ሁሉን ነገር የሚጠራጠር ማህበረሰብ ከራሱ በቀር ሊወድቅ ነው።

ሁሉንም ነገር ይጠራጠሩ. ይህ የምንኖርበትን ጊዜ የሚያመለክት ከፍተኛው ሊሆን ይችላል. የማጣቀሻው ኃይል ወደ አንጻራዊ የድህረ-እውነት የሚሟሟ የሚመስልባቸው ጊዜያት።

ይህ አዲስ ነገር አይደለም። ዴካርት ጥርጣሬን በራሱ ስልታዊ አድርጓል "ስለዚህ እኔ እንደሆንኩ አስባለሁ". ከረጅም ጊዜ በፊት ተጠራጣሪ ፈላስፋዎች ጥርጣሬን ተቀብለው ነበር እና ብዙ በኋላ ኒቼ ራሱ እንዲህ ብሏል "እያንዳንዱ እምነት እስር ቤት ነው"

ለእውነት ፍለጋ እንደ መሳሪያ, ጥርጣሬ በጣም ጠቃሚ ነው. ግን ምናልባት በተሳሳተ መንገድ እየተተገበርን ነው. ምናልባት ጥርጣሬው ከቁጥጥር ውጭ እየሆነ መጥቷል. ምናልባት የመጠራጠር ተግባር - ግማሹ ተግባራዊ - በህይወታችን እና በማህበረሰባችን ውስጥ ከሚፈታው በላይ ብዙ ችግሮችን እየፈጠረ ነው.

በእውቀት መሠዊያ ላይ ጥበብን መስዋዕት ማድረግ

"የእኛ ማህበረሰብ ከጥበብ ይልቅ ብልህነትን ያበረታታል እናም የበለጠ ውጫዊ ፣ ጠላት እና የማይጠቅሙ የዚያን የማሰብ ገጽታዎች ያከብራል" የቲቤታን ቡዲስት ማስተር ሶጊያል ሪንፖቼን ጽፏል። "በጣም በሀሰት 'የተጣራ' እና ኒውሮቲክ በመሆናችን የራሳችንን ጥርጣሬ ለእውነት እንወስዳለን ስለዚህም ጥርጣሬ እራሱን ከጥበብ ለመከላከል የሚያደርገውን ተስፋ አስቆራጭ ሙከራ ከማድረግ ባለፈ ጥርጣሬ እንደ አላማ እና የእውነተኛ ፍሬ አምላክ ሆኖ ይቆያል. እውቀት" .

"ዘመናዊው ትምህርት በጥርጣሬ መክበር ውስጥ ያስተምረናል እናም በእውነቱ አንድ ሰው ሀይማኖት ወይም የጥርጣሬ ሥነ-መለኮት ሊባል የሚችለውን ፈጥሯል ፣ በዚህ ውስጥ አንድ አስተዋይ ሰው ሁሉንም ነገር እንደሚጠራጠር ማሳየት አለበት ፣ ሁል ጊዜ ስህተት የሆነውን እና አልፎ አልፎ ይጠይቃል። ትክክል የሆነው፣ በውርስ የተወረሱ ሀሳቦችን በማሳደብ እና በአጠቃላይ ከቀላል በጎ ፈቃድ የተሰራውን ሁሉ”

እንደ ሶጊያል ሪንፖቼ ገለጻ ከሆነ ይህ ዓይነቱ ጥርጣሬ አጥፊ ነው ምክንያቱም ያበቃል "በተቃራኒዎች ላይ ያለ የጸዳ ጥገኝነት ለየትኛውም ሰፊ እና የበለጠ አስደሳች እውነት ምንም አይነት ግልጽነት በተደጋጋሚ ያሳጣናል።" በተግባር ለጥርጣሬ ሲባል መጠራጠር የብልጠት ምልክት ነው ብለን ስለምናስብ በቀላሉ ወደ ፍፁም የአይምሮ ትርምስ ውስጥ ሊያስገባን ስለሚችል ብዙ ጊዜ ወደፊት እንድንራመድ በማይፈቅድልን የድንቁርና አንጻራዊነት መዳፍ ውስጥ እንድንገባ ያደርገናል። እንድናፈገፍግ ያደርገናል።

ያለ ጥርጥር ራሳችንን መጠየቅን ይጨምራል

እኛ ጥርጣሬን የምናወድስ ግን እራሱን መጠራጠርና መጠራጠር የማንችል ማህበረሰብ ነን። በውጪ ያለውን ነገር ሁሉ መጠራጠር፣ ወደ ውስጥ ሳንመለከት፣ መጨረሻ ላይ የ‹‹እውነትን›› መንገድ የሚመራውን ማኅበራዊ ኮንዲሽነር ውስጥ መግባታችን አይቀርም። ያ መንገድ ግን ወደ ጥበብ አይመራም።

በተግባር, ውጫዊውን ሁሉ እንጠራጠራለን. ምድር ክብ መሆኗን እንጠራጠራለን ፣ የቫይረስ መኖር ፣ ስታቲስቲክስ ፣ የስልጣን ቁጥሮች ምን እንደሚሉ ፣ ጋዜጦች ስለሚጽፉት ፣ ዶክተሮች እና የእሳተ ገሞራ ተመራማሪዎች ምን ይላሉ ... እና ያ ምንም አይደለም ። ነገሮችን መጠየቅ እና እንደ ቀላል አለመውሰድ አስፈላጊ ነው።

