پو چانگ XNUMX صدي جي عظيم زين ماسٽرن مان هڪ هو. هن جي شهرت اهڙي هئي جو ڪيترائي ماڻهو هن جي خانقاه ۾ اچي روشنيءَ جي راهه تي هليا ويا، ان ڪري مجبور ٿي هڪ ٻي خانقاه کوليائين. پر پهرين هن کي صحيح ماسٽر ڳولڻو هو، تنهنڪري هن کي ڳولڻ لاء هڪ بظاهر سادو امتحان ٺاهيو.
هن فقيرن کي گڏ ڪيو ۽ انهن جي اڳيان هڪ جهوپڙي رکي. پوءِ چيائين: ”ان کي پچر سڏڻ کان سواءِ، ٻڌايو ته اهو ڇا آهي“.
وڏي فقير جواب ڏنو: "توهان اهو نٿا چئي سگهو ته اهو ڪاٺ جو ٽڪرو آهي."
جڏهن ته ٻيا راهب پنهنجي جواب تي غور ڪري رهيا هئا، خانقاه جي باورچی جگ کي لات ڏني ۽ پنهنجي ڪاروبار ۾ هليو ويو. پو چانگ کيس خانقاه جو انتظام سنڀاليو.
ڪوان جي شڪل ۾ هي ڪهاڻي اسان کي انهن پريشانين کي منهن ڏيڻ سيکاري ٿي جيڪي اسان کي گرفت ۾ آڻين ٿيون ۽ اڪثر ڪري ان واقعي کان وڌيڪ نقصان ڪري رهيون آهن جيڪي انهن جو سبب بڻجن ٿيون. جڏهن اسان انهن کي آزاديءَ سان لڳاءُ ڏيون ٿا، ته پريشانين جو سلسلو ۽ پکڙجي ٿو، اسان جي سڄي ذهن تي قبضو ڪري ٿو. اهي اونداهي ڪڪرن وانگر وڌندا آهن ۽ اسان کي حل ڳولڻ کان روڪيندا آهن، اسان کي هٽائي ڇڏيندا آهن اندروني سڪون.
وڌيڪ اسان پريشان ٿينداسين، وڌيڪ اسان حل کان پري ٿينداسين
جڏهن اسان پڙهون ٿا پر پريشان ٿي وڃون ٿا، اسان جوهر کي سمجهڻ ۾ ناڪام آهيون. پوء اسان پاڻ کي چوندا آهيون: "مون کي ڌيان ڏيڻو پوندو". انهيءَ ئي وقت ۾ اسين هڪ اعليٰ نگراني واري حالت ۾ داخل ٿي وڃون ٿا. اهو آهي، ذهن پنهنجي سرگرمين جي نگراني ڪرڻ شروع ڪري ٿو ته جيئن ڀڄڻ نه. پر اهڙيءَ طرح اسان لفظن تي توجهه به نٿا ڏئي سگهون، ڇاڪاڻ ته ذهن پنهنجي نگهبان طور ڪم ڪرڻ ۾ مصروف آهي.
ساڳيو عمل پريشاني سان ٿئي ٿو. جڏهن ڪجهه خراب ٿئي ٿو، اسان ان بابت سوچڻ شروع ڪريون ٿا. اهو چالو ڪري ٿو تباهي واري سوچ. هڪ فڪر ٻئي کي سڏي ٿو. اسان هڪ آفت جو تصور ڪريون ٿا ۽ پوءِ ان کان به بدتر، ان نقطي تائين جتي اسان حقيقت کان مڪمل طور تي الڳ ٿي وڃون ٿا.
لوپ ۾ پريشان اسان کي انڌو ڪري ٿو. اهو تمام گهڻي تڪليف پيدا ڪري ٿو ۽ اسان کي حقيقي مسئلو حل ڪرڻ ۾ مدد نٿو ڪري. حقيقت ۾، اهو ذهني چڪر صرف وڌيڪ مونجهارو پيدا ڪرڻ جي خدمت ڪري ٿو، اسان کي هميشه ڪنهن به جاء تي حاصل ڪرڻ کان سواء ساڳئي نقطي ڏانهن موٽائي ٿو. بغير ڪنهن حل جي.
