ஒரு காலத்தில் பொது சேவை இருந்தது. ஒரு காலத்தில் ஒரு தரமான RAI இருந்தது, இது தகவலுடன் கூடுதலாக, ஆழமடைந்தது. தரம் பற்றிய ஆழமான ஆய்வு.
பரிமாற்றம் மூலம் யோசனை எங்களுக்கு வழங்கப்பட்டது என்ரிகோ மென்டானா, ஏப்ரல் 28 புதன்கிழமை இரவு 21 மணிக்கு லா 30 இல் ஒளிபரப்பப்பட்டது, இது சமீபத்திய புத்தகத்தின் விளக்கக்காட்சிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது மைக்கேல் சாண்டோரோ என்ற தலைப்பில் "உண்மையைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை". ஒரு சிக்கலான, வெளிப்படுத்தப்பட்ட புத்தகம், அங்கு மையத்தில் ஒரு மாஃபியா கொலையாளியின் குழப்பமான மற்றும் அடையாள உருவம் உள்ளது: ம ri ரிசியோ அவோலா. அவரது அதிர்ச்சியூட்டும் வார்த்தைகளிலிருந்து, சில பத்திகளில் விவரிக்க முடியாத விரட்டியடிக்கும் உணர்வைப் பெறுகிறது, 90 இன் மாஃபியா படுகொலைகளின் காலம் குறித்த பகுப்பாய்வு கிட்டத்தட்ட இயற்கையாகவே உருவாகிறது.
எங்கள் நினைவகத்தின் வலிமையான பாதைகளை, நமது சமீபத்திய வரலாற்றை நாங்கள் மீண்டும் பெறுகிறோம். உணர்வுகள் மீண்டும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவை, மறக்க முடியாதவை, ஏனென்றால் தங்களை அனைத்தையும், மரணத்திற்குக் கூட, அரசுக்கு, அதன் சட்டங்களுக்கு இணங்க வழங்கிய மக்களை மறக்க முடியாது. ஏற்கனவே அரசு. ஒரு பெரிய சொல், அதிகம் தெரியாத ஒரு கருத்து. இன்று அரசு என்ன? இன்று அரசுக்காக யார் இறக்க தயாராக இருப்பார்கள்? ஜியோவானி ஃபால்கோன் e பாவ்லோ போர்செலினோ அவை அரசின் உண்மையுள்ள ஊழியர்களாக இறந்த மனிதர்களின் அடையாளமாகும். எவ்வாறாயினும், அவர்களை விட்டு வெளியேறிய ஒரு நிலை குற்றவாளி மட்டும்.
1992 இன் மாஃபியா படுகொலைகள்
மைக்கேல் சாண்டோரோவிற்கும் ம ri ரிசியோ அவோலாவிற்கும் இடையிலான உரையாடல், அந்த ஆண்டுகளின் மாஃபியாவின் படுகொலை மூலோபாயம் குறித்த குறிப்பிட்ட கேள்விகளைக் கொண்டது, இது ஒரு குத்துச்சண்டை மற்றும் கொடுமைக்கான பதில்களை நமக்கு வழங்குகிறது. வெளிவரும் படம் சிலிர்க்க வைக்கிறது. சிலர் இதை சந்தேகித்தனர், பலர் அதை கட்டுரைகள் அல்லது புத்தகங்களில் விவரித்தனர், தொலைக்காட்சியில் யாரும் இதை ஒரு தெளிவான வழியில் சொல்லவில்லை, ஒரு அறிக்கையின் அடிப்படையில் மரியாதைக்குரிய மனிதன், அல்லது மாஃபியா ஆண்களையும் எண்ணங்களையும் நன்கு அறிந்த ஒரு நபரின்.
அந்த படுகொலைகள் இன்னும் திறந்த காயங்களாகும், ஏனென்றால் ஜியோவானி பால்கோன் மற்றும் பாவ்லோ போர்செல்லினோவை யார் கொல்ல விரும்பினார்கள் என்பது முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளப்படும் வரை, இது ஒரு பெரிய மாஃபியா முன்முயற்சியா அல்லது மாஃபியாவுடன் சேர்ந்து கட்சிகள் இருந்ததா என்பது உறுதியாகத் தெரியவில்லை என்றால். அரசு, இந்த நாடு ஒருபோதும் வளராது. மென்டானாவுடன் சேர்ந்து ஸ்டுடியோவில் இருக்கும் பாவ்லோவின் மகள் ஃபியாமெட்டா போர்செல்லினோவிற்கும், மாஃபியா மற்றும் பயங்கரவாத படுகொலைகளால் பாதிக்கப்பட்ட அனைவரின் குடும்பங்களுக்கும் நாங்கள் கடமைப்பட்டுள்ளோம்.
