Rodzice kształcą i prowadzą swoje dzieci najlepiej, jak potrafią. Czasami, gdy sytuacja ich przytłacza lub czują się zdezorientowani, zwracają się ku intuicji lub posługują się „mądrością ludową”, stosują to, co uważają za słuszne lub czego nauczyli ich rodzice, gdy byli młodzi.
Jednak niektóre rady rodziców dla dzieci mogą mieć druzgocący wpływ na umysł dziecka i zamiast uwolnić jego pełny potencjał, ostatecznie go ograniczają. W rzeczywistości głos rodziców może stać się głosem wewnętrznym, który towarzyszy nam przez całe życie.
Nie ma wątpliwości, że zdecydowana większość rodziców chce, aby ich dzieci odniosły sukces w życiu, dlatego starają się przekazywać postawy i sposoby robienia rzeczy, które pomagają im osiągnąć te cele. Ale odniesienie sukcesu nie jest gwarancją szczęścia ani dobrego samopoczucia emocjonalnego. Dlatego wiele porad rodziców i dzieci przekazywanych z pokolenia na pokolenie może przerodzić się w szkodliwe i ograniczające przekonania.
Rady rodziców dla dzieci, że lepiej byłoby przeformułować
Wskazówka 1. Myśl z wyprzedzeniem. Skoncentruj się na nagrodzie.
Co powinniśmy mu powiedzieć zamiast tego? Skoncentruj się na tu i teraz.
Umysł, który jest stale skupiony na przyszłości – najpierw na zdobyciu dobrych ocen, potem na zapisaniu się na dobry uniwersytet, a na końcu na znalezieniu odpowiedniej pracy – będzie bardziej podatny na większe ilości stresu i niepokoju. Chociaż jest ich kilka rodzaje stresu a dawka eustresu może działać jako czynnik motywujący, przewlekły stres utrzymujący się w czasie niszczy nasze zdrowie i funkcje poznawcze, wpływając na naszą wydajność. Dlatego uczenie dzieci skupienia się na przyszłości i tym, co mogą osiągnąć, jest stresem na całe życie.
W rzeczywistości skupianie się wyłącznie na celu oznacza życie z klapkami na oczach. Spojrzenie w przyszłość uniemożliwia nam dostrzeżenie otaczających nas możliwości, a przede wszystkim ogranicza naszą zdolność do cieszenia się tym, co tu i teraz. Dlatego dzieci mogą być o wiele szczęśliwsze, jeśli pozwolimy im robić to, co jest dla nich spontaniczne: skupić się na teraźniejszości i jak najlepiej ją wykorzystać. Przesłaniem, które muszą zrozumieć, jest to, że nie muszą zastawiać swojego szczęścia dzisiaj na przyszły cel.
Wskazówka 2. Stres jest nieunikniony. Próbuj dalej.
Co powinniśmy mu powiedzieć zamiast tego? Naucz się relaksować.
Zaburzenia lękowe są diagnozowane w młodym wieku, ponieważ dzieci odczuwają ogromną presję, aby sprostać oczekiwaniom rodziców i całego społeczeństwa. Nie ma wątpliwości, że życie jest pełne napięcia i ważne jest, aby dzieci rozwijały się odpowiednio tolerancja na stres to pozwala im radzić sobie w trudnych sytuacjach, ale przesłaniem, które musimy im wysłać, nie jest to, że pchają się do granic możliwości, ale że uczą się relaksować przed osiągnięciem punktu krytycznego.
Nie jest korzystne żyć w stanie ciągłego przeciążenia, z napiętym harmonogramem, który wymaga spożywania stymulantów, aby móc utrzymać nadludzki rytm, podczas gdy w nocy stosuje się środki uspokajające, aby móc zasnąć. Rzeczywiście, to nie przypadek, że badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Helsinkach ujawniło, że dzieci, na które cierpią rodzice syndrom wypalenia są bardziej narażeni na załamanie w szkole. Przekazywany jest też perfekcjonizm i stres. Dlatego najlepszym prezentem, jaki rodzice mogą dać swoim dzieciom, jest ich nauczanie techniki relaksacyjne dla dzieci, które pozwalają im uniknąć niepotrzebnego stresu.
Wskazówka 3. Zwiększ swoje mocne strony. Staraj się nie popełniać błędów.
Co powinniśmy mu powiedzieć zamiast tego? Popełniaj błędy i ucz się ponosić porażki.
Rodzice, jak większość ludzi, mają tendencję do dołączania etykiet. Nic więc dziwnego, że w końcu wyolbrzymiają pewne umiejętności swoich dzieci, a jednocześnie osłabiają inne. Jeśli zauważą, że ich dziecko jest szczególnie uzdolnione w matematyce lub sporcie, zachęcą je do tego. Na pierwszy rzut oka nie ma w tym nic złego. Jednak taka postawa promuje tak zwane „ustalone nastawienie”, dzięki czemu dzieci są mniej skłonne do odkrywania i odkrywania nowych rzeczy.