زين فلسفي ۾ خيالات جي هن مسلسل وهڪري کي روڪڻ ۽ ان جي مرڪزي قوت ۾ ڦاسڻ کان بچڻ جو هڪ طريقو آهي: اپايا. لفظ اپايا سنسڪرت مان ورتل آهي ۽ لفظي معنيٰ آهي "ڇا توهان کي مقصد حاصل ڪرڻ جي اجازت ڏئي ٿو". تنهن ڪري، اهو ترجمو ٿي سگهي ٿو "ذريعو" جيڪو اسان جي مقصدن حاصل ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿو.
طريقو اپايا اهو تمام سادو آهي ڇاڪاڻ ته اهو سڌو سنئون اشارو ڪرڻ تي مشتمل آهي جيڪو اسان چاهيون ٿا پريشانين جي شيطاني دائري کي ختم ڪرڻ ۽ اسان جي توجه ان تي مرکوز ڪري ته اسان کي ڇا ڪرڻ گهرجي. ان جي طاقت اها آهي ته اها اسان کي فوري طور تي حقيقت ڏانهن موٽڻ جي اجازت ڏئي ٿي.
تنهن ڪري، پريشان ٿيڻ جي ضرورت کان وڌيڪ توانائي ضايع ڪرڻ جي بدران، اچو ته حل ڳولڻ جي طرف پنهنجي ڪوششن کي ٻيهر ڏينداسين. درحقيقت، خانقاه جي ڀاڄيءَ جو جواب جذبي سان نه، پر عميق ڄاڻ جي ڪري هو، جيڪو عقلي ذهانت مان حاصل ٿئي ٿو، پر جنهن کي اسين اڪثر پنهنجي ذهني فعل جي ڪري نه ٿا ٻڌون.
اپايا، هڪ زين تصور واضح طور ڏسڻ لاءِ
چون ٿا ته تونگ-شان، هڪ ٻيو عظيم زين ماسٽر، هڪ دفعو پڇيو ويو، "ٻڌ ڇا آهي؟" جنهن تي هن جواب ڏنو ته: ”ٽي ڪلو فلڪس“.
اهو هڪ غير معقول جواب وانگر لڳي سگهي ٿو. ۽ اهو آهي. پر ان جو مقصد قياس جي ڪنهن به ڪوشش کي روڪڻ آهي. سوچ کي پاڻ ۾ الجھڻ ۽ سوچن ۽ پريشانين ۾ گم ٿيڻ کان روڪيو.
اهو ئي سبب آهي ته عظيم زين ماسٽر تمام گهٽ ڳالهائيندا آهن ۽ پنهنجي شاگردن کي حقيقت سان منهن ڏيڻ کي ترجيح ڏيندا آهن. هن حقيقت کي سڏيو ويندو آهي تاتاتا ۽ نامزد ڪري ٿو "اهڙو هجڻ"، بغير زباني ليبل جي جيڪو مونجهاري جو سبب بڻجي سگهي ٿو.
طريقو اپايا هڪ ئي مقصد آهي: اسان جي توجه ڏانهن موٽڻ لاءِ جيڪو اسان کي حل ڪرڻ جي ضرورت آهي. اهو اسان کي حقيقت ڏانهن واپس وڃڻ لاء پريشاني جي لوپ مان نڪرڻ جي اجازت ڏئي ٿو. اهو وجداني ذهانت لاءِ رستو هموار ڪري ٿو ، جيڪو اڪثر خاموش ٿي ويندو آهي پر اسان کي وڌيڪ واضح طور تي ڏسڻ جي اجازت ڏئي ٿو ته ڇا ٿي رهيو آهي ۽ رستو جيڪو اسان کي پيروي ڪرڻ جي ضرورت آهي.
