Il عطر از یک کیک تازه پخته شده بینایی مبلمان قدیمی در خانه مادربزرگ. آنجا احساس نسیم بهاری یک صبح کنار دریا. ذهن ما قادر است ما را بسیار دور کند حتی وقتی در همان مکان ساکت هستیم. چند بار اتفاق افتادیم در افکار و خاطراتمان گم شویم از گذشته؟ وقتی اتفاق می افتد ما خود را از واقعیت پیرامون خود جدا می کنیم، همه چیزهایی را که جلوی چشمانمان است فراموش می کنیم و ما به لحظه هایی که قبلاً زندگی کرده اند منجنیق می شویم یا در آینده ای ایده آل که دوست داریم خواب ببینیم.
با این حال، همه این ظرفیت تخیل را ندارند و این صرفاً عمل گرایی یا کمبود خلاقیت نیست. این یک مورد واقعی است شرایط روحی، به نام "طرح دار".
منظور از "aphantasia"
در قرن XNUMX قبل از میلاد ، ارسطو تعریف شده "تخیل"چگونه قدرت تخیل. خیالی بودن یعنی تا بتواند تصور کند جلوی چشمت شرایط ، مردم و چیزها که در واقعیت ، آنها فقط در ذهن ما بنا شده اند. در عین حال ، به لطف تخیل ، نه تنها تصاویر بصری را می توان به ذهن آورد ، بلکه همچنین بو ، طعم ، صدا و برداشت های مختلف مربوط به تتو.
برخلاف این ظرفیت ذهنی ، نام بسیار خاصی به خود گرفته است ، یعنی طرح دار. این اصطلاح بیانگر آن است شرایط عصبی که برای آن یک فرد است نمی تواند هیچ تصویر ذهنی را تجسم کند، مثل اینکه چشم ذهن کور باشد. دانشمندان متوجه تأثیر این بیماری شده اند 3٪ از جمعیت، بیش از هر چیز خود را نشان می دهد به عنوان ناتوانی در حفظ تصاویر بصری در حافظه است و به همین دلیل "نابینایی روانی".
کشف این شرایط
اگرچه موارد آپانتازی بسیار نادر نیست ، اما سالهاست که این اختلال مغزی در فراموشی باقی مانده است. در واقع ، اولین کسی که سعی در جلب توجه آن داشت همه بود فرانسیس گالتون با استودیویی که در آن ادغام شدند تجربه گرایی و سرزندگی. روشنفکر دوران ویکتوریا در یک نظرسنجی از چندین نجیب زاده انگلیسی خواستار انجام این نظرسنجی شد صبحانه خود را تصور کنید و صحنه ای را که در ذهنشان نمایان شده است به بهترین توانایی خود توصیف کنند. در میان تعداد زیادی نسوز و چندین رضایت ، گالتون خاطرنشان کرد که برخی از آشنایانش فراهم کرده اند تصویری محو و کم جزئیعلیرغم تلاش برای یادآوری وعده های غذایی معمول صبحگاهی آنها.
متأسفانه ، مطالعه گالتون برای سالها فراموش شد ، از جمله نتیجه گیری های آن ، که قبلاً اشاره کردند چگونه تصور بصری منحصر به فرد نبود ، اما این ارائه شده است دامنه بسیار گسترده تر و گسترده ، هنوز کشف نشده است. مقاله وی به تازگی به نور و توجه جامعه علمی بازگشته است. به ویژه ، در سال 2016 ، دکتر آدام زمان، یک روانشناس شناختی در دانشگاه اکستر ، به طور قطعی اصطلاح "طرح دار" از آن زمان به طور پیوسته شروع به کار کردند جستجوی متعدد سولول سبب می شود از این شرایط و غیره اثرات که در زندگی روزمره افراد آسیب دیده مشاهده می شود.
دلایل آپانتازی چیست؟
مطالعات دانشگاه اکستر و آدام زمان به شدت بر عللی که منجر به این عدم تصور می شود متمرکز شده اند. مشخص شد که برخی از افراد از آپانتازی رنج می برند دلایل مادرزادی، دیگران به دلیل یک بیماری یا شرایط قبلی و هنوز هم دیگران آن را توسعه دادند مداخلات جراحی. به نظر می رسد خدایانی وجود دارند پیوند به سایر شرایط عصبی، به عنوان سینستزی، یا گیجی درک حسی محرک ها ، و پروسپاگنوزیا، نقص سیستم عصبی که تشخیص ویژگی های عمومی چهره افراد را دشوار می کند.
بنابراین ، دقیقاً به دلیل اینکه یافتن علتی واحد که بتواند این اختلال را توضیح دهد ، امکان پذیر نیست ، محققان آنچه را که در مغز مبتلایان به آپانتازی اتفاق می افتد ، بررسی کردند. به نظر می رسد که این نابینایی روانی باید مرتبط باشد به ناتوانی سیستم مغز برای ایجاد مدل های انجمنی مرتبط با آنچه مشاهده می شود. به طور کلی ، هر محرک بینایی ، بلکه هر محرکی که از چهار حس دیگر ادراک ناشی می شود ، نیز دارد تأثیر بر روی مغز و بگذار روی آن "یک نقش" وقتی می خواهیم چیزی را به یاد بیاوریم ، به سراغ کشف مجدد آن علامت باقی مانده در ذهن رفته و دوباره آن را به نور باز می گردانیم. در مغز افراد مبتلا به آپانتازی ، همه اینها اتفاق نمی افتد و بنابراین ، نه تنها ظرفیت تخیل به خطر می افتد ، بلکه خلاقیت ، حافظه یا عمل رویایی.
زندگی با این نابینایی روانی
قبل از کشف مجدد مطالعه روانشناسی گالتون و تحقیقات جدیدی که توسط آدام زمان انجام شد ، aphantasia علاوه بر نداشتن حتی یک اسم واقعی ، مورد توجه کارشناسان قرار نگرفت. همه اینها روشن می کند که چگونه افرادی که از آن رنج می برند می توانند تقریباً زندگی عادی داشته باشند به جز در آن لحظاتی که از آنها خواسته می شود از توانایی های ذهنی بسیار خاصی که در واقع به تخیل ، خلاقیت و خیال مرتبط است استفاده کنند. آنها معمولاً آزمایش می کنند وضعیت مریضی وقتی خواسته شد به یاد آوردن چهره افرادی که می شناسند اما در کنار آنها یا در موارد مشابه وجود ندارد.
علاوه بر این ، عواقب آفانتازی در آن دیده می شود نگهداری و در ادامه توانایی خواب دیدن. در حالی که یک فرد با تخیل می تواند به راحتی با پناه بردن در ذهن خود و تجربه آن پدیده جذاب که رویاهای شبانه است ، از واقعیتی که او را احاطه کرده است فرار کند. aphantasius شکست می خورد و آنها نمی توانند آن تجربه ذهنی را بسازند.
آیا روش های درمانی برای آنفانتازی وجود دارد؟
در حال حاضر تحقیقات هنوز ادامه دارد در حال پیش رفت e هیچ درمانی برای آنفانتازی وجود ندارد. شهادت کسانی که از آن رنج می برند نشان می دهد که چگونه این کسری به طور جدی و جدی زندگی کسانی که از آن رنج می برند را خدشه دار نمی کند ، اما ، این افراد احساس می کنند چیزی از دست رفته است. امیدواریم که علم و روانشناسی بتواند در این مسیر پیشرفت کند.
منبع مقاله: آلفمنیل
