12 اپريل 1961 ع ، هڪ تاريخ جيڪا انساني تاريخ ۾ هڪ جهلڪ بڻجي ويندي. ان ڏينهن کان ، ڪجھ به ساڳيو نه هوندو ، ڇاڪاڻ ته worldاڻايل دنيا هاڻي اڳ وانگر ئي نه رهندي.
انسان جي ملئي تاريخ ۾ اهڙا ڪردار آهن جيڪي باهه تي برانڊڊ، ان کي نئين معنيٰ ڏيڻ ، هن طرف هدايت ۾ جدائي ڪرڻ جتي ڪوبه نه, تيسيتائين، هو تصور ڪري سگهي ٿو ته هو وڃي سگهي ٿو. اهڙا ڪردار آهن جن پنهنجي همت سان رستا کولي ڇڏيا آهن ٽٽٽي, تيسيتائين، اهي ناقابل بيان سمجھندا هئا. هڪ مفروطي پوڊيم ۾ ، انسان جي ملٽري تاريخ جي اندر ، هڪ جڳهه فقط سندس لاءِ مختص آهي. هن جو نالو آهي جيجي گاگرين.
جوري گگرين 12 اپريل 1961 ع تي تاريخ سان پنهنجي تقرري جي شروعات ڪئي ، جنهن پنهنجي خلائي جهاز ۾ سڏ ڪيو ووسٽڪ 1. ماسڪو کان ، انسان جي ڊوڙ شروع ٿي خلائي طرف ، زميني ۽ انساني سرحدن کي ختم ڪرڻ جي طرف. هي ظاهر ڪرڻ جي خواهش هئي ته انسان جي عقل جي ڪابه حد ناهي جيئن خلائي جي ڪابه حد ناهي. جوري گگرين اندر موجود هو خلائي جهاز ، جيڪو روانگي دوران هو هن باهه وسايو آسمان تائين پهچڻ ، لامحدود ۽ انهي کان ٻاهر وڃڻ.
دنيا ٻن ۾ ورهائجي وئي
1961 ۾ دنيا ٻن حصن ۾ ورهائجي وئي. ٻه مخالف بلاڪ ، هڪ ٻئي جي خلاف هٿياربند. سوويت يونين ۽ آمريڪا هڪ ٻئي کي چريو ۽ مسلسل نسل ۾ ، مقصد: دنيا تي غلبو حاصل ڪرڻ لاءِ چئلينج ڪيو. خلا جي فتح هڪ عظيم آواز وارو بورڊ هوندو ، تصويري لحاظ کان ، سوويت پروپيگنڊا لاءِ. جيجي گرگرن هن چريو ميڪانيزم جي اندر فقط هڪ نن wheelڙو wheelل هوندو هو. ڪهڙو معاملو حتمي نتيجو هو ، جيڪڏهن ڪو هن تجربي جو شڪار ٿي ويو ، صبر. ٿوري دير کانپوءِ ڪو ٻيو پنهنجي نئين ڪوشش لاءِ جڳهه وٺي ويندو.
ڇا هو انهي کان واقف هو؟ اهو معلوم نه آهي. ڇا يقين آهي ته گگرين دائمي ٿيڻ چاهيندا هئا. دائمي ٿيڻ لاءِ هن کي پنهنجي اڳيان واري دروازي ذريعي دائمي داخل ٿيڻ گهرجي ها. هن کي چئلينج ڪندي. ان کي پنهنجي ٻيڙيءَ سان مارڻ. هن thatاتو ٿي ته جيڪڏهن شيون نه هليون جيئن سڀني کي اميد هئي ته هو انساني تاريخ ۾ اڃا به جڳهه رکي ها. پر اها تمام نن smallerي جاءِ هجي ها ، جيڪا شڪست ، جرئت مند ، بهادر ۽ شڪست ڏيندڙ لاءِ پڻ مخصوص هئي. ھن کي بھ مڪمل طرح خبر پئي ، جيئن ھو تيار ٿيڻ لاءِ پير تي وڃي بيٺو تنهنجو خلائي جهاز. هن کي خبر هئي ته اهو هن ۾ بدلجي سگهي ٿو آخري سفر. اهو آسمان جنهن هن کي هميشه زمين کان تسليم ڪيو هو هن جي قبر بڻجي سگهي ٿي. پر هو هر طرف ڇڏي ويو.
ھڪڙي وقت جو آئکن
جيڪڏهن ڇهه سال کانپوءِ اسان کيس هڪ آئڪن طور ملهائيندا آهيون ، اهو هن ڪري آهي ته هن جي زندگي شاندار آهي. ڪيو هو صرف ستهٺ سال جڏهن هن اسان کي ٻڌايو ته ڌرتي ، اتان کان ڏٺو ، سڀ نيري هئي. هن جو زمين هيٺان ، گولف بالٽ کان نن smallerڙو. اسان هن کي پنهنجي منهن سان جھلڻ واري ڀوري ڏانهن جهليو ٿا هڪ لامحدود ابديت. انهن لمحن ۾ ، ٻار جوري جي فصاحت به ذهن ۾ اچي ويندي آهي ، جئين هن پنهنجي بيڊ روم ۾ تارن تي غور ڪيو ، شايد انهن کي آسمان ۾ وڳوڙ جو تصور ڪندي.
هن وٽ هيو صرف چوٽيهه جڏهن هو جهاز حادثي ۾ فوت ٿي ويو. هڪ قسم جي اذيت واري انتقام کيس ڇڪايو هو. هو ، پهريون ماڻهو جيڪو پنهنجي خلائي جهاز ۾ زمين جي حدن کان اڳتي نڪري ويو ، هڪ جي پويان گذاري ويو ٿورڙي جهاز جو حادثو ، هڪ تربيتي پرواز دوران. هن جي مهرباني ، هن جو حوصلو ، هن جي خواهش ڏانهن لا محدود چيلينج ڪرڻلاتعداد، سائنس فڪشن سائنس ٿي چڪي آهي. انهي لاءِ به ، هن جي سفر لاءِ ناقابل فراموشجيڪو ٻن ڪلاڪن کان به گهٽ وقت تائين جاري رهيو ، جيجي گاگرين آهي ناقابل فراموش.
