ആകെത്തുകയാണ്".
നമ്മുടെ സ്വത്തുക്കളുമായി ഞങ്ങൾ വളരെയധികം തിരിച്ചറിയുന്നു
1937-ൽ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും അഭിമാനകരമായ കലാചരിത്രകാരന്മാരിൽ ഒരാളായ എബ്രഹാം ബ്രെഡിയസ്, തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും വെർമീറിന്റെ സ്റ്റുഡിയോയ്ക്കായി നീക്കിവച്ചിരുന്നു. വെർമീറിന്റെ പെയിന്റിംഗ് കണ്ടെത്തി "ക്രിസ്തുവും എമ്മാവൂസിന്റെ ശിഷ്യന്മാരും", എങ്ങനെയെന്ന് ആരാണ് വിവരിച്ചത് "പരമോന്നത കലയുടെ ആവിഷ്കാരം". ആ പെയിന്റിംഗിന്റെ മൂല്യം കണക്കാക്കാൻ പറ്റാത്തതായിരുന്നു. കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ഇത് യഥാർത്ഥത്തിൽ വ്യാജ ഹാൻ വാൻ മീഗറെന്റെ സൃഷ്ടിയാണെന്ന് കണ്ടെത്തി, പ്രശംസിക്കപ്പെട്ട പെയിന്റിംഗിന്റെ മൂല്യം ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞു, ഇത് കേവലം കൗതുകമായി മാറി.
എന്നിരുന്നാലും, പെയിന്റിംഗ് വളരെ രസകരവും ആവിഷ്‌കൃതവും സമർത്ഥവും ആയിരുന്നെങ്കിൽ, അത് അതിന്റെ മൂല്യം നിലനിർത്തേണ്ടതായിരുന്നു. വ്യക്തമായും ഇത് അങ്ങനെയല്ല, കാരണം പലതിനും വലിയ മൂല്യമില്ല, എന്നാൽ അവ സാമൂഹികമായി നാം നൽകുന്ന മൂല്യത്തെ അവർ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. വസ്തുക്കളുടെ മൂല്യം പ്രധാനമായും നിർണ്ണയിക്കുന്നത് അവയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ, അവ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നവ, തീർച്ചയായും, അവർ നമ്മളെക്കുറിച്ച് എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് നാം കരുതുന്നു. ഒരു വെർമീർ സ്വന്തമാക്കുന്നത് സാമൂഹിക നില, സംസ്കാരം, കലാപരമായ അഭിനന്ദനം എന്നിവയുടെ പ്രതീകമാണ്. ഒരു വാൻ മീഗറെൻ ഉള്ളത്, അത്രയല്ല.
അത് തിരിച്ചറിയാതെ തന്നെ, വസ്തുക്കൾ വ്യക്തിഗതമായും കൂട്ടായും നമ്മുടെ സ്വത്വത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നു. അവരിലൂടെ നാം നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വവും വിശ്വാസങ്ങളും അഭിരുചികളും ആശയവിനിമയം നടത്തുന്നു, നമ്മൾ ആരാണെന്നും നമ്മൾ എവിടെയാണെന്നും പറയുന്നു. ഇതിനർത്ഥം, ഒരു വസ്തുവിന്റെ കൈവശം ഉള്ളപ്പോൾ, ഒരു ഐഡന്റിഫിക്കേഷൻ പ്രക്രിയ നടക്കുന്നു, അതിലൂടെ അതിന്റെ ഒരു വസ്തുവോ ആട്രിബ്യൂട്ടോ നാം സ്വാംശീകരിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ആപ്പിൾ ഉപയോക്താക്കൾക്ക് അവരുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള നവീകരണത്തിന്റെയും പ്രതിഭയുടെയും ഒരു പ്രത്യേക എലിറ്റിസത്തിന്റെയും പ്രഭാവലയം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയും.