درحقيقت، جڏهن اسان شين کي ڏسڻ جو انتظام ڪندا آهيون جيئن اهي آهن، بغير معني جي پرت جي جيڪي اسان انهن ۾ شامل ڪندا آهيون - اسان جي اميدن، خوفن، عقيدن جون حقيقتون ... - اسان اهو محسوس ڪندا آهيون. ”ڪجهه به سٺو ناهي، ڪجهه به خراب ناهي، ڪجهه به اندروني طور تي ڊگهو يا ننڍو ناهي, ڪجھ به نه موضوعي ۽ ڪجھ به نه، " جيئن ايلن واٽس اشارو ڪيو.
طريقو اپايا نه رڳو اسان کي حقيقت ڏانهن واپس آڻيندو آهي، پر منفي ليبل جي واقعن کي ختم ڪري ٿو جيڪي خدشات پيدا ڪن ٿا. اهو ئي سبب آهي ته اهو اسان جي دماغ کي کولڻ ۽ 360 درجا حل ڳولڻ ۾ مدد ڪري ٿي.
هڪ تمام سادو طريقو مشق شروع ڪرڻ جو طريقو اپايا ۽ دماغ کي تربيت ڏيڻ آهي گهٽي تي ڪنهن به شئي ڏانهن اشارو ڪيو جڏهن اسان پنهنجي روزاني پريشاني ۾ جذب ٿي ويا آهيون. اسان روڪي سگهون ٿا ۽ اشارو ڪري سگهون ٿا، مثال طور، هڪ وڻ. پر بجاءِ فوري طور تي ان جي خاصيتن جي باري ۾ سوچڻ بجاءِ ان کي ”راڪ“ ، ”وڏي“ ، ”پتيدار“ ، يا ”خوبصورت“ جي طور تي ليبل ڪندي ، اسان کي صرف وڻ ڏسڻ جي ضرورت آهي ، اهو ڇا آهي. ان جي رنگ کي نوٽ ڪريو، اهو رستو جيڪو روشني کي ظاهر ڪري ٿو، يا ان جي شاخن جي شڪل.
اهو لڳي سگهي ٿو هڪ آسان مشق، پر ذهن لاء اهو انتهائي ڏکيو آهي ته هر شيء کي ليبل ڪرڻ جي عادي آهي. بهرحال، وڌيڪ ليبل اسان استعمال ڪندا آهيون، وڌيڪ دولت اسان وڃائي ڇڏيو آهي. ليبل اسان کي جلدي منتقل ڪرڻ جي اجازت ڏين ٿا، پر صرف هڪ طرف. طريقو اپايا اهو موجوده ڏانهن ڌيان ڏئي ٿو، بغير ڪنهن فيصلي جي، اسان جي لوپنگ سوچن کان پري وڃڻ ۽، سڀ کان وڌيڪ، انهن گهٽتائي واري ليبلز.
تنهن ڪري ايندڙ وقت توهان کي تمام گهڻو پريشان ڪري ٿو، پر توهان محسوس ڪيو ته اهي پريشانيون توهان کي ختم ٿيڻ جي نتيجي ۾ آڻي رهيا آهن، جذباتي پريشاني کي وڌائي رهيا آهن، صرف توهان جي توجه اصل مسئلي ڏانهن ڦيرايو. هتي ۽ هاڻي تي ڌيان ڏيو. پنهنجي ذهانت کي ڳالهائڻ ڏيو. اهو شايد توهان لاء حل ڳولڻ لاء گهڻو آسان ٿيندو.
ذريعن:
واٽس، اي (1971) ايل ڪيمينو ڊيل زين. بارسلونا: اداسا.
Chung-yuan, C. (1979) ٻڌ ڌرم جون تعليمون منتخب ٿيل ليمپ جي منتقلي مان. نيو يارڪ: رينڊم هائوس.
داخلا Upaya، هڪ قديم زين طريقو پاڻ کي پريشاني جي لوپ کان آزاد ڪرڻ لاء سي پبليو پرائمر اين نفسيات جو ڪارنامو.