Kiedy dziecko otrzyma pochwałę za bycie atletycznym lub dobre z matematyki, będzie mniej prawdopodobne, że z tego wyjdzie strefa komfortu i na przykład zainspirować się do napisania wiersza lub uczestniczenia w przedstawieniu. Te dzieci są również bardziej sfrustrowane, gdy coś pójdzie nie tak i są mniej skłonne do poszukiwania nowych wyzwań, ponieważ wolą trzymać się tego, co wiedzą, w czym są „dobre”.
Dlatego ważne jest, aby dzieci nauczyły się stawiać czoła nowym wyzwaniom, popełniać błędy, dążyć do rozwijania nowych umiejętności i oczywiście ponosić porażki. Psychologowie z University of Illinois odkryli, że dzieci wykazują bardziej optymistyczne, a nawet entuzjastyczne podejście do wyzwań, jeśli wiedzą, że muszą włożyć trochę więcej wysiłku lub spróbować ponownie. Ponadto będzie mniej prawdopodobne, że poczują się źle, gdy coś nie pójdzie zgodnie z planem.
Wskazówka 4. Nie bądź dla siebie miły.
Co powinniśmy mu powiedzieć zamiast tego? Traktuj siebie ze współczuciem.
Większość ludzi to najgorsi krytycy i sędziowie. Chociaż samokrytyka jest dobra dla rozwoju i uczenia się na własnych błędach, gdy jest przesadna, może paraliżować, pogrążając nas w kręgu niezadowolenia, besztania i żalu, w którym kończymy myśląc, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy lub nic nie jesteśmy warci.
Niestety wielu rodziców uważa, że najlepszym sposobem na edukację swoich dzieci jest uczynienie ich Spartan. W rezultacie stają się zbyt krytyczni i uczą ich surowego traktowania siebie. Jednak nadmierna samokrytyka może przerodzić się w samosabotaż, podważając naszą samoocenę i wywołując głęboki strach przed porażką.
Zamiast tego, dobrą radą rodziców dla dzieci jest nauczenie się traktowania siebie nawzajem ze współczuciem, co nie oznacza użalania się nad sobą lub zamykania oczu za rzeczy, które robimy źle, ale po prostu traktowanie siebie tak, jak traktowalibyśmy przyjaciela w czasach porażka lub ból. Oznacza to, że potrafimy kochać siebie, nawet gdy popełniamy błąd, znajdując w sobie ciepłe i wygodne miejsce, w którym można czuć się chronionym.
Wskazówka 5. Nie pokazuj swoich uczuć. Płacz jest dla słabych.
Co powinniśmy mu powiedzieć zamiast tego? Naucz się zarządzać swoimi uczuciami.
Życie nie jest sprawiedliwe. Większość rodziców o tym wie i z powodu silnego poczucia ochrony obawiają się, że inni mogą skrzywdzić ich dzieci. To zrozumiały strach, ale nauczenie ich ukrywania emocji ich nie ochroni. W odwrotnej kolejności. Emocje, takie jak smutek, działają jako społeczny dodatek, zachęcając innych do zbliżenia się, aby zaoferować pomoc i wsparcie.
Proszenie dzieci, aby nie płakały, nie były rozczarowane prezentem, którego nie lubią, lub zmuszanie ich do pocałowania osoby, z którą czują się nieswojo, oznacza stopniowe odłączanie ich od emocji. Nie pomoże im to lepiej nimi zarządzać, ale ułatwi proces akumulacji emocjonalnej, który doprowadzi do głębokiego niezadowolenia i nadweręży relacje międzyludzkie.
Zamiast tego musimy uczyć dzieci, że emocje nie są wrogami i nie ma nic złego w odczuwaniu smutku, rozczarowania, frustracji, a nawet złości. Najważniejszą rzeczą jest znalezienie przyczyny tych emocji i nauczenie się ich asertywnego wyrażania. W ten sposób możesz rozwijać inteligencję emocjonalną dzieci aby stali się bardziej odpornymi dorosłymi w obliczu ciężkich ciosów życia.
Źródła:
Salmena-Aro, K. i in. Al. (2011) Wypalenie zawodowe rodziców i wypalenie szkolne młodzieży: Czy są wspólne? European Journal of Developmental Psychology; 8 (2): 215-227.
Dweck, CS i Leggett, EL (1988) Społeczno-poznawcze podejście do motywacji i osobowości. Przegląd psychologiczny; 95 (2): 256–273.
Wejście 5 złych wskazówek rodzic-dziecko - prawdopodobnie otrzymałeś po raz pierwszy opublikowano w Kącik Psychologii.