മാത്രമല്ല ഇത് തികച്ചും മാനസികമായ ഒരു പ്രക്രിയയല്ല. 2010-ൽ, ന്യൂറോ സയന്റിസ്റ്റുകൾ യേൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി "എന്റേത്" എന്ന് അടയാളപ്പെടുത്തിയ ഒരു കണ്ടെയ്‌നറിലോ മറ്റാരുടെയെങ്കിലും പേരിൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയ ഒരു പാത്രത്തിലോ വസ്തുക്കൾ വയ്ക്കുമ്പോൾ അവർ ഒരു കൂട്ടം ആളുകളുടെ തലച്ചോറ് സ്കാൻ ചെയ്തു. അവരുടെ വസ്തുക്കളെ കാണുന്നതിന് പ്രതികരണമായി അവർ മീഡിയൽ പ്രീഫ്രോണ്ടൽ കോർട്ടെക്സിലെ പ്രവർത്തനം കണ്ടെത്തി. പങ്കെടുക്കുന്നവർ അവരുടെ വ്യക്തിത്വം വിവരിച്ചപ്പോൾ അതേ മേഖല സജീവമായി, കാരണം അത് തങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതിനർത്ഥം നമ്മുടെ സ്വത്തുക്കളെ നാം നമ്മുടെ തന്നെ വിപുലീകരണമായി കാണുന്നു എന്നാണ്. എന്നിരുന്നാലും, വസ്തുക്കൾ നമ്മുടെ ഐഡന്റിറ്റി പ്രകടിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കുക മാത്രമല്ല, അത് നിർമ്മിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഞങ്ങൾ വാങ്ങാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ വാങ്ങുന്നില്ല
നമ്മൾ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങുമ്പോൾ, അർത്ഥത്തിൽ ഒരു മാറ്റം സംഭവിക്കുന്നു, കാരണം നമ്മൾ ഒരു വസ്തുവിനെ വാങ്ങുകയല്ല, മറിച്ച് അതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സാമൂഹിക ഘടനയാണ്. ഞങ്ങൾ ഒരു ആഡംബര ബ്രാൻഡ് വാങ്ങുമ്പോൾ, ഉദാഹരണത്തിന്, നമുക്ക് പ്രത്യേകതയും പദവിയും ലഭിക്കും. എന്നാൽ നമ്മൾ എപ്പോഴും തിരിച്ചറിയുന്ന സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാറില്ല, ചിലപ്പോൾ ആ കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ ആരാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പ്രകടനമാണ്.
എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഞങ്ങൾ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുന്നില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത. ആ കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് തോന്നുന്നത് ഞങ്ങൾ വാങ്ങുന്നു. ഓരോ വാങ്ങലും ഒരു വികാരവുമായി സംയോജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു മേശയുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പോലും അതിന്റെ നിറത്തെയോ മെറ്റീരിയലിനെയോ പ്രവർത്തനത്തെയോ മാത്രം ആശ്രയിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് അതിന് ചുറ്റും നാം സങ്കൽപ്പിക്കുന്ന സന്തോഷത്തിന്റെ എല്ലാ നിമിഷങ്ങളെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. നമ്മൾ ജിം മെമ്പർഷിപ്പ് പോലും വാങ്ങില്ല, മറിച്ച് നമ്മൾ സ്വപ്നം കാണുന്ന ശരീരം. ഓരോ വാങ്ങലിലും ഒരു മിഥ്യ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, അത് എത്ര ചെറുതാണെങ്കിലും.
ആ ഉൽപ്പന്നം നമ്മെ ഉണർത്തുന്നത് നിർത്തുമ്പോൾ, സന്തോഷത്തിന്റെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ വീണ്ടും സൃഷ്ടിക്കുന്ന മറ്റൊന്നിനായി ഞങ്ങൾ തിരയുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് നമുക്ക് ഇപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്നവ വലിച്ചെറിയുകയും ആവശ്യമില്ലാത്തവ വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നത്. നമ്മൾ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുക മാത്രമല്ല, മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാൻ അനുഭവങ്ങളും മിഥ്യാധാരണകളും സ്റ്റാറ്റസുകളും വാങ്ങുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.
നമുക്ക് ആവശ്യമില്ലാത്ത സാധനങ്ങൾ നമുക്ക് ആവശ്യമാണെന്ന് കരുതി വാങ്ങുന്നു. കാരണം നമ്മൾ അവരുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. കാരണം അവ അടങ്ങുന്ന വാഗ്ദാനങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. കാരണം അവ നമ്മെ കൂടുതൽ ശക്തരും നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നവരുമാക്കുന്നു. അവസാനം എല്ലാം ഒരു മിഥ്യ മാത്രമാണെങ്കിൽ പോലും.
ഉറവിടം:
Kim, K. & Johnson, MK (2014) എക്സ്റ്റൻഡഡ് സെൽഫ്: 'എന്റേത്' ആയ ഒബ്‌ജക്‌റ്റുകൾ മുഖേന മീഡിയൽ പ്രീഫ്രോണ്ടൽ കോർട്ടെക്‌സിന്റെ സ്വയമേവ സജീവമാക്കൽ. സോഗോ കോംനെൻ അഫക്റ്റ് ന്യൂറോ സികൾ; 9 (7): 1006–1012.
റക്കർ, ഡിഡി & ഗാലിൻസ്‌കി, എഡി (2008) ഡിസയർ ടു അക്വയർ: പവർലെസ്സ്‌നെസ് ആൻഡ് കോമ്പൻസേറ്ററി കൺസപ്‌ഷൻ. ജേണൽ ഓഫ് കൺസ്യൂമർ റിസർച്ച്; 35 (2): 257-267.
പ്രവേശന കവാടം നമ്മൾ ആവശ്യമില്ലാത്ത സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുന്നതിന്റെ യഥാർത്ഥ കാരണം ൽ ആണ് ആദ്യം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് സൈക്കോളജിയുടെ കോർണർ.
