Rita Hayworth, Nju Jork 1918 -1987
Pjesa II
Rita Hayworth, thane per te ...
"Shumë mund ta kenë dashur atë", Një nikoqir i lajmeve televizive e kujtoi atë, dukshëm i prekur, ditën e vdekjes së saj,"por për ata që ishin njëzet vjeç në kohën e Luftës së Dytë Botërore, Hayworth ishte mishërimi i dashurisë, sensualitetit, zbulimit të joshjes". Një tjetër kujtesë emocionuese dhe emocionuese: "Këngët e tij ishin dubluar, disa thonë se ai nuk dinte si të vepronte, por i mjaftonte që të hiqte një dorezë, si në skenën e paharrueshme të ngacmimit të striptizmit në Gilda, që burrat të binin në këmbët e tij.". Stillshtë akoma: "Kinemaja na ka dhuruar dy idhuj femra, Rita Hayworth dhe Ava Gardner. Sot gratë si kjo nuk kanë lindur më".
"Ai ishte një nga yjet më të dashur në vend"Komenti i Presidentit të Shteteve të Bashkuara, Ronald Reagan, ish-aktor dhe një nga të paktët yjet e Hollivudit që nuk ka vepruar përkrah Ritës. "Na ka dhënë momente të panumërta të mrekullueshme, në ekran dhe në skenë. Ajo ka kënaqur audiencat që kur ishte vajzë e re. Unë dhe Nancy jemi shumë të trishtuar nga vdekja e tij. Ajo ishte një shoqe e dashur dhe do të na marrë malli për të. Ne i dërgojmë ngushëllimet më të thella familjes së tij. Guximi dhe çiltërsia e Ritës, si dhe e familjes së saj, në përballjen me këtë sëmundje, i kanë dhënë jehonë në të gjithë botën sëmundjes Alzheimer, e cila shpresojmë të shërohet sa më shpejt që të jetë e mundur.".
Frank Sinatra, i cili u shfaq me Rita Hayworth në Pal Joey në 1957, tha: "Ajo ishte e bukur, ishte një aktore e shkëlqyer, ishte një shoqe e dashur, e ëmbël. Mungesa e tij do të ndihet". Robbie Lantz, një nga agjentët më të fuqishëm në Hollywood, një agjente e Elizabeth Taylor ndër të tjera, kujtoi një parti në 1949, të organizuar nga Columbia Pictures, për nder të Jean Paul Sartre: "Unë po shoqëroja Ritën. Kur arritëm, askush nuk i kushtoi më vëmendje filozofit francez. Rita ishte aq e bukur sa njerëzit nuk mund t’i hiqnin sytë nga ajo. Përfshirë Sartrin". Fredi asstaire shkroi në biografinë e tij se Rita Hayworth ishte partneri i tij i preferuar i vallëzimit; "Teknikolori u shpik për tëKritikët thanë kur ngjyra më në fund arriti në Hollywood.
Në botën e sotme të argëtimit të frekuentuar kryesisht nga pseudo yje dhe yje të kategorisë së katërt që gëzojnë "çerekun e orës së famës", të siguruar për të gjithë nga Andy Warhol, janë të gatshëm të bëjnë ose të thonë pothuajse gjithçka për një sukses të suksesshëm, i cili zgjat nga mbrëmja deri në mëngjesin e ardhshëm dhe pastaj shkon natyrshëm si një ndeshje, pa lënë asnjë shenjë, një figurë si ajo e Rita Hayworth përfaqëson diçka shumë të ndryshme, gjë që shkon shumë më tej. Ajo ka qenë, është dhe do të jetë e përjetshme. Për një lloj hakmarrjeje përkundrazi, ajo u largua kur mendja e saj ishte bosh, sëmundja i kishte hequr kujtesën dhe së bashku me të të gjitha kujtimet, të këqijat por edhe kujtimet e shumta të mira të një karriere të madhe artistike. Kujtesa që nuk i përkiste më asaj që nga 14 maj 1987, ditën kur ajo na la, është bërë Kujtesa e të gjithëve, e Përjetshme.
Filmography
- Nën Hënën Pampas, nga James Tinling (1935)
- Sekreti i Piramidave, nga Louis King (1935)
- Anija e Satanit, nga Harry Lachman (1935)
- Carmencita, nga Lynn Shores (1936)
- Njihuni me Nero Wolfe, nga Herbert Biberman (1936)
- The Dancing Pirate, nga Lloyd Corrigan (1936)
- Flames in Texas, nga RN Bradbury (1937)
- Kush e vrau Gail Preston?, Nga Leon Barsha (1938)
- 'Sshtë një grua poshtë, nga Alexander Hall (1938)
- Aventurierët e Ajrit, nga Howard Hawks (1939)
- Mëkatarët e çmendur, nga George Cukor (1940)
- Seduction, nga Charles Vidor (1940)
- Engjëjt e mëkatit, nga Ben Hecht dhe Lee Garmes (1940)
- Lumturia e paarritshme, nga Sidney Lanfield (1941)
- It's Another Thing With My Woman, nga Lloyd Bacon (1941)
- Blood and Sand, nga Rouben Mamoulian (1941)
- Strawberry Blonde, nga Raoul Walsh (1941)
- Destiny, nga Julien Duvivier (1942)
- Ju kurrë nuk jeni dukur kaq bukur, nga William A. Seiter (1942)
- New York Follies, nga Irving Cummings (1942)
- Sharm, nga Charles Vidor (1944)
- Sonte dhe çdo natë, nga Victor Saville (1945)
- Gilda, nga Charles Vidor (1946)
- Bukuritë në parajsë, nga Alexander Hall (1947)
- Zonja e Shangait, nga Orson Welles (1947)
- Dashuritë e Carmen, nga Charles Vidor (1948)
- Trinidad, nga Vincent Sherman (1952)
- Salome, nga William Dieterle (1953)
- Shi, nga Curtis Bernhardt (1953)
- Zjarri në pritje, nga Robert Parrish (1957)
- Pal Joey, nga George Sidney (1957)
- Tabela të Ndara, nga Delbert Mann (1958)
- Cordura, nga Robert Rossen (1959)
- Front Page Investigation, nga Clifford Odets (1959)
- Vjedhje me porosi, nga George Marshall (1962)
- Cirku dhe aventura e tij e madhe, nga Henry Hathaway (1964)
- Kurthi i Vdekjes, nga Burt Kennedy (1965)
- Lulëkuqja është gjithashtu një lule, nga Terence Young (1966)
- L'adventuriero, nga Terence Young (1967)
- Bastards, nga Duccio Tessari (1968)
- When the Sun's Hot, nga Georges Lautner (1970)
- Zemërimi i Zotit, nga Ralph Nelson (1972)
"Më pëlqen të më ndjekin paparacët, duke u ndjerë si një person simpatik"Rita Hayworth tha në një intervistë,"dhe nëse posa të bëhem pak i paduruar, më vjen në mendje kur qaja dëshpërimisht sepse askush nuk donte të më fotografonte në klubin e natës, ose kur po bëja katër shfaqje në ditë me babanë tim, nga mesdita në mesnatë, në një teatër i tmerrshëm në Tijuana, në kufirin midis Meksikës dhe Kalifornisë". (Rita Hayworth)
Artikull nga Stefano Vori