നമ്മൾ ജന്മനാ പൂഴ്ത്തിവെക്കുന്നവരാണ്. ഞങ്ങൾ കാര്യങ്ങൾ, അനുഭവങ്ങൾ, വികാരങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ, ശീലങ്ങൾ എന്നിവ ശേഖരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, തീർച്ചയായും, ബന്ധങ്ങൾ. "എല്ലാം അതിലധികവും" എന്ന സംസ്കാരത്തിൽ വളർന്നു, ഞങ്ങൾ ജീവിതത്തെ ഒരു അവിരാമമായ കൂട്ടിച്ചേർക്കലായി വിഭാവനം ചെയ്യുന്നു. ഇല്ലാതാക്കുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ല. തൽഫലമായി, ഒരു ഭാരം ചുമക്കുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമല്ല വൈകാരിക ബാഗേജ് അല്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ കാലഹരണപ്പെട്ട റിപ്പോർട്ടുകൾ വലിച്ചിടും.
സ്വപ്‌നങ്ങളും നിരാശയും പങ