جديد زندگي اسان کي ڪيتريون ئي شيون گڏ ڪرڻ لاءِ زور ڏئي ٿي جن جي اسان کي ضرورت ناهي جڏهن ته اشتهار اسان کي وڌيڪ ۽ وڌيڪ خريد ڪرڻ لاءِ زور ڏئي ٿو. بغير سوچڻ جي. بي حد…
تنهنڪري اسان پنهنجي قدر کي ماڻهن جي حيثيت سان ڳنڍيندا آهيون انهن شين جي قيمت سان جيڪي اسان وٽ آهن. نتيجي طور، اها ڪا به تعجب ناهي ته ڪيترائي ختم ٿي ويندا آهن انهن جي مالن سان سڃاڻڻ ۽ انهن کي ٽرافي وانگر چمڪائڻ. اهي ڏيکارڻ لاءِ رهن ٿا.
پر شين جي ذريعي زندگي گذارڻ زندگي نه آهي. جڏهن اسان شين سان تمام گهڻو سڃاڻون ٿا، اسان انهن جي مالڪ ٿيڻ بند ڪريون ٿا ۽ اهي اسان جا مالڪ آهن.
ارسطوءَ جي سوال جو اسان جواب نه ڏئي سگهيا آهيون
سڀ کان اهم سوال جيڪو اسان پاڻ کان پڇي سگهون ٿا اهو ساڳيو آهي جيڪو ارسطو صديون اڳ پاڻ کان پڇيو هو ته: مون کي خوش رهڻ لاءِ ڪيئن جيئڻ گهرجي؟
گهڻا ماڻهو جواب لاءِ پاڻ ۾ نه ٿا ڏسن. اهي اهو نه پڇندا آهن ته انهن کي ڪهڙي خوشي، پرجوش يا پرجوش بڻائي ٿي، پر اهي پاڻ کي حالتن کان پري وڃڻ ڏين ٿا. ۽ هن وقت اهي حالتون صارف سوسائٽي طرفان نشان لڳل آهن.
خوشي، هن نئين "انجيل" جي مطابق، هڪ سٺي زندگي گذارڻ تي مشتمل آهي. ۽ سٺي زندگي لفظي معنيٰ آهي خرچ جي زندگي. جيڪڏهن ممڪن هجي، ان کي چمڪايو ته جيئن اسان جا پاڙيسري ۽ سماجي نيٽ ورڪن تي پوئلڳ اسان سان حسد ڪري سگهن.
پر خوشي حاصل ڪرڻ لاءِ شين تي ڀروسو ڪرڻ هڪ ڦڙو آهي. جي ڪريhedonic موافقتجلدي يا دير سان اسان شين جي عادت پئجي وڃون ٿا، پر جڏهن اهي خراب ٿي وينديون آهن يا ختم ٿي وينديون آهن، اهي شروعاتي اطمينان پيدا ڪرڻ بند ڪري ڇڏيندا آهن، ۽ اهو اسان کي نئين شين کي خريد ڪرڻ لاء زور ڏئي ٿو ته ان جوش جي احساس کي بحال ڪرڻ لاء. اهڙي طرح اسان صارفيت جي دائري کي بند ڪريون ٿا.
ڏهاڪن جي نفسياتي تحقيق واضح طور ڏيکاري ٿي ته تجربا مال کان وڌيڪ خوشي پيدا ڪن ٿا. تي هڪ تمام دلچسپ تجربو ڪيو ويو Cornell يونيورسٽي ظاهر ڪيو ڇو ته شيون خريد ڪرڻ بجاءِ تجربو حاصل ڪرڻ بهتر آهي. انهن نفسيات جي ماهرن اهو معلوم ڪيو آهي ته جڏهن اسان ڪنهن تجربي جي رٿابندي ڪريون ٿا، تڏهن کان مثبت جذبا گڏ ٿيڻ شروع ٿي وڃن ٿا، جڏهن اسان رٿابندي ڪرڻ شروع ڪريون ٿا ته اسان ڇا ڪنداسين ۽ گهڻي وقت تائين رهنداسين.
ڪنهن تجربي جو انتظار هڪ پيداوار جي اچڻ جي انتظار کان وڌيڪ خوشي، خوشي ۽ جوش پيدا ڪري ٿو، اهڙو انتظار جيڪو گهڻو ڪري مثبت توقع کان وڌيڪ بي صبري سان ڀريو وڃي ٿو. تصور ڪرڻ، مثال طور، هڪ سٺي ريسٽورنٽ ۾ هڪ لذيذ رات جي ماني ۽ اسان پنهنجي ايندڙ موڪلن مان ڪيترو مزو وٺنداسين، گهر ۾ پراڊڪٽ جي اچڻ جي ڪري مايوس انتظار جي مقابلي ۾ تمام مختلف احساس پيدا ڪري ٿو.
اسان اسان جي تجربن جو مجموعو آهيون، نه اسان جي ملڪيت
تجربا عارضي آهن. يقينن. اسان انهن کي سوفا يا سيل فون طور استعمال نٿا ڪري سگهون. اسان ڪيتري به ڪوشش ڪريون، اسان زندگيءَ جي اهم ترين لمحن جي هر سيڪنڊ کي گڏي نٿا سگهون.
بهرحال، اهي تجربا اسان جو حصو بڻجي ويندا آهن. اهي ختم نه ٿيندا آهن، اسان انهن کي پنهنجي ياداشت ۾ ضم ڪري ڇڏيندا آهيون ۽ اهي اسان کي تبديل ڪندا آهن. تجربا پنهنجو پاڻ کي ڄاڻڻ، وڌڻ ۽ ترقي ڪرڻ جو هڪ طريقو بڻجي ويندا آهن.
هر هڪ نئون تجربو جيڪو اسان رهون ٿا اهو هڪ پرت وانگر آهي جيڪو هڪ ٻئي جي مٿان جمع ٿيل آهي. ٿوري دير سان اهو اسان کي تبديل ڪري ٿو. اهو اسان کي هڪ وسيع نظر ڏئي ٿو. اسان جي ڪردار کي ترقي ڪريو. اهو اسان کي وڌيڪ لچڪدار بڻائي ٿو. اهو اسان کي وڌيڪ پختو ماڻهو بڻائي ٿو. تنهن ڪري جڏهن اسان تجربن کي مال جي طور تي خزانو نه ٿا ڪري سگهون، اسان انهن کي اسان جي باقي زندگي لاء اسان سان گڏ ڪري سگهون ٿا. اسان جتي به وڃون ٿا، اسان جا تجربا اسان سان گڏ هوندا.
اسان جي سڃاڻپ ان سان نه ٺهي ٿي جيڪا اسان جي ملڪيت آهي، بلڪه اها انهن هنڌن جو ميلاپ آهي، جن تي اسان ويا آهيون، جن ماڻهن سان اسان حصيداري ڪئي آهي ۽ زندگي جا سبق جيڪو اسان سکيو آهي. حقيقت ۾، خراب تجربا به هڪ سٺي ڪهاڻي بڻجي سگهن ٿا جيڪڏهن اسان قيمتي سکيا ڪڍڻ جي قابل آهيون.
هڪ نئون فون خريد ڪرڻ ممڪن ناهي ته اسان جي زندگين کي تبديل ڪري، پر سفر اسان جي دنيا جي نظر کي تبديل ڪري سگهي ٿي. اهو ڪو اتفاق نه آهي ته اسان جو سڀ کان وڏو افسوس هڪ خريداري جو موقعو وڃائڻ کان نه ٿو اچي، پر ڪجهه نه ڪرڻ کان. همت نه ڪر. ان ڪنسرٽ ۾ نه وڃان. اهو سفر نه ڪيو. اسان جي پيار جو اعلان نه ڪيو. توهان جي زندگي تبديل نه ڪئي آهي ...
اتي لڳ ڀڳ هميشه هڪ آهي ٻيو موقعو شيون خريد ڪرڻ لاء، پر تجربن کي بار بار نه ٿو ڪري سگهجي. جڏهن اسان هڪ سفر يا خاص واقعي کي ياد ڪندا آهيون، اسان سڀني ڪهاڻين کي ياد ڪندا آهيون جيڪي ان سان گڏ ايندا آهن.
تنهن ڪري، جيڪڏهن اسان زندگي جي آخر ۾ افسوس کي گهٽائڻ چاهيون ٿا، اهو بهتر آهي ته اسان جي افق کي وسيع ڪيو ۽ تجربن کي ترجيح ڏيو. اسان کي ان ڳالهه کي يقيني بڻائڻ گهرجي ته اسان کي ڪهاڻيون ٻڌائڻ لاءِ زندهه رهڻ گهرجي ۽ شيون گڏ ڪرڻ جي بجاءِ اسان جي يادگيرين کي ياد رکڻ گهرجي.
ذريعو:
Gilovich، T. et. ال. نفسياتي سائنس؛ 25 (10): 10.1177.
داخلا زندگي گذارڻ لاءِ ڪهاڻيون آهن، ڏيکارڻ لاءِ شيون نه آهن سي پبليو پرائمر اين نفسيات جو ڪارنامو.
