Το πραγματικό καύσιμο του κινητήρα του κόσμου είναιαδρεναλίνη. Αυτή που παράγεται απολαμβάνοντας την αντιπαλότητα μεταξύ δύο πρωταθλητών, ανάμεσα σε δύο μηχανές, την προσδοκία που βγαίνει από αυτήν και την προσδοκία για το τι θα συμβεί.
Αλλά και αυτό που παράγεται μετά από πόρτα, από όχι πολιτικά ορθό στον αγώνα, από τον νεαρό που προκαλεί τον ειδικό και τον ειδικό που γκρινιάζει στον μικρότερο.
Η αδρεναλίνη δημιουργεί εμπλοκή, ακολούθηση, μεταφορά, βγάζει την επευφημία, αναδεικνύοντας το αυθεντικό και ενστικτώδες πάθος.
Σε περιβάλλον όπου όλα υπολογίζονται, όπου σκέφτεσαι σε δέκατα του δευτερολέπτου, ανάμεσα στην αεροδυναμική, το ανταγωνιστικό πνεύμα και τις στρατηγικές, όλα καταλήγουν στην πρόκληση ανάμεσα στο ποιος, στις διαφορές, αντιπροσωπεύει τη μέρα και τη νύχτα.
Φερστάπεν και Χάμιλτον, η Mercedes και η Red Bull μας χάρισαν μια σεζόν που περιμέναμε, που θέλαμε πάση θυσία, μια από εκείνες τις αθλητικές σεζόν που σε βάζουν σε ηρεμία με το πάθος να κοιμάται από τη βαρετή μονοτονία της απλής ταχύτητας.
Γιατί η ταχύτητα, αν τη ζήσεις από πρώτο χέρι, σε ανάβει, αν τη δεις, σε σβήνει.
Και τότε χρειαζόμαστε τον δυϊσμό, τη μάχη, την πρόκληση.
Η ταχύτητα είναι η κόρη των μαθηματικών, αλλά είναι η μητέρα της αντιπαράθεσης, αυτών που μπορούν να τη διαχειριστούν, εκείνων που φτάνουν στο όριο του σπασμού, του λάθους.
Χρειαζόμασταν ένα δαχτυλίδι όπου να βάλουμε δύο σούπερ οδηγούς και να γράψουμε ένα σενάριο που τους έκανε πρωταγωνιστές, τους έκανε αξέχαστους.
Χρειαζόμασταν ένα φορτισμένο, πιεστικό, τεταμένο και απρόβλεπτο περιβάλλον.
Προχωρήσαμε πέρα από αυτό που ελπίζαμε να δούμε.
Υπήρξαν ένα πολύ μεγάλο Πρωτάθλημα Formula 1, 22 ετάπ, αποφασίστηκε στον τελευταίο γύρο. Το τελευταίο.
Εφαρμόζεται ακόμη και ώρες μετά τη συγγραφή του.
Μπορώ μόνο να φανταστώ αν εμπλέκεται η Ferrari. Αν το ιταλικό πάθος συμμετείχε προσωπικά στην προσπέραση στο Curva 5 στο Άμπου Ντάμπι, αν περιμέναμε αυτό το Σαββατοκύριακο με αυτή την σπασμωδική αναμονή που λείπει εδώ και πολύ καιρό.
Ο Carlo Vanzini και ο Marc Genè θα είχαν ζητήσει επείγουσα νοσηλεία στην κινητή κλινική.
Όλα αυτά για να το πούμε αυτό Η Ferrari έχασε αυτό το παιχνίδι. Πολύ πίσω.
Παίρνουμε τη βλακεία και την επιθετικότητα του Βερστάπεν, επιλέγουμε το κανονικό του μάγουλο μπροστά στην παγκοσμιοποίηση και το αστέρι του Χάμιλτον, αλλά ακόμα περισσότερο, όταν η πίστα είναι μακριά, κλείσαμε τα μάτια μας και φανταστήκαμε μια νέα μονομαχία, νέα πρόκληση, νέα αδρεναλίνη με τη μία από τις δύο πλευρές να είναι κόκκινη.
Πηγές φωτογραφιών: www.circusf1.com
άρθρο Η αδρεναλίνη, το καύσιμο των κινητήρων προέρχεται από Τα αθλήματα γεννήθηκαν.
