رقابت مقدس باشد

می توان گفت ورزش در عمیق ترین تحلیل خود دارای دو چهره. و درست مانند یک سکه، یک روی آن به اندازه طرف دیگر مراقبت می شود. با این حال، تقریباً همیشه، کسانی که آن را دارند بیشتر به یک نیمه علاقه مند هستند تا نیمه دیگر: معمولا - و نه به اشتباه - آن که دارای "عددی” که نشان دهنده ارزش آن است. اما اگر این واقعا مهمتر بود، چه چیزی بود حس وقف مراقبت و توجه همچنین به تولید چهره مخالف؟

ورزش دو چهره دارد: از یک طرف - چهره "عددی"- ما تسکین مشخص ورزشکار، تیم، از ورزشکار را می بینیم مربی و همه چیز پشت آن می خواهم در یک فرمول خلاصه کنم: ارزش ورزش آن را کسانی می دهند که خود ورزش را تولید می کنند - تولید تماشایی، تکنیک و فرهنگ.

اما در سوی دیگر، کسانی هستند که از این همه لذت می برند. یا بهتر است بگوییم: نه آنقدر که بیننده روایت ورزشی که به دومی ابلاغ می شود. این همان بخشی از سکه است که همه می بینند، اما کمتر کسی واقعاً به آن توجه می کند. امروزه می توان هر رقابتی را بدون آن تصور کرد میانجیگری بین ورزشکار و هوادار? این روزنامه نگار است که پول می دهد اسطوره یک ورزشکار بزرگ، همانطور که مفسری که می دهد بعد چهارم به مسابقه و واضح است که قوانینی وجود دارد، شاید نانوشته، که یک نمایش را کم و بیش جذاب می کند.

داستان گویی این اصطلاحی است که به طور فزاینده ای وارد واژگان ایتالیایی می شود، و من برای قاتلان زنجیره ای انگلیسییسم متاسفم، اما ترجمه آن به عنوان "روایت"، هرچند قابل قبول، هنوز کاملاً صحیح نیست. در واقع، اصطلاح ایتالیایی هنوز دارای معانی خاصی نیست که اصطلاح انگلیسی از زمان پیدایش خود داشته است (نمونه ای بالاتر از همه، امکان ارتباط این اصطلاح با هر زمینه ارتباطی، حتی نحوه لباس پوشیدن در صبح).

این عمل یکی دارد ساختار پیچیده، اما پایه ها مستحکم و خطی هستند: آنچه در ورزش یکی از مهمترین موارد است، تضاد بین قهرمان e آنتاگونیستا. در مورد ما این رابطه یک ویژگی اضافی دارد، در واقع نقش ها قابل تعویض هستند. به سختی یک "بد" برای همیشه باقی خواهد ماند (و بالعکس). این انتخاب تا حدی به به راوی، اما حتی بیشتر برای بیننده.

به همان اندازه درست است که یک ورزشکار با شخصیت قوی می تواند در ساختن شخصیت خود کمک بزرگی کند. دواتلند فرانسوی امیلین ژاکلن کل مردم را در مرحله دیوانه کرد لو گراند بورنانداما آیا بدون اهتزاز پرچم سه رنگ بر روی خط پایانی و آن بازوهای مغرور در جلوی سینه، همان ارزش را داشت؟ پرواز، تقلید با بازوها، از ووت ون آرت در پیروزی در مرحله چهارم تور، "گریمس" - حداقل می توان گفت - از پیتر نورثاگ یا گچ پرتاب شده به هوا له برون جیمز. همه اینها تغییر را آسان تر می کند ورزشکار a شخصیت.

اکنون به جای آن به تضادهای بزرگ می رسیم. در اینجا بازتاب من در یک چهارراه متوقف می شود: پس از دوران سه تاج تنیس (فدرر، نادال و جوکوویچ) و دل دوئل مسی و رونالدو (کریستیانو)، ایجاد چالش های جدید در طول ده سال دشوار به نظر می رسد. اما به چه دلیل؟

یک احتمال تاریخی است: ما می توانیم آگاهانه این پویایی ها را تنها زمانی درک کنیم که به انتهای خط برسند و ما شروع به از دست دادن آنها کنیم.

احتمال دیگر پیش پا افتاده تر و ساده تر است: ما در میانه راه هستیم یک دوره انتقالی و ما باید خود را تسلیم انتظار کنیم.

قطعا ایرادات علیه این گفتمان می تواند زیاد باشد: با ماندن در دنیای فوتبال، امید زیادی به دوئل هالند و امباپه می شود. با این حال، اولی در انگلیس بازی می کند، در حالی که دیگری قانون را در آن دیکته می کندایل-DE-فرانسه: تفاوت های زیادی وجود دارد که بتوانید مقایسه ای انجام دهید که فقط یک "چت نواری" نباشد. در دوچرخه سواری جاده ای وجود دارد ها Bimbo نسبت به این سیاره او هرگز حریف شایسته ای پیدا نکرده است (در اداره ثبت Tadej Pogacar)، با وجود چالش "Van Aert-Van Der Poel" همچنان جذاب است. با این حال، متأسفانه، علایق دو سوارکار فقط در بخشی از فصل تلاقی می‌کنند.

در نهایت، بیایید به NBA، بالاترین لیگ بسکتبال در جهان نگاه کنیم: روندی که اکنون شروع شده است، توجه بیش از حد به قرارداد و گزینه پخش. کمتر و کمتر صحبت می کنیم از حلقه ها و سلسله ها، اکنون اصطلاحات نوستالژیک - به ویژه دومی، به استثنای گلدن استیت، استثنایی استثنایی. نتیجه مستقیم این است که رقابت بین فرنچایزها اکنون فقط در قلب طرفداران باقی مانده است، در حالی که در قلب طرفدارانی که مستقیماً دخیل هستند، کم یا اصلاً وجود ندارد. صحبت کردن به طور کلی فایده چندانی ندارد، بنابراین آخرین مثالی که من پیشنهاد می کنم اودیسه ای است که دورانت و ایروینگ انجام می دهند. ناامید برای نجات دهنده تا آنها را از بروکلین دور کند.

ورزش قطعا در حال تغییر است و با آن روش های بیان آن تغییر می کند، اما اگر بخواهیم این پویایی ها را با پویایی های یک زبان (همیشه ارتباط) مقایسه کنیم، می توانیم با اطمینان بگوییم که اکنون گرامر به خوبی تعریف شده است. مطمئناً، بازه‌های زمانی بی‌نهایت کوتاه‌تر و ابعاد بی‌شماری جدید که از آن‌ها می‌توان از هر آنچه در جهان اتفاق می‌افتد پیروی کرد، این قوانین را تقریباً غیرقابل تشخیص می‌سازد. در واقع آنچه تغییر می کند گرامر نیست، بلکه به سادگی شکل. از رادیو به تلویزیون، از تلویزیون به جریان و اکنون به لطف توییتر امکان تعامل در زمان واقعی با روزنامه نگاران و متخصصان وجود دارد.

به طور خلاصه، یک تکامل مداوم. با این حال، ما همیشه عاشق چند کلمه ساده و قدیمی هستیم - و خواهیم بود:

وجود داشت

الف

زمان…

زیرا نیمی از ورزش را افراد تشکیل می دهند، نیمی دیگر را افسانه ها و احساسات.

مقاله رقابت مقدس باشد از جانب ورزش متولد شد.