زیاد یا کم صحبت کردن: چه چیزی برای تأثیرگذاری خوب بهتر است؟

هیچ شانس دومی برای ایجاد یک تاثیر اولیه خوب وجود ندارد. خواه یک مصاحبه شغلی، یک قرار اول عاشقانه یا یک ملاقات کاملاً غیر عادی با یک غریبه باشد، ما به طور کلی تلاش می کنیم تا تاثیر خوبی بگذاریم.

اما شکستن یخ همیشه آسان نیست، چه رسد به اینکه یک مکالمه آرام با کسی که به تازگی ملاقات کرده ایم داشته باشیم. در این مواقع معمولاً به طور پیش فرض گناه می کنیم. اکثر مردم فکر می کنند که برای خوب بودن و تاثیرگذاری خوب، باید کمتر صحبت کنند و بیشتر گوش کنند. علم مخالف است.

زیاد صحبت کردن به ما کمک می کند تا تاثیر بهتری داشته باشیم

مطالعه‌ای که در دانشگاه ویرجینیا انجام شد نشان داد که مردم معمولا فکر می‌کنند که باید ۴۵ درصد مواقع صحبت کنند تا با کسی که تازه ملاقات کرده‌اند خوب رفتار کنند. با این حال، آزمایش ها نشان می دهد که آنها اشتباه می کنند.

محققان افراد ناشناس را جفت کردند و از آنها خواستند در 30، 40، 50، 60 یا 70 درصد مواقع صحبت کنند. بنابراین آنها توانستند دقیقاً زمان استفاده از کلمه را محاسبه کنند.

آنها دریافتند که هر چه شرکت کنندگان بیشتر صحبت کنند، مخاطبان جدیدشان بیشتر آنها را دوست دارند.

این تنها مطالعه ای نیست که این را ثابت می کند. تقریباً یک دهه قبل از آن، محققان دیگری آزمایش مشابهی را انجام دادند که در آن از یک نفر خواستند صحبت کند و دیگری گوش دهد.

پس از 12 دقیقه تعامل، آنها دریافتند که شنوندگان کسانی را که خیلی بیشتر صحبت می کنند دوست دارند. با این حال، کسانی که زیاد صحبت می‌کردند، نسبت به افرادی که فقط گوش می‌دادند، همدردی نداشتند.

سوگیری سکوت و تمایل به کم صحبت کردن

این تصور غلط که ساکت تر بودن باعث می شود ما را مهربان تر به نظر برسانیم و تاثیر بهتری بگذاریم، تعصب سکوت نامیده می شود. این سوگیری احتمالاً ناشی از این باور است که برای همدلی باید بیشتر گوش کنیم.

بدون شک، گوش دادن فعال بخشی از همدلی است، اما برای برقراری ارتباط عاطفی با دیگران، ما نیز باید باز باشیم. محققان پیشنهاد می‌کنند که یکی از دلایلی که باعث می‌شود افرادی که بیشتر صحبت می‌کنند ما را تحت تأثیر قرار دهند این است که به ما اجازه می‌دهند درباره آنها بیشتر بیاموزیم.

این گشاده رویی به ما کمک می کند تا اشتراکات بیشتری پیدا کنیم، بنابراین راحت تر می توانیم خود را جای آنها بگذاریم. بازترین و برون‌گراترین افراد نیز به ما اجازه می‌دهند با ایجاد احساس آرامش، مراقب خودمان را پایین بیاوریم. آنها همچنین از سکوت های ناخوشایندی که در مورد افرادی که نیاز دارند کلمات را از دهان خود خارج کنند، اجتناب می کنند.

در واقع، محققان توضیح می‌دهند که وقتی با فردی ملاقات می‌کنیم، به خصوص اگر زمان زیادی را با او نمی‌گذرانیم، معمولاً فقط یک نفر را تشکیل می‌دهیم. برداشت اول جهانی است. برای ما سخت است که فکر کنیم هوشمندانه، جالب یا بدبینانه است زیرا احساسی که به ما می دهد بستگی زیادی به آنچه در طول مکالمه احساس می کنیم دارد، بنابراین ما یک برداشت مثبت یا منفی خواهیم داشت.

به همین دلیل، اگر می‌خواهیم تأثیر خوبی بگذاریم و ارتباط برقرار کنیم، احتمالاً باید از تعصب سکوت خلاص شویم و سعی کنیم کمی بیشتر از حد معمول صحبت کنیم.

البته این بدان معنا نیست که ما باید گفتگو را در انحصار خود درآوریم. غلبه كردن ديگري با ممانعت از صحبت كردن او، در واقع به ما كمك نخواهد كرد تا احساس خوبي داشته باشيم، اما اگر كم حرف مي زنيم، بايد كمي بيشتر نگران حرف زدن باشيم. این احتمالاً مکالمه را روان تر می کند و تصویر بازتر و مثبت تری را منتقل می کند.

منابع:

هیشی، کیو و. Al. (2022) صحبت کن! باورهای اشتباه درباره میزان صحبت کردن در مکالمات شخصیت و روانشناسی اجتماعی بولتن؛ 11: 10.1177.

Sprecher، S. et. آل (2013) تأثیرات نقش خودافشایی بر دوست داشتن، نزدیکی و سایر تأثیرات در تعاملات آشنا. مجله روابط اجتماعی و شخصی؛ 30 (4): 10.1177.

ورودی زیاد یا کم صحبت کردن: چه چیزی برای تأثیرگذاری خوب بهتر است؟ اولین بار در منتشر شد گوشه روانشناسی.