Rita Hayworth, Nowy Jork 1918 -1987
część druga
Ricie Hayworth, powiedzieli o niej ...
"Wielu mogło ją kochać,, Gospodarz wiadomości telewizyjnych zapamiętał ją, wyraźnie poruszony, w dniu jej śmierci”ale dla tych, którzy mieli dwadzieścia lat w czasie II wojny światowej, Hayworth był ucieleśnieniem miłości, zmysłowości, odkryciem uwodzenia”. Kolejne emocjonalne i ekscytujące wspomnienie: ”Jego piosenki były dubbingowane, niektórzy mówią, że nie umiał się zachowywać, ale wystarczyło, że zdjął rękawiczkę, jak w niezapomnianej scenie striptizu w Gildzie, by mężczyźni upadli mu do stóp.”. To jest wciąż: "Kino dało nam dwie idolki, Ritę Hayworth i Avę Gardner. Dziś takie kobiety już się nie rodzą".
"Był jedną z najbardziej ukochanych gwiazd w kraju„Komentarz Prezydenta Stanów Zjednoczonych, Ronald Reagan, były aktor i jedna z niewielu gwiazd Hollywood, która nie grała u boku Rity. "Dała nam niezliczoną ilość wspaniałych chwil na ekranie i na scenie. Od najmłodszych lat zachwyca publiczność. Nancy i ja jesteśmy głęboko zasmuceni jego śmiercią. Była kochaną przyjaciółką i będziemy za nią tęsknić. Składamy najgłębsze kondolencje jego rodzinie. Odwaga i szczerość Rity, a także jej rodziny, w obliczu tej choroby, dały światowy oddźwięk chorobie Alzheimera, którą mamy nadzieję można jak najszybciej wyleczyć.".
Frank Sinatra, który pojawił się z Ritą Hayworth w Pal Joey w 1957 roku, powiedział: „Była piękna, była świetną aktorką, była słodką, kochaną przyjaciółką. Jego nieobecność będzie odczuwalna". Robbiego Lantza, jeden z najpotężniejszych agentów Hollywood, agent m.in. Elizabeth Taylor, wspominał imprezę zorganizowaną w 1949 roku przez Columbia Pictures na cześć Jeana Paula Sartre'a:Eskortowałem Ritę. Kiedy przybyliśmy, nikt już nie zwracał uwagi na francuskiego filozofa. Rita była tak piękna, że ludzie nie mogli oderwać od niej oczu. Łącznie z Sartre .em". Fred Astaire napisał w swojej biografii, że Rita Hayworth była jego ulubioną partnerką do tańca; "Technicolor został dla niej wymyślonyKrytycy powiedzieli, kiedy kolor w końcu pojawił się w Hollywood.
W dzisiejszym świecie rozrywki odwiedzanym głównie przez pseudogwiazdy i gwiazdy czwartej kategorii, które cieszą się swoim „kwadransem sławy”, zapewnianym przez Andy Warholsą gotowi zrobić lub powiedzieć prawie wszystko, aby odnieść sukces, który trwa od wieczora do następnego ranka, a potem przechodzi naturalnie jak mecz, nie pozostawiając żadnego śladu, postać taka jak Rita Hayworth reprezentuje coś zupełnie innego, co idzie znacznie dalej. Była, jest i będzie wieczna. Wręcz przeciwnie, wyjechała, gdy jej umysł był pusty, choroba odebrała jej pamięć, a wraz z nią wszystkie wspomnienia, te złe, ale także wiele dobrych wspomnień z wielkiej kariery artystycznej. Pamięć, która nie należała już do Niej od 14 maja 1987 roku, w dniu, w którym nas opuściła, stała się Pamięcią wszystkich, Wieczną.
Filmografia
- Pod księżycem Pampasów, James Tinling (1935)
- Tajemnica piramid, Louis King (1935)
- Statek szatana, Harry Lachman (1935)
- Carmencita przez Lynn Shores (1936)
- Poznaj Nero Wolfe, Herbert Biberman (1936)
- Tańczący pirat , Lloyd Corrigan (1936)
- Płomienie w Teksasie, RN Bradbury (1937)
- Kto zabił Gail Preston?, Leon Barsha (1938)
- Pod spodem jest kobieta, Alexander Hall (1938)
- Poszukiwacze przygód w powietrzu, Howard Hawks (1939)
- Szaleni grzesznicy, George Cukor (1940)
- Uwodzenie, Charles Vidor (1940)
- Anioły grzechu, Ben Hecht i Lee Garmes (1940)
- Szczęście nieosiągalne , Sidney Lanfield (1941)
- To kolejna rzecz z moją żoną, Lloyd Bacon (1941)
- Krew i piasek , przez Rouben Mamoulian (1941)
- Truskawkowa blondynka, Raoul Walsh (1941)
- Przeznaczenie Juliena Duviviera (1942)
- Nigdy nie wyglądałaś tak pięknie, William A. Seiter (1942)
- New York Follies , autorstwa Irvinga Cummingsa (1942)
- Urok, Charles Vidor (1944)
- Dzisiaj i każdej nocy, Victor Saville (1945)
- Gilda, Charles Vidor (1946)
- Piękna w niebie , Alexander Hall (1947)
- Pani Szanghaju, Orson Welles (1947)
- Miłość Carmen, Charles Vidor (1948)
- Trynidad, Vincent Sherman (1952)
- Salome, przez Williama Dieterle'a (1953)
- Deszcz , przez Curtisa Bernhardta (1953)
- Ogień w ładowni , Robert Parrish (1957)
- Pal Joey, George Sidney (1957)
- Oddzielne tabele, Delbert Mann (1958)
- Cordura, przez Roberta Rossena (1959)
- Dochodzenie na pierwszej stronie, Clifford Odets (1959)
- Kradzież na zamówienie, George Marshall (1962)
- Cyrk i jego wielka przygoda, Henry Hathaway (1964)
- Pułapka śmierci , przez Burta Kennedy'ego (1965)
- Mak jest także kwiatem, Terence Young (1966)
- L'adventuriero, przez Terence'a Younga (1967)
- Dranie, Duccio Tessari (1968)
- Kiedy słońce jest gorące, Georges Lautner (1970)
- Gniew Boży , przez Ralpha Nelsona (1972)
"Lubię być śledzony przez paparazzi, czuję się jak urocza osoba„Powiedział Rita Hayworth w wywiadzie”,a jeśli tylko trochę się niecierpliwię, to przychodzi mi na myśl, kiedy rozpaczliwie płakałam, bo nikt nie chciał sfotografować mnie w nocnym klubie, albo kiedy robiłam z ojcem cztery koncerty dziennie, od południa do północy, w okropny teatr w Tijuanie, na pograniczu Meksyku i Kalifornii”. (Rita Hayworth)
Artykuł Stefano Vori