خستگی عاطفی: آنچه بیان نمی کنید به شما آسیب می رساند

حوادث غیر منتظره لحظه آخری ، تعهدات روزانه ، تنش ها ، ناامیدی ها ، غم ، عصبانیت و احساس درماندگی ... ما یک کلیدوسکوپ از احساسات هستیم. با این حال ، قطره قطره "گلدان احساسات" در حال پر شدن است. وقتی مطمئن نشویم که آن را خالی می کنیم ، این حالات عاطفی منفی می تواند بر ما غلبه کند. در واقع ، وقتی احساس می کنیم منفجر می شویم یا آنقدر در تنش هستیم که همه چیز ما را تحریک می کند ، به احتمال زیاد به دلیل خستگی احساسی است.

احساسات محصور ، زندگی های ناراضی

وقتی احساس خستگی و اشباع ذهنی می کنیم ، باید متوقف شویم ، در طول مسیر استراحت کنید تا تعادل خود را پیدا کنید. اما ما همیشه این فرصت را به خود نمی دهیم. ما اغلب علائم خستگی و اشباع عاطفی را نادیده می گیریم. کمی جلوتر می رویم. همیشه کمی بیشتر. تا زمانی که به مرز سقوط نرسیده ایم ، در آستانه پایین را لمس کنید احساسی

در واقع ، خستگی عاطفی زمانی رخ می دهد که به خود فرصت نمی دهیم نگرانی ها ، تنش ها و حالات عاطفی منفی خود را بیان کنیم. اگر تمام این ناراحتی ، سرخوردگی ، عصبانیت یا اندوه را در درون خود نگه داریم ، این احساسات همچنان ادامه می یابد و از یکدیگر تغذیه می کند.

احساسات سرکوب شده ناپدید نمی شوند ، آنها در ناخودآگاه ما پنهان می شوند و از آنجا به اعمال خود ادامه می دهند و رفتارها و تصمیمات ما را تعیین می کنند. در نتیجه تنش درونی ، اعصاب ما ظاهر می شوند و ما بیش از حد واکنش پذیر می شویم. کوچکترین عقب ماندگی ما را آزار می دهد. کوچکترین مشکلی ما را در روحیه بدی قرار می دهد. ما از همه چیز و همه احساس خستگی می کنیم زیرا بار احساسی که بر دوش داریم بسیار سنگین است.

خستگی عاطفی نه تنها خلق و خوی ما را بدتر می کند و ما را تحریک پذیرتر می کند ، بلکه می تواند به یک فروپاشی ذهنی واقعی نیز منجر شود. وقتی احساسات بر ما غلبه می کنند ، فکر کردن به وضوح برای ما مشکل است. هرج و مرج احساسی به حوزه شناختی منتقل می شود. بنابراین ، ما از نظر ذهنی مسدود هستیم ، توجه و تمرکز ، به خاطر سپردن مسائل و حل مشکلات برای ما دشوار است.

علاوه بر این ، خستگی عاطفی نیز باعث اضافه بار شدن ارگانیسم ما می شود. ماهیچه ها ، مفاصل و اندام های حیاتی تحت تأثیر قرار می گیرند زیرا دائماً با هورمون هایی مانند کورتیزول و آدرنالین بمباران می شوند. به همین دلیل غیر معمول نیست که احساسات سرکوب شده از طریق بیماریها و بیماریهای مختلف در بدن ظاهر شوند.

احساسات را بشناسید ، بپذیرید و بیان کنید

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که همه چیز طبیعی و غریزی را عمیقا سرکوب می کند. برای چندین دهه ، احساسات به عنوان یک همراه ناخواسته در سفر در نظر گرفته شده اند که ما باید با عقل آنها را تسلیم کنیم. این ایده منتقل شده است که احساسات یک مانع هستند و "قطب نمای درونی" ما را منحرف می کند ، در حالی که در واقعیت عکس آن صادق است.

احساسات دشمنان ما نیستند ، آنها نشانه های عمیقی از وجود ما هستند که به ما می گویند چیزی که دوست داریم یا دوست نداریم ، برای ما خوب است یا برعکس ، به ما آسیب می رساند. احساسات نقطه ارتباط عمیق ترین خود ما با محیط است. بنابراین ، انکار آنها به معنای نفی خودمان است. سرکوب آنها به معنای سرکوب خودمان است.

"آنچه شما انکار می کنید به شما تسلیم می شود. هر چیزی که برای ما اتفاق می افتد ، درست فهمیده می شود ، ما را به خود می رساند "، کارل جی یونگ نوشت. بنابراین به جای فرار یا سرکوب احساسات ، باید دوباره آنها را تنظیم کنیم. ما باید یاد بگیریم که سیگنال های آنها را بشناسیم و پیامی را که می خواهند به ما منتقل کنند درک کنیم.

برای انجام این کار ، ما باید احساسات خود را هنگامی که از ما می خواهند بیان کنیم. اگر به آنها اجازه ندهیم ابراز وجود کنند ، در نهایت جمع می شوند و تنش های روانی غیر ضروری ایجاد می کنند. در عوض ، ما باید آنها را در زندگی خود ادغام کنیم و جایی را که شایسته آنهاست به آنها بازگردانیم.

برای انجام این کار ، ممکن است لیستی از مشکلاتی که در حال حاضر با آن روبرو هستیم تهیه کرده و آنها را یادداشت کنیم احساسات و احساسات که ما نسبت به هریک از نگرانی ها یا تعهدات خود احساس می کنیم. این به ما کمک می کند واقعیت خود را از منظری متفاوت درک کنیم. این به ما امکان می دهد از روایت منطقی که می بافیم دور شویم - بارها با توسل به مکانیسم های دفاعی مانند عقلانیت - برای ایجاد یک دیدگاه غنی تر و پیچیده تر که از عمیق ترین "خود" ما ناشی می شود.

وسواس نداشتن ، کلید جلوگیری از خستگی عاطفی است

در نگاه اول ممکن است از نظر تناقض به نظر برسد. اما اینطور نیست باید بدانیم چه موقع زمان ارتباط مجدد با احساساتمان فرا رسیده است و چه زمانی وسواس آن را داریم. در واقع خستگی عاطفی ارتباط تنگاتنگی با نشخوار فکری دارد.

به عنوان مثال ، نحوه واکنش ما به علائم افسردگی اولیه تأثیر تعیین کننده ای بر مدت و شدت آنها دارد. به طور خاص ، افرادی که تحت تأثیر نشخوار فکری خود قرار می گیرند و توجه خود را بر علائم یا علل و عواقب احتمالی آن متمرکز می کنند ، بیشتر از افرادی که تمایل دارند حواسشان را پرت کنند ، تحت تأثیر افسردگی قرار خواهند گرفت.

تحقیقات نشان داده است افرادی که دارای سبک پاسخ نشخوارکننده هستند بیشتر احتمال دارد خلق افسرده خود را تشدید کرده و خطر پیشرفت به افسردگی بالینی را افزایش دهند. علاوه بر این ، نشخوار فکری تمایل به اسناد منفی را افزایش می دهد ، بدبینی را تقویت می کند و بر توانایی ما در حل مشکلات تأثیر می گذارد.

این بدان معنا نیست که ما باید احساسات را فراموش کرده و به آنها اجازه دهیم در خود تجمع کنند ، بلکه ما نباید در حلقه معیوب آنها گرفتار شویم. مدیریت عاطفی شامل اولین لحظه توجه است که باید در مرحله دوم دنبال شود و در آن احساسات را کنار بگذاریم. تمرکز نامحدود بر آنچه احساس می کنیم می تواند منجر به تشدید آن درد ، عصبانیت یا غم شود. این مثل این است که برای همیشه بر سر شیر ریخته گریه کنیم و برای خودمان ترحم کنیم.

بنابراین ، ما باید مطمئن شویم که وقتی پیامی را دریافت می کنیم که احساسات خاصی می خواهند به ما منتقل کنند ، آنها را رها می کنیم. این "رها کردن" برای تنظیم مجدد ذهن و بازیابی تعادل ضروری است. تنها در این صورت از خستگی عاطفی که به ما احساس بدی می دهد ، جلوگیری خواهیم کرد.

ما همچنین می توانیم از روش های دیگر "رفع فشار احساسی" استفاده کنیم. به عنوان مثال خندیدن یک راه عالی برای رهایی احساسات منفی و همچنین فعالیت های هنری است که در آن احساسات ما را هدایت می کند. این فعالیتها تنفسهای کوچکی از هوای تازه است که بارهای احساسی ما را سبک می کند تا بار را از بین ببرد و زندگی را بسیار لذت بخش تر کند.

منبع:

نولن هوکسما ، S. et. آل. (2008) بازاندیشی نشخوار. پرسنل Psychol Sci؛ 3 (5): 400-24.

ورودی خستگی عاطفی: آنچه بیان نمی کنید به شما آسیب می رساند اولین بار در منتشر شد گوشه روانشناسی.