Dit wil niet weer de zoveelste saaie studie zijn die uithaalt tegen Juventus, maar wil proberen te verduidelijken, met eventuele redelijkheid, enkele passages niet alleen uit het verhaal, maar ook uit het Italiaanse professionele voetbalsysteem waarin de Juventus-club een leidende rol speelde en pionier van schandalen.
Een tv-serie-escalatie, waarin ik bewust Super Leagues, Penalties en Marshall Plans heb weggelaten.
Ik heb me beperkt tot het tastbare en verifieerbare.
Juventus is de enige Italiaanse club die direct betrokken is geweest bij alle grote schandalen van de afgelopen 30 jaar.
Het eerste hoofdstuk opent in de jaren 90 waar "drugsmisbruik werd op het relevante moment niet bestraft", hetzelfde misbruik dat oorspronkelijk niet ten koste ging van de prestaties, maar dat in de loop van de tijd vorm kreeg “als een misdaad van sportfraude door de vrijspraak van de Hof van beroep'. Het effect van de straf zou dus de noodzaak zijn geweest om een nieuw proces te voeren dat echter niet zal plaatsvinden omdat de verjaringstermijn van het misdrijf inmiddels is aangebroken.
Jaren gaan voorbij en we komen in het midden van de jaren 2000 en het gaat open het tweede hoofdstuk waarin politieke sportconditionering in zijn beste vorm explodeert. calciopolis. 19 gewijzigde wedstrijden in uitvoering en resultaat wijzend op het schandaal waarin"... Er waren profclubs bij betrokken, scheidsrechters, assistenten en tal van managers, zowel van de clubs zelf als van de belangrijkste Italiaanse voetbalinstanties. De teams die in 2006 door het sportrechtsysteem werden veroordeeld waren Fiorentina, Juventus, Lazio en Milan in de eerste categorie en Arezzo en Reggina in de tweede.
De club die het zwaarst werd getroffen door het sportrechtsysteem was Juventus, schuldig bevonden aan "een vorm van onrechtmatige daad" - een term die destijds niet was voorzien door het Italiaanse sportrechtssysteem, maar die door het Federale Hof van Justitie werd beoordeeld als een overtreding van artikel 6 van het toenmalige Wetboek van Sportrechtspraak betreffende gevallen van «sportieve overtreding» - later vertaald in een «gestructureerde overtreding...».
In deze context moet de figuur van de manager Luciano Moggi nauwkeuriger worden geanalyseerd, die zichzelf vormde als de Deus ex Machina van een culturele manier om sportclubs te beheren, relaties met spelers, relaties met openbare aanklagers die de hele voetbalwereld bepaalden.
Het derde en laatste (hopelijk) hoofdstuk arriveert een paar weken geleden, met Juventus altijd op de eerste rij. 15 strafpunten die voortvloeien uit de zin van het FIGC Federal Court of Appeal waarin ze zijn gemarkeerd "... Ernstige, herhaalde en langdurige overtreding.." na een systemisch beheer van vermogenswinsten die niet alleen worden gebruikt als een structureel onderdeel van de bedrijfsbalans, maar ook als een hulpmiddel om sportprestaties af te leiden.
Vonnis voorafgegaan door aftreden, vervangingen, indirecte schuldbekentenissen en gevolgd door verklaringen van beroep in cassatie.
Al goed.
In dit kader waarin een sportclub zich heeft kunnen bewegen en delegitimeren de afgunst van anderen heeft er niets mee te maken, noch de hartstochtelijke steun van een fan die de kleuren probeert te verdedigen, bestaat zoveel mogelijk alleen de analyse van de feiten en hun gevolgen.
In dit kader is er geen ruimte voor allen tegen allen.
In dit kader moeten we de moed hebben om te begrijpen en te veranderen zonder bang te zijn de nationale en internationale relevantie te verliezen. Want als het voetbal bang is een grote hoofdrolspeler en de gerelateerde industrieën die het genereert tegelijkertijd te verliezen, moet het het ernstige gevaar begrijpen dat het loopt als het de geloofwaardigheid van het systeem zelf verliest.
Deze acties, die van begrip en beslissingen, moeten helderheid krijgen en de onzorgvuldigheid van overlaten Sportcafe waarin betaald voetbal is geconfigureerd als een eenvoudig resultaat om (inmiddels) elke dag van de week te kiezen.
artikel Op het punt van de wet... komt van Sport geboren.
