همدلی شناختی: آیا با افزایش سن یاد می گیریم که «انرژی همدلانه» را حفظ کنیم؟

'Lهمدلی این یک چسب اجتماعی قدرتمند است. این چیزی است که به ما اجازه می دهد خود را به جای دیگران بگذاریم. این توانایی است که به ما کمک می کند تا خود را با دیگری بشناسیم و با آن یکی کنیم، نه تنها برای درک ایده ها و افکار آن، بلکه برای تجربه آن. عواطف و احساسات.

در واقع دو نوع همدلی وجود دارد. همدلی شناختی چیزی است که به ما امکان می دهد احساس دیگری را بشناسیم و درک کنیم، اما از یک موقعیت کاملاً فکری، با دخالت عاطفی کم.

همدلی شناختی توانایی توضیح دقیق، پیش بینی و تفسیر عواطف دیگران است، اما فاقد بازتاب عاطفی است. با این حال، با محافظت از خود در برابر تأثیرات عاطفی مخربی که همذات پنداری بیش از حد با درد و رنج دیگران می تواند ایجاد کند، می تواند در کمک به دیگران بسیار مفید باشد. در واقع، اساس آن است طنین همدلی.

از سوی دیگر، همدلی عاطفی یا عاطفی زمانی رخ می دهد که یک واکنش عاطفی وجود داشته باشد که از طریق آن آنقدر خود را با احساسات دیگری یکی می شناسیم که می توانیم آنها را در جسم خود احساس کنیم. بدیهی است که وقتی همدلی عاطفی افراطی باشد و همذات پنداری با دیگری تقریباً کامل باشد، می‌تواند ما را فلج کند و از مفید بودن ما جلوگیری کند.

به طور کلی، وقتی همدل هستیم، بین این دو تعادل برقرار می‌کنیم، بنابراین می‌توانیم احساسات طرف مقابل را در خود تشخیص دهیم، اما همچنین می‌توانیم بفهمیم که چه اتفاقی برای او می‌افتد تا به آنها کمک مؤثری کنیم. اما به نظر می رسد همه چیز نشان می دهد که این تعادل در طول سال ها در حال تغییر است.

همدلی شناختی با افزایش سن کاهش می یابد

در تصور عمومی این ایده وجود دارد که افراد مسن اساساً درک کمتری دارند. ما تمایل داریم آنها را سخت تر و کمتر تحمل کنیم، به خصوص در مورد جوان ترها. روانشناسان دانشگاه نیوکاسل این پدیده را از طریق منشور همدلی بررسی کرده اند.

آنها 231 بزرگسال 17 تا 94 ساله را استخدام کردند. در ابتدا عکس هایی از چهره ها و فیلم های بازیگرانی که از آنها خواسته می شد احساسات مختلف را منتقل کنند به مردم نشان داده شد. شرکت‌کنندگان باید احساسات ابراز شده را شناسایی می‌کردند و تصمیم می‌گرفتند که آیا این جفت‌ها احساسات یکسان یا متفاوت را نشان می‌دهند.

بعداً، آنها 19 تصویر از افرادی را دیدند که درگیر نوعی اجتماع یا فعالیت بودند. در هر موقعیت، شرکت‌کنندگان باید تلاش می‌کردند تا دریابند شخصیت اصلی چه احساسی دارد (همدلی شناختی) و نشان دهند که چقدر درگیر احساس می‌شوند (همدلی عاطفی).

محققان تفاوت قابل توجهی در همدلی عاطفی پیدا نکردند، اما گروهی از افراد بالای 66 سال در همدلی شناختی نمره کمی بدتر گرفتند. این نشان می‌دهد که افراد مسن ممکن است در توضیح دقیق و تفسیر احساسات دیگران مشکل بیشتری داشته باشند.

از دست دادن شناختی یا سازوکار تطبیقی؟

مجموعه دیگری از مطالعات انجام شده در زمینه علوم اعصاب نشان می دهد که مؤلفه های عاطفی و شناختی همدلی توسط شبکه های مختلف مغزی که با یکدیگر تعامل دارند پشتیبانی می شود.

در واقع، مطالعه ای که در دانشگاه کالیفرنیا انجام شد نشان داد که همدلی شناختی و عاطفی مسیرهای رشد متفاوتی دارند. در حالی که همدلی عاطفی به نواحی ابتدایی تری از مغز متکی است، در درجه اول سیستم لیمبیک، مانند آمیگدال و اینسولا، به نظر می رسد همدلی شناختی بر مناطق مشترک نظریه ذهن تکیه دارد که نیاز به پردازش اطلاعات بیشتری دارند، مانند توانایی مهار ما. پاسخ ها و دیدگاه خود را کنار بگذاریم تا خود را به جای دیگری بگذاریم.

در همین راستا، دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه هاروارد کشف کردند که برخی از افراد مسن دقیقاً در نواحی کلیدی درگیر در فرآیندهای همدلی شناختی، مانند قشر پیشانی پشتی میانی، که تصور می‌شود یک ناحیه مرتبط در شبکه همدلی شناختی در جوان‌تر است، کاهش فعالیت نشان می‌دهند. مردم.

یک توضیح احتمالی برای این پدیده این است که کندی شناختی عمومی که در سالمندان اتفاق می‌افتد در نهایت بر همدلی شناختی تأثیر می‌گذارد و خروج از دیدگاه خود را برای آنها دشوارتر می‌کند تا خود را به جای دیگری بگذارند و بفهمند چه اتفاقی برای آنها می‌افتد.

از سوی دیگر، مطالعه ای در دانشگاه ملی یانگ مینگ یک توضیح جایگزین ارائه می دهد. به گفته این محققان، پاسخ های مربوط به همدلی شناختی و عاطفی در طول سال ها مستقل تر می شوند.

در واقع، همچنین مشاهده شده است که افراد مسن با همدلی بیشتری نسبت به افراد جوان به موقعیت هایی که به آنها مربوط می شود پاسخ می دهند. این می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که با بزرگ‌تر شدن، در مورد اینکه چگونه انرژی همدلانه‌مان را «صرف» می‌کنیم، بصیرتر می‌شویم.

شاید این کاهش در همدلی به نوعی نتیجه پیری و خرد باشد مکانیزم دفاعی که به ما این امکان را می دهد که از خود در برابر رنج محافظت کنیم و باعث می شود دیگر نگران نباشیم.

منابع:

کلی، ام.، مک دونالد، اس.، و والیس، ک. (2022) همدلی در سنین مختلف: "ممکن است بزرگتر باشم اما هنوز آن را احساس می کنم". عصب شناسی؛ 36 (2): 116-127.

مور، RC و. آل (2015) همبستگی های عصبی متمایز همدلی عاطفی و شناختی در سالمندان. تحقیقات روانپزشکی: تصویربرداری عصبی؛ 232: 42-50.

چن، ی. و. آل (2014) پیری با تغییرات در مدارهای عصبی زمینه‌ای همدلی همراه است. نوروبیولوژی پیری؛ 35 (4): 827-836.

ورودی همدلی شناختی: آیا با افزایش سن یاد می گیریم که «انرژی همدلانه» را حفظ کنیم؟ اولین بار در منتشر شد گوشه روانشناسی.