وقتی به نظر می رسد همه چیز اولویت دارد چگونه اولویت بندی کنیم؟

تعیین اولویت ها ذهن را سبک می کند و زندگی را آسان تر می کند. بنابراین ما می توانیم روی آنچه واقعا مهم است تمرکز کنیم. ما همه اینها را می دانیم. با این حال، وقتی با روز جدیدی روبرو می شویم، حوادث غیرمنتظره و اضطراری با تمام قدرت به ما ضربه می زند و باعث می شود اولویت هایمان را فراموش کنیم. بنابراین ما در انبوهی از مشکلات کوچک بی ربط غوطه ور می شویم که تبدیل به سیاهچاله هایی می شوند که زمان و انرژی ما را تخلیه می کنند.

باید یاد بگیریم که اولویت بندی کنیم. ما آن را می دانیم. اما وقتی همه چیز فوری به نظر می رسد، چگونه اولویت ها را تعیین می کنید؟ وقتی دنیا ما را به سمت دیگری سوق می دهد چگونه اولویت بندی کنیم؟ اگر همه وقایع پیش بینی نشده خود را به عنوان یک موضوع مرگ یا زندگی نشان دهند، چگونه در مسیر خود باقی بمانیم؟

چگونه می توان اولویت ها را زمانی که همه چیز فوری است تعیین کرد؟

برای افرادی که از خود بسیار خواستار هستند و برای کسانی که به سختی تفویض اختیار دارند، معمولاً «گزینه پیش‌فرض» این است که مسئولیت همه چیز را بر عهده بگیرند. همه چیز را اولویت بندی کنید. بدیهی است که این انتخاب بدی است زیرا فرسودگی در نهایت دیر یا زود در خانه ما را خواهد زد.

با این حال، در دنیای پر سرعت که همه چیز فوری به نظر می رسد - اما چیزهای کمی واقعاً هستند - یادگیری اجتناب از هرج و مرج و اختصاص دادن به هر وظیفه ای که شایسته آن است یک مهارت ضروری است اگر نمی خواهیم در نهایت غرق، استرس و ناامیدی شویم.

• فرض کنید که ما مجبور نیستیم همه کارها را انجام دهیم

ما در جامعه خستگیاساساً به این دلیل که هر یک از ما "اردوگاه کار اجباری" خود را به تعبیر فیلسوف بیونگ-چول هان با خود می آوریم. ما با این باور که در حال تحقق بخشیدن به خود هستیم از خودمان استثمار می کنیم، اما در واقعیت فقط می توانیم خود را به مرزهای فیزیکی و ذهنی برسانیم.

مطمئناً، بار کردن بیش از حد خودمان با فعالیت‌ها می‌تواند باعث شود که احساس کنیم ابرقهرمان هستیم. ایده کنار آمدن با همه چیز خوب به نظر می رسد. اما در دراز مدت پایدار نیست. بنابراین، اولین قدم در اولویت‌بندی این است که از تقاضای زیاد از خود دست برداریم و بدانیم که ما نمی‌توانیم همه کارها را انجام دهیم و حتی لازم نیست. این بدان معناست که بپذیریم که ما انسان هستیم و بسیاری از وظایفی که به صورت روزانه انجام می دهیم احتمالاً به رفاه ما کمک نمی کنند.

• یک چشم انداز جهانی ایجاد کنید

مدت هاست که عدم اطمینان در زندگی ما ریشه دوانده است. و احتمالاً برای مدت طولانی همراه ما در سفر خواهد بود. به دلیل عدم اطمینان، آنچه امروز مهم است ممکن است فردا بی ربط باشد. بنابراین، باید توجه داشت که ما اغلب فاقد دیدگاه گسترده و بلندمدت هستیم.