வேரா RAI எங்கே போய்விட்டது?
முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பின் நம்மை அழைத்துச் சென்ற தலைப்புகளைக் கேட்பது மீண்டும் தோன்றிய வலுவான உணர்ச்சிகளின் வரம்பில், ஒரு கேள்வி தன்னிச்சையாக எழுந்தது: RAI எங்கே? ஒருமுறை என்ரிகோ மென்டானா போன்ற ஒளிபரப்புகள் பல்வேறு RAI நெட்வொர்க்குகளில் ஒளிபரப்பப்பட்டிருக்கும். RAI என்பது வெறும் எளிய தகவல் மட்டுமல்ல, பொது சேவையிலிருந்து, உரிமக் கட்டணம் செலுத்துவதன் மூலம் நம் அனைவருக்கும் நிதியளிக்கப்பட்டது, இது இன்று மிகவும் அரிதான ஒரு பொருளை வழங்கியது: ஆழமான ஆய்வு. அவர்கள் மற்ற நேரங்கள் மற்றும் பிற மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் இருந்தனர்.
செர்ஜியோ சவோலி, என்ஸோ பியாகி, ஜியோவானி மினோலி, மைக்கேல் சாண்டோரோ, கார்ட் லெர்னர், என்ரிகோ மென்டானா, புருனோ வெஸ்பா ஒரு சில பெயர்களைக் குறிப்பிட. ஒவ்வொன்றும் தங்களது சொந்தக் கண்ணோட்டத்துடன், வலது, இடது, மையம், இன்னும் சில தீவிரவாதிகள் இன்னும் சில மிதமானவர்கள், எல்லோரும் குடிக்க மூலத்தைத் தேர்வு செய்யலாம், அல்லது, அதைச் செய்வது மிகச் சிறந்த விஷயம், எல்லா கண்ணோட்டங்களையும் கேட்க முயற்சிக்கவும் அவற்றை உருவாக்குங்கள். ஒருவரின் சொந்த, தனிப்பட்ட ஒன்று. ஆனால் இவை அனைத்தும் RAI உண்மையில் RAI ஆக இருந்தபோது அல்லது அது பொது சேவையாக இருந்தபோது மட்டுமே சாத்தியமானது.
காலங்கள் மாறிக்கொண்டிருக்கின்றன என்பதை இப்போது நாம் அறிவோம், ஆனால் RAI ஐப் பொருத்தவரை, இந்த மாற்றம் வளர்ச்சிக்கு ஒத்ததாக இல்லை, ஆனால் பின்னடைவுடன். பொது சேவை இலக்குகள், வரவு செலவுத் திட்டங்களைப் பற்றி பேசத் தொடங்கினால், நாங்கள் முற்றிலும் விலகிவிட்டோம். வணிக தொலைக்காட்சிக்கு ஏற்றதாக இருக்கும் இந்த கருத்துகளின் பெயரில், இறுதி தயாரிப்பு சற்றே ஏமாற்றமளிக்கிறது. சில ஒளிபரப்புகள் உள்ளன, அவை கண்ணியமாக இருக்க, கற்பனை செய்யமுடியாதவை, பிரதிநிதித்துவப்படுத்த முடியாத வழங்குநர்கள் மற்றும் கேள்விக்குரிய உள்ளடக்கம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு வரையறுக்க முடியும், அவை மிகக் குறைந்த பார்வையாளர்களால் தவிர காணப்படவில்லை.
வேரா ராயின் குறிக்கோள் “DI TUTTO DI PIU” ஆக இருந்திருந்தால், இன்று அது “எசென்ஷியல் ஸ்ட்ரெட்டோ” ஆக இருக்கலாம், ஒருவேளை, அதிகமாக இருந்தால், அது கூட உண்மையாக இருக்காது.
ஸ்டெஃபனோ வோரியின் கட்டுரை
