من علاقه زیادی به کپی پیست ندارم ، اما وقتی منابع معتبر و آماده باشند ، علاوه بر قابل اعتماد بودن و شایستگی ، شبکه های اجتماعی به محتویات تجزیه و تحلیل و بینش تبدیل می شوند.
به طور خاص ، من در مورد اهمیت اساسی وارد کردن تربیت بدنی / حرکتی در دبستان به عنوان یک "موضوع" کلیدی در مسیر آموزش فرد بحث کرده ام ، من یک حامی قانع هستم.
در عین حال ، من بدون برنامه و چشم انداز پروژه هایی که سعی می کنند سوراخ را با یک پتو بپوشانند ، مخالف هستم.
من تجزیه و تحلیل در مورد موضوع را پیشنهاد می کنم آتیلیو لومباردوززی، استاد سابق م Instituteسسه علوم حرکتی دانشگاه - روم فورو ایتالیکو ، مدرس و متدولوژی ورزش.
به سادگی روشن کننده
"نسخه" Sport di classe "مربوط به سال تحصیلی جاری با علاقه خاصی انتظار می رفت و با کمال تعجب ، پروژه جدیدی ارائه شد:" مدرسه فعال کودکان "، که به عنوان تحولی از پروژه قبلی ارائه شده بود.
بلافاصله باید توجه داشت که اگر نوآوری های انجام شده به عنوان سهمی در تکامل و پیشرفت تربیت بدنی در دبستان در نظر گرفته شود ، احتمالاً می توان انتظار داشت که به نتیجه معکوس دست یابد زیرا در واقع از نظم و انضباط برای نهایی شدن آن به سوی اهداف مورد نظر خود استفاده نمی شودبه دو جنبه نوآورانه وجود دارد که از این نظر عناصر بسیار مهم را ارائه می دهد:
1) انتخاب دو رشته ورزشی توسط مدارس از بین فدراسیون هایی که به پروژه پیوسته اند ؛
2) آموزش معلمان توسط تکنسین های فدراسیون.
تجزیه و تحلیل این جنبه ها شایسته توجه ویژه است.
اولین نکته از a ناشی می شود این فرض کاملاً بی اساس و گسترده است که تربیت بدنی را رشته ای با معنای کمی می داند و بنابراین نیاز به حمایت های معتبر دارد: رشته های مختلف ورزشی.
بنابراین ورزش نیست ، بلکه رشته های کاملاً مشخص است. شفاف سازی دقیقاً بی اهمیت نیست زیرا حوزه مداخله پیش بینی شده مربوط به دوره ابتدایی است که کودکان در آنجا حضور دارند. که نیاز آنها "آموزش" است ، نه آموزش دیده.
در این راستا ، تمام نشانه های علمی مربوط به گروه های سنی مدرسه به عنوان یک اولویت اصلی فعالیت چند جانبه و در نتیجه چندرشته ای را نشان می دهد، حتی با توجه به اینکه رشته هایی با "عملکرد اولیه" و رشته هایی با "عملکرد تاخیری" وجود دارند که بدیهی است مستلزم درمان های متفاوت هستند. انتخاب دو رشته ، در این مرحله ، نه تنها چندان منطقی نیست ، بلکه به نظر می رسد کاملا گمراه کننده.
تربیت بدنی ، به دلیل ماهیت خود ، چندین بار تکرار شده است می تواند بر اساس مدلهای فرهنگی ناپایدار باشدبه تاریخچه آن در ایتالیا تکاملی را برجسته کرده است که به آن اجازه می دهد در سه مرحله مشخص شود: الف) فعالیت بدنی با بدن (ژیمناستیک نظامی). ب) فعالیت بدنی برای بدن (آدرس بهداشتی-بهداشتی) ؛ ج) فعالیت حرکتی فراتر از بدن (جهت گیری اومانیستی).
دقیقاً این تصور انسان گرایانه است که با پیشنهاد ارتباط تنگاتنگ بین نمونه منطقی و بعد تأثیرگذار فعالیت ، معلم را وادار می کند بازی و ورزش را به عنوان "اشکال" تربیت بدنی و نه به عنوان فعالیت های اضافی پیشنهاد دهد. از این منظر گفتن آن صحیح است ورزش متعلق به تربیت بدنی است به گونه ای که بیشتر منطق "ورزش برای همه" را مطابقت می دهد. (هیچ کدام مستثنی نیستند).
از این نظر ، ضروری نیست که دیگران به پیشنهاد آن بپردازند ، در صورت نیاز به حمایت از آن به منظور ادغام آن با واقعیت های ورزشی موجود در حوزه اجتماعی که شامل مدرسه می شود.
جنبه مهم دیگر پروژه این است مداخله تکنسین های فدراسیونبه پیشنهادی که نمی تواند و نباید پذیرفته شود. باید در نظر داشت که فدراسیون ها به طور کلی داشتن دیپلم متوسطه درجه یک را حداقل شرایط برای دسترسی به دوره های مربیان می دانند. با این وجود ، این مربیان می توانند برای آموزش معلمانی که از آنها فارغ التحصیل می شود ، استفاده کنند.
در حقیقت ، این پروژه ، در میان سایر ملزومات مورد نیاز تکنسین ها ، "ترجیحاً دارا بودن مدرک در علوم موتور" را پیش بینی می کند. کاملاً ضروری است که اطمینان حاصل شود که "ترجیحاً" به "منحصرا" تبدیل می شود. اعتراض خواهد شد که همه فدراسیون ها تکنسین فارغ التحصیل ندارند ، در این صورت ، فدراسیون ها ، با در نظر گرفتن اهمیت استفاده از مهارت های تکنسین های فارغ التحصیل در علوم موتور ، نمی توانند انتظار انجام فعالیت در مدارس را داشته باشند.
از جمله جنبه های قابل قبول که برجسته شده است ، استفاده ایمن از اصطلاح تربیت بدنی خوشایند است ، که در نهایت باید منجر به لغو وضعیت نامتناسبی شود که بر اساس سطح مختلف مدارس ، نام رشته تغییر می کند. "
مقاله تربیت بدنی یک پروژه نیست از جانب ورزش متولد شد.
