De Grieken, liefhebbers van schoonheid en intellect, acrobaten van lichaam en ziel, vatten in één woord een onmisbare code samen om het leven ten volle te leven: καλοκαγαθία (kalokagathìa), leuk e goed, volgens welke het fysieke aspect was nauw verbonden met de ziel, was een spiegel, een weerspiegeling, in een moment van de Griekse geschiedenis, en dus van onze geschiedenis, waarin de culturele revolutie die het eiland bezielde leek te fluisteren en prijzen schoonheid e perfectie in elke vorm. Kortom, er zou geen effectieve schoonheid kunnen zijn als deze niet werd gecoördineerd met intelligentie.
Het is de vijfde eeuw voor Christus wanneer de filosofie van “leuk en goed” neemt het over: kunst definieert haar kenmerken, haar canons om te volgen, Athene bruist van architecturale schittering, literair, cultureel en in gymzalen, in gymnasiums trainden jongeren de lichaam om de te temperenaanmoedigen, zij zijn in feite, naast de godheden, degenen die het meest worden afgebeeld door de klassieke beeldhouwers. Voorbeelden van kalokagathia ze werden al snel de jonge atleten, die zich urenlang wijdden aan oefeningen in de sportscholen, het steunpunt van de samenleving, want scholen werden geboren in de sportscholen.
La καλοκαγαθία het bleef niet bij het simpele esthetische verheffing, maar bovenal omarmde hij het belang van goedheid en schoonheid van geest. Aan de basis van lichaamsbeweging lag de niet aflatende aandacht voor het bereiken van innerlijke en uiterlijke schoonheid van jonge mensen. Vanwege dit de Grieken zijn kampioenen geworden op het gebied van lichaamsgezondheid, dat op zijn beurt door dichters werd gezongen ter gelegenheid van Olympische overwinningen. De Olympische Spelen waren het theater der kampioenen καλοκαγαθία.
De vierjaarlijkse competities die in de stad Olympia atleten uit alle delen van Griekenland verwelkomden, eisten in hun aanwezigheid de aandacht, het hart, het respect, de eer van een hele natie, die tijdens het wachten en tijdens hun ontplooiing zelfs werd opgeschort oorlogen aan de gang, vanwege de heilige halo die hen omringde.
Als we nadenken over Olympische Spelen in het oude Griekenland denk je zeker aan atleten die willen pronken met hun prestaties, paraderend op praalwagens na de overwinning, gevierd door poëtische composities als goden op aarde.
Maar Olympia laat ook een andere kant van het algemeen bekende verhaal zien. Van de Olympische Spelen voor vrouwen: de Heria, hardloopwedstrijden waarin ongehuwde meisjes liepen ter ere van de godin Hera, genoemd door de historicus Pausanias. Hier was het doel anders, het doel was in feite het huwelijk en de hardloopwedstrijd een manier om je kracht te tonen.
Hoewel Pausanias de enige is die ons over deze Olympische Spelen voor vrouwen vertelt, weten we zeker dat Griekse meisjes niet werden uitgesloten van lichamelijke opvoeding. Met name in Sparta werd verwacht dat ze, net als jongens, hun lichaam trainden dat evenwicht bereiken dat de gezondheid van lichaam en geest regelt.
De Grieken, tot aan de Romeinen toe, die de fysieke cultuur van de eersten hadden geërfd, zijn meesters in schoonheid (kalos), maar niet een oppervlakkig mooi, een mooi en goed (agathos). En als we ons aansluiten bij Yin en Yang we ontmoeten de balans van ziel en lichaam, wat Juvenal, in de tweede eeuw na Christus ingewijd in de stelregel mens gezond in gezond lichaam (dochter van καλοκαγαθία Grieks).
De Ouden begrepen dit al. Sport redt zielen. En ze wilden deze leer op alle mogelijke manieren aan ons doorgeven: met de oprichting van de Olympische Spelen, die vandaag nog steeds worden gevierd, de poëtische verzen die nog steeds worden bestudeerd, de sculpturale werken die we nog steeds of gedeeltelijk kunnen bewonderen.
Als sport zo eerbiedig werd vereerd, gezongen, gebeeldhouwd en verankerd, dan moest er een omdat die veel verder ging dan een simpele esthetische of narcistische verzorging van het lichaam; er was een boodschap om uit te kristalliseren en toe te vertrouwen aan toekomstige generaties en misschien kan Plato ons helpen die te begrijpen:
degenen die zich wijden aan wetenschappelijk onderzoek of aan een andere intense intellectuele activiteit, moeten ook beweging aan het lichaam geven door gymnastiek te beoefenen.
Dit is een geweldige les die we kunnen trekken uit de Ouden. Om een goed te verzekeren functioneren van de geest, kunnen we de juiste werking van het fysieke niet uitsluiten. De Ouden leren het ons, wij moeten het in praktijk brengen. Het lichaam is ons huis, de geest is het paspoort waarmee we ons kunnen verhouden tot de wereld en met de wereld. Door hun combinatie kunnen we goed werken.
Als de Grieken ze geloofden in lichaamsverzorging als een onmisbaar element voor een goed leven, zouden we in dezelfde mate terug moeten gaan naar de oorsprong om, te beginnen met scholen, te leren hoe sport helpt om jezelf en je grenzen te leren kennen en tegelijkertijd te overwinnen. Het is onuitputtelijk bron van onderwijstussen spel en discipline. Een ziel die zich aan sport wijdt, is een ziel die zich aan zichzelf wijdt, hij is een gelukkige ziel.
artikel Het Griekse Kalokagathìa: het ideaal van schoonheid en goedheid in de sport komt van Sport geboren.
