Sociales sumus. Et hoc significat multum saburram portare nobis. Relationes interpersonales paradoxon continent: quo plus retiacula subsidia nostra confidimus, eo magis pressiones efficere possunt ut signis socialibus adaptentur.
Familia, amici, ac professionales ambitus sunt potentiae centra pressionis quae nos impellunt ad conformandas normas, habitus, et mores agendi, quae cum dolore non sentimus. Ingratae passiones, sicut timor exclusionis socialis vel pudoris et culpae affectus propter diversas opiniones opiniones, primarii huius conformitatis rectores sunt.
Sane conformismus etiam aliqua commoda nobis offerre potest, ut nostra dilatatio circulos fidedans nobis fallaciam securitatem. Praeterea impedit quominus multa consilia capiamus, quia plerumque ab aliis pro nobis facta sunt, onus itaque officii tollendum. Sed detegere, conformes aliis, authenticitatem nostram tandem destruet ac ne nos ad vitam beatam ducamus.
Verum apud te multum fortitudinis requirit, sed satisfactionem dat vitae tuae curam gerendi et eam in partem desideratam movens.
V vastissimae effectibus conformitatis socialis in vita tua
Omnes nos aliquando in captionem conformitatis socialis incidimus. Omnes parem pressionem sensimus aliquando in vita nostra, et multi ex nobis dare decrevimus.
Socialis conformitas fit cum mores nostros mutamus ob pressuras externas, quae evenire possunt ab amicis, familia vel societate. Conformitas socialis veram mutationem internam non implicat, sed moderatio morum ad necessitates externas aptandas. Causa intrinseca non est, sed apta cupido.
Utique, cum aliis concedimus, parva illa acceptationis tabula potest vitam nostram facilius facere, evitando conflictu et dissidio. Difficultas tamen cum conformitate sociali est quod prohibet nos authentice vivere, ne nobis ipsi verum sit, aliquid omnino necessarium ut viam nostram in vita inveniamus. Sumptus conformandi authenticitatem nostram reddit.
Vivere in umbra aliorum, conformes eorum videndi mundum, non vivit. Cum ad formam aliorum conamur aptare, aspicimus qui sumus.
1. Gravi tristitia. Cum exspectationes societatis caeca sequimur, sensus vitae nostrae amittere possumus. Conformismus nos a nobis disiungit, ab affectibus, illusionibus et cupiditatibus nostris, ut supra tempus tristitiam evolvere possimus, ex hac impossibilitate cognoscendi quid optamus et egimus.
2. Amissio sui. Socialis conformitas consolari potest ut securitatem sensus generat sicut mare tranquillum, sed in longo spatio limites aliis conformes inveniemus. Quo diutius aliis adhaeremus et individuam nostram negamus, eo magis a qui sumus dissociare cogimur. Hoc ducit ad affectum abstractionis et depersonalizationis. Ideas claras habere non possumus nisi cum intra nos inspicimus attendere ad id quod opus est et egere.
3. Impedit personale incrementum. Aliorum vota dare tentare possunt, quia nos a deliberando prohibet, sed in renibus vitae nostrae nos accrescere servabit. Conformitas socialis nos vetat quominus vocem nostram inveniat. Veluti si vitam nostram teneamus, quia pene nulla decreta facimus, sed statu quo contenti sumus.
4. Dependentia ab aliis. Conformitas est secundum suam essentiam, secundum quod alii pro nobis ordinaverunt. Semper est aliquis nobis dicere quid faciendum, cogitandum vel etiam sentiendum, in conformitate affectuum. Cum deliberare non solemus, ab iis qui circa nos sumus dependentes, magis magisque nostram autonomiam, independentiam ac libertatem minuimus.
5. Vitalis inconstantia. Difficile est consentaneum manere, cum constanter accommodare debebimus ad id quod alii homines volunt. Conformismus socialis impedit nos ne vitam nostram incepto prosequamur et eam sequamur. Re quidem vera nos constanter percurramus ad aliorum notiones, consilia et proposita, quae parvi pretii aut vitae nostrae satisfactionem addunt. Vera autem stabilitas oritur cum sortis nostrae potiuntur, proposita proposita constituunt, consiliumque ad ea consequenda excogitant.
Conformare significat renuntiare ideis aliorum, quae minimum spatium relinquit locutionis et libertatis personalis. Decernentes approbationem et sanationem ab aliis petere prohibent ne nobis ipsi vera sint. Socialis conformismus parum spatii relinquit cogitandi sui iuris et decernendi processum aggravat. Cum nimium curiosi sumus considerantes quid alii homines velint, non multum attendunt ad id quod volumus.
Quocirca, ut vera nobis sit, adversantibus aestus et certa- tiones opponere volentes. Ad vitam nostram capessendam debemus viam invenire ut nosmetipsos exprimamus ac persequamur id quod nobis opus est ac volumus. Felicitas authentica est ex connexione cum interiori nostro. Nobis magis fidendum est ac nobismetipsi audiendum incipimus, pro sanatione externa fretus. Persequere passiones nostras, sparge somnia et animos ad persequendos fines nostros reperi.
fons:
Stallen, M. & Sanfey, AG (2015) De neuroscientia conformitatis socialis: implicationes ad praecipuas et applicatas inquisitiones. Fronte. Neurosci.; 9:10.3389.
et ostium Socialis conformitas, sumptus aliis conformandi First en se publicó Psychology de anguli.