اگر ما فقط به یک چیز نگاه کنیم، کور شده از شرایط فعلی، احتمالاً به آن اهمیت بیشتری نسبت به آنچه که شایسته است می دهیم. برای فرار از این تله، نسبیت کلید است. به اطرافمان نگاه کن سعی کنید مسائل را از منظری وسیع تر ببینید. ما نباید فقط بر آنچه در حال حاضر اتفاق می افتد تمرکز کنیم، بلکه باید به فراتر از آن نگاه کنیم. این فعالیت در یک ساعت، فردا یا هفته آینده چقدر مهم خواهد بود؟ یا همچنین: چقدر در پروژه زندگی ما اهمیت دارد؟

• آنچه را که فوری است از آنچه در اولویت است متمایز کنید

گرفتار شدن در سرعت سرگیجه‌آور زندگی روزمره، به راحتی می‌توان چیزهای فوری را با چیزهای مهم اشتباه گرفت و اولویت‌های اشتباه را تعیین کرد. بنابراین، همیشه چیزهایی را که واقعاً در زندگی مهم هستند و باید در اولویت قرار گیرند، در نظر داشته باشید.

کلمه فوری از لاتین گرفته شده است فوریت می کند o فوری، پس به چیزی اطلاق می شود که باعث تحریک یا شتابزدگی می شود. با این حال، هر چیزی که برای ما مهم است - یا هر چیزی که به ما گفته می شود فوری است - لزوماً مهم نیست و البته نباید آن را اولویت بندی کنیم. تهیه فهرستی از چیزهای واقعاً مهم و اولویت بندی آنها به ما این امکان را می دهد که آنها را با موارد فوری مقایسه کنیم و به سرعت تصمیم بگیریم که چه سطحی از اولویت را می توانیم در زندگی خود به آنها بدهیم.

• به غیر از «بله» و «نه» احتمالات دیگری را در نظر بگیرید.

یکی از مشکلات اصلی در اولویت بندی این است که نه گفتن بسیار دشوار است. البته، نه گفتن به افرادی که دوستشان داریم یا به مافوق خود دشوار است، اما نباید فراموش کنیم که بین «بله» و «نه» طیف وسیعی از احتمالات وجود دارد.

«بله» مناسب‌ترین پاسخ زمانی است که چیزی آشکارا فوری، مهم و اولویت است. "نه" پاسخی است به همه آن وظایفی که با ما مطابقت ندارند، مهم نیستند یا به سادگی نمی خواهیم خودمان را با آنها سازش کنیم زیرا در اولویت های ما قرار نمی گیرند.

اما گزینه های دیگری وجود دارد که می توانیم در نظر بگیریم:

1. به تعویق انداختن. آنها همان وظایفی هستند که می توانستیم انجام دهیم، اما نه فورا. بنابراین کافی است به فرد توضیح دهیم که مایلیم مسئولیت آن را به عهده بگیریم، اما در حال حاضر نمی توانیم. در عوض، می توانیم به او بگوییم چه زمانی در دسترس خواهیم بود.

2. همکاری کنید. آنها آن دسته از وظایفی هستند که ما نمی خواهیم به طور کامل آنها را بر عهده بگیریم، اما می توانیم به آنها کمک کنیم. در این موارد کافی است توضیح دهید که تا زمانی که طرف مقابل همکاری کند خوشحالیم که کمک می کنیم.

3. راه حل جایگزین. آنها کارهایی هستند که ما به هیچ وجه نمی توانیم آنها را بر عهده بگیریم، اما می توانیم به نوعی در حل آنها مشارکت داشته باشیم، برای مثال با توصیه به یک متخصص یا نرم افزاری که می تواند بخشی از کار را انجام دهد.

در نهایت، باید در نظر داشته باشیم که اطرافیان ما ممکن است به طور کامل از تلاشی که انجام می دهیم آگاه نباشند. به هر حال، شنا کردن از آب آسان است. بنابراین، به احتمال زیاد ما نیز باید آنها را «تربیت» کنیم، به خصوص اگر همیشه در دسترس آنها بوده ایم و نه گفتن همیشه برای ما دشوار بوده است.

ورودی وقتی به نظر می رسد همه چیز اولویت دارد چگونه اولویت بندی کنیم؟ اولین بار در منتشر شد گوشه روانشناسی.