"Po prostu wiem, że nic nie wiem", - powiedział Sokrates. I tymi słowami nie tylko pokazało się ogromne pokora intelektualna, ale także stawiał pod znakiem zapytania co do niego piedestał. Zwątpienie towarzyszyło i nadal towarzyszy wielkim myślicielom. Swobodne i transformujące myślenie rodzi się z wątpliwości. Tylko poprzez kwestionowanie najgłębszych przekonań i przekonań możemy wyjść poza to, co uważamy za oczywiste i zbudować coś innego i naszego.
Niestety, w dzisiejszych czasach zwątpienie jest często oczerniane, oddając hołd jednej myśli, która żywi się niewzruszoną prawdą. Jednak stawianie czoła złożonym problemom, uzbrojone w absolutne pewniki i prawdy, prowadzi tylko do wielkich błędów.
Wątpliwości zabronione: maszyna do robienia pewników
Zwątpienie ma złą reputację. Nasze społeczeństwo nie nagradza tych, którzy wątpią i nie przejmują się. Nie nagradza tych, którzy chcą się skoncentrować, poświęcić czas na refleksję i nie zgadzać się z tym, co zostało ustalone, aby na ich podstawie budować swoje prawdy i swoje życie.
Zamiast tego nagradzaj najszybszego. Kto oklaskiwa i wzmacnia oficjalne przemówienie. Ci, którzy podejmują zautomatyzowane decyzje bez zastanowienia, ponieważ przekonali nas, że najważniejsze jest pójście do przodu. Za każdą cenę. Naprzód, naprzód i naprzód. Nie ma miejsca na wątpliwości i waśnie.
W ten sposób, motywowani sloganami i frazesami – które często brzmią dobrze, ale nie mają sensu – śpieszymy, by osądzać, nie znając okoliczności, a tym bardziej przyczyn. Tam rezonans empatyczny staje się jednym Rzadkie avis kiedy spieszymy się do przodu, a wątpliwości są postrzegane jako strata czasu.
Dlatego coraz mniej osób daje korzyść wątpliwości. Kiedy żyjemy w społeczeństwie, które stało się maszyną do tworzenia prawdy poprzez politycznie poprawne, ale stronnicze i zdystansowane od rzeczywistości, stajemy się nieustępliwymi sędziami, którzy wierzą, że posiadają Wielką Prawdę. Ostateczny!
Praktycznie nie zdając sobie z tego sprawy, unikamy wszystkiego, co inne. Ignorujemy to, co budzi wątpliwości. Oskarżającym palcem kierujemy na innych, nie mając czasu ani chęci na zbadanie ich przyczyn i odkrycie okoliczności łagodzących. Wyrok skazujący jest czystą formalnością, ponieważ nie potrzebujemy wielu dowodów w świecie, który nagradza szybkość nad refleksyjną pauzą i daje się ponieść pozorom, zamiast zagłębiać się w istotę.
Ale osądzanie bez zwątpienia i decydowanie bez myślenia jest najbardziej bezpośrednią drogą do mentalnej sztywności i intelektualnej stagnacji. Sensowne życie polega na zwątpieniu, ponownym prześledzeniu naszych kroków, ponownym przemyśleniu naszych możliwości, ponownym rozważeniu naszych przekonań i zmianie opinii raz, dwa razy lub tak często, jak to konieczne.
Wątpię, więc istnieję
„Wątpliwość jest początkiem mądrości”, powiedział Arystoteles. Z filozoficznego punktu widzenia wątpienie pozwala nam ograniczyć impet osądu. Pomaga nam reagować, a nie po prostu reagować na okoliczności. Zachęca nas do postawienia się na miejscu drugiej osoby, ale także pozwala nam cofnąć się o krok, aby oderwać się od siebie i nie poddawać się spontaniczności pierwszego impulsu.
„Kto wątpi, rozważa i rozważa, waży i waży, rozeznaje i wyróżnia”, według filozofa Óscara de la Borbolla. Nie ma wątpliwości conditio sine qua non bardziej rozważnej i rozważnej postawy. Ci, którzy wątpią, porzucają bezwład codzienności i przepływ dominujących myśli, aby przekształcić swoje życie w osobisty wybór. Wątpliwość jest w istocie śmiercionośną bronią przeciwko konformizmowi, balsamem przeciwko irracjonalności i najlepszym antidotum na mentalne automatyzmy.
Zwątpienie jest podstawowym ćwiczeniem w znajdowaniu innych sposobów widzenia i rozumienia świata. Zwątpienie sprawia, że kwestionujemy rzeczy, nawet te, które zawsze uważaliśmy za oczywiste. Aktywuj krytyczne myślenie. Zmusza nas do kwestionowania wszystkiego. Zachęca nas, abyśmy nie zadowalali się pierwszą odpowiedzią lub tym, co nam mówią.
Zwątpienie oznacza również brak uprzedzeń. To okazja do spojrzenia na sprawy z innego punktu widzenia, niekoniecznie bardziej prawdziwego czy fałszywego, ale po prostu innego i bardziej osobistego. Zwątpienie skłania nas do kwestionowania i kwestionowania wszystkiego, aby nadać sens temu, czym żyjemy, głęboko osobiste znaczenie.
Aby czerpać korzyści z wątpliwości, musimy tylko upewnić się, że nie utkniemy w chwiejnej równowadze tak i nie. Musimy wszystko analizować, ale potem musimy podejmować decyzje i działać. Wątpliwość nie paraliżuje ani nie oznacza straty czasu, jeśli po procesie wylęgania następuje ewolucyjna transformacja.
Przestać konsultować się, ważyć, zastanawiać się i wątpić przed podjęciem decyzji, w końcu to naprawdę nie boli. Musimy pozwolić sobie odejść i dać sobie korzyść z wątpliwości, zamiast zanurzać się z zamkniętymi oczami w morzu absolutnych pewników, które przekształcają nas w częściowych sędziów innych i nas samych. Może powinniśmy częściej uczestniczyć w Magna Graecia agora, ale nie w poszukiwaniu odpowiedzi i prawdy, ale wątpliwości i pytań, jak powiedział dziennikarz Guillermo Altares.
Wejście Korzyść z wątpliwości w budowaniu sensownego życia po raz pierwszy opublikowano w Kącik Psychologii.
