Het moderne leven dwingt ons om veel dingen te verzamelen die we niet nodig hebben, terwijl reclame ons dwingt om steeds meer te kopen. Zonder na te denken. Zonder limieten…
Zo associëren we uiteindelijk onze waarde als mensen met de waarde van de dingen die we bezitten. Als gevolg hiervan is het geen verrassing dat velen zich uiteindelijk identificeren met hun bezittingen en ermee pronken als een trofee. Ze leven om te laten zien.
Maar dingen meemaken is geen leven. Als we ons te veel identificeren met dingen, stoppen we ze te bezitten en bezitten zij ons.
De Aristotelische vraag hebben we niet kunnen beantwoorden
De belangrijkste vraag die we onszelf kunnen stellen is dezelfde die Aristoteles zichzelf eeuwen geleden stelde: hoe moet ik leven om gelukkig te zijn?
De meeste mensen zoeken het antwoord niet bij zichzelf. Ze vragen niet wat hen gelukkig maakt, opwindt of opwindt, maar laat zich meeslepen door de omstandigheden. En momenteel worden deze omstandigheden getekend door de consumptiemaatschappij.
Geluk bestaat volgens dit nieuwe "evangelie" uit het leiden van een goed leven. En een goed leven betekent letterlijk een leven van consumptie. Indien mogelijk gepronkt zodat onze buren en volgers op sociale netwerken ons zouden kunnen benijden.
Maar vertrouwen op dingen als een manier om geluk te bereiken, is een valstrik. doorhedonistische aanpassing, vroeg of laat raken we gewend aan dingen, maar wanneer ze verslechteren of verouderd raken, genereren ze niet meer die aanvankelijke bevrediging, en dit drijft ons ertoe nieuwe dingen te kopen om dat gevoel van euforie opnieuw te beleven. Zo sluiten we de cirkel van het consumentisme.
Decennia van psychologisch onderzoek tonen precies aan dat ervaringen meer geluk opleveren dan bezit. Een zeer interessant experiment uitgevoerd bij de Cornell University onthuld waarom het beter is om ervaringen op te doen dan dingen te kopen. Deze psychologen hebben ontdekt dat wanneer we een ervaring plannen, positieve emoties zich beginnen op te stapelen vanaf het moment dat we beginnen te plannen wat we gaan doen en dat ze lang blijven hangen.
Wachten op een ervaring genereert meer geluk, plezier en opwinding dan wachten op een product, een wachten dat vaak gevuld is met meer ongeduld dan positieve anticipatie. Bijvoorbeeld, het voorstellen van een heerlijk diner in een goed restaurant, hoeveel we zullen genieten van de volgende vakantie, wekt heel andere sensaties op dan het wanhopige wachten veroorzaakt door de aankomst van een product in huis.
We zijn de som van onze ervaringen, niet van onze bezittingen
Ervaringen zijn vluchtig. Zeker. We kunnen ze niet als bank of mobiele telefoon gebruiken. Hoe hard we ook proberen, we kunnen niet elke seconde van de belangrijkste momenten in het leven samenvatten.
Die ervaringen worden echter een deel van ons. Ze verdwijnen niet, we integreren ze in ons geheugen en ze veranderen ons. Ervaringen worden een manier om elkaar te leren kennen, te groeien en te ontwikkelen als persoon.
Elke nieuwe ervaring die we beleven is als een laag die zich op een andere nestelt. Beetje bij beetje transformeert het ons. Het geeft ons een breder perspectief. Ontwikkel ons karakter. Het maakt ons weerbaarder. Het maakt ons volwassener mensen. Dus hoewel we ervaringen niet als bezittingen kunnen koesteren, kunnen we ze wel de rest van ons leven met ons meedragen. Waar we ook gaan, onze ervaringen zullen ons vergezellen.
Onze identiteit wordt niet bepaald door wat we bezitten, het is eerder een mix van de plaatsen die we hebben bezocht, de mensen met wie we hebben gedeeld en de levenslessen dat we hebben geleerd. Sterker nog, zelfs slechte ervaringen kunnen een goed verhaal worden als we er waardevolle lessen uit kunnen halen.
Het is onwaarschijnlijk dat het kopen van een nieuwe telefoon ons leven zal veranderen, maar reizen kan onze kijk op de wereld veranderen. Het is geen toeval dat onze grootste spijt niet komt door het missen van een koopkans, maar door er niets aan te doen. Niet gewaagd. Ik ga niet naar dat concert. Die reis niet gemaakt hebben. Onze liefde niet verklaren. Ik heb je leven niet veranderd...
Er is er bijna altijd een tweede kans om dingen te kopen, maar de ervaringen kunnen niet worden herhaald. Als we een reis of een speciale gebeurtenis missen, verliezen we alle verhalen die daarbij horen.
Als we spijt aan het einde van ons leven willen minimaliseren, is het daarom beter om onze horizon te verbreden en prioriteit te geven aan ervaringen. We moeten ervoor zorgen dat we leven om verhalen te vertellen en in ons geheugen te bewaren in plaats van weg te kwijnen in het hamsteren van dingen.
Bron:
Gilovich, T. et. Al. (2014) Wachten op Merlot: anticiperende consumptie van ervaringsgerichte en materiële aankopen. Psychological Sciences; 25 (10): 10.1177.
De ingang Leven is verhalen te vertellen hebben, geen dingen om te laten zien werd voor het eerst gepubliceerd in Hoek van de psychologie.