ግን ራሳችንን መጠየቅ፣ እራሳችንን መጠየቅ አለብን። አንዳንድ ድምዳሜዎች ላይ እንድንደርስ የሚያደርገንን የአስተሳሰብ ሂደት መጠራጠር አለብን እንጂ ወደሌሎች አይደሉም። ከሁሉም በላይ በዚህ ሂደት ውስጥ የምንጠብቀውን ነገር መጠራጠር አለብን. በጣም ተገቢ ላይሆን ወደሚችል አቅጣጫ የሚገፋፉን መሰረታዊ እምነቶች እና አመለካከቶች።

ከኒሂሊቲክ ጥርጣሬ በተቃራኒ ሶጊያል ሪንፖቼ “ጥሩ ጥርጣሬ” አቅርቧል። “ነገሮችን ከመጠራጠር ይልቅ ለምን እራሳችንን አንጠራጠርም፡- አለማወቃችን፣ ሁሉንም ነገር እንደተረዳን ያለን ግምት፣ መረዳታችን እና መሸሽ፣ ከእውነታው የራቁትን እውነታዎች ለማብራራት ያለን ፍቅር” የሚል ሃሳብ ያቀርባል።

"እንዲህ ዓይነቱ የተከበረ ጥርጣሬ ያነቃቃናል፣ ያነሳሳናል፣ ይፈትነናል፣ የበለጠ እና ትክክለኛ እንድንሆን ያደርገናል፣ ያበረታናል እና የበለጠ ወደ ውስጥ ይስበናል። Sogyal Rinpoche ጽፏል.

በአሁኑ ጊዜ ወደ ጥበብ የሚወስደውን ጥርጣሬ የማሸነፍ መንገዱ በእንቅፋቶች የተሞላ ነው፡- የጊዜ እጥረት፣ መበታተን፣ ጥያቄና ጥያቄ ላይ እንዳንተኩር የሚያደርጉ ማበረታቻዎች መብዛት፣ እንዲሁም የመረጃ መብዛት ናቸው። በውስጣችን መልስ እንዳንፈልግ የሚከለክሉን ሁሉም መሰናክሎች ናቸው።

ሶጊያል ሪንፖቼ ሌላ መንገድ ያቀርባል፡- "ጥርጣሬዎችን በጣም አክብደን አንወስድም እና ተመጣጣኝ ያልሆነ እንዲያድጉ እንፈቅዳለን; ጥቁርና ነጭ ለብሰው እንዳንያቸው ወይም በአክራሪነት ምላሽ እንዳንሰጣቸው። መማር ያለብን የኛን ስሜት ቀስቃሽ እና ባህላዊ ሁኔታዊ የጥርጣሬ ፅንሰ-ሀሳብ ወደ የበለጠ ነፃ፣ አዝናኝ እና ሩህሩህነት መቀየር ነው። ይህ ማለት ለጥርጣሬዎች ጊዜ ሰጥተን ምሁራዊ ብቻ ሳይሆን ሕያው፣ እውነተኛ፣ ትክክለኛ እና ተግባራዊ የሆኑ መልሶችን ለማግኘት ለራሳችን ጊዜ መስጠት አለብን ማለት ነው።

"ጥርጣሬዎች ወዲያውኑ እራሳቸውን መፍታት አይችሉም, ነገር ግን በትዕግስት ጥርጣሬዎች በጥንቃቄ እና በትክክል የሚመረመሩበት, የሚሟሟጡ እና የሚፈወሱበት ቦታ መፍጠር እንችላለን. የጎደለን በተለይ በባህላችን ነው። ትክክለኛው የአእምሮ አካባቢ ፣ ሰፊ እና ትኩረትን ከሚከፋፍሉ ነገሮች ነፃ ነው ፣ በዚህ ውስጥ ሀሳቦች ቀስ በቀስ የመብሰል እድል ሊያገኙ ይችላሉ።

ሶጊያል ሪንፖቼ ዓለምን እንዳንጠይቅ አይነግረንም። እውነተኛ እና ትክክለኛ መልስ ለማግኘት ሲል ያለ ግምታዊ አስተሳሰብ እና ቅድመ ሁኔታ ለመጠየቅ እንደደፈረ ይናገራል። ይህ ጥያቄ ወደ አስተሳሰባችን ሂደት፣ ወደ መጠራጠር ምክንያቶቻችን እና ከሁሉም በላይ ደግሞ ወደ ድምዳሜዎች መሸጋገር እንዳለበት ይነግረናል።

ያ አስተሳሰብ ከሌለ የማሰብ ደስታ ይጠፋል። መጠይቅ፣ መጠራጠር እና መጠርጠር በዚህ ድርጊት አንድ ሰው የበለጠ እና የበለጠ ነፃ እና በራስ ገዝ እንደሚሆን በመሰማት ደስታን ይፈጥራል። በመጠራጠር የሕይወታችን ጌቶች እንሆናለን እና ማን እንደሆንን፣ ወዴት እንደምንሄድ እና ለምን እንደምንወስን መወሰን እንችላለን። ነገር ግን፣ እራሳችንን እንድንጠራጠር እና ዝም ብለን ራሳችንን በተቃዋሚው በሌላው የህብረተሰብ ክፍል ከሚሰጡት መልሶች ጋር ካላስማማን፣ ወደ ንጹህ ጥርጣሬዎች ትርምስ ለመግባት ጥበብን ትተናል። አንዱን መንጋ ትተን ሌላውን ለመቀላቀል ነው። እና ይሄ ብልህነት ወይም ጥበብ አይደለም.

ምንጭ

Rimpoché, S. (2015) የቲቤት የሕይወት እና የሞት መጽሐፍ. ባርሴሎና: Ediciones Urano.

መግቢያው ሁሉን ነገር የሚጠራጠር ማህበረሰብ ከራሱ በቀር ሊወድቅ ነው። se publicó primero en እ.ኤ.አ. የስነ-ልቦና ጥግ.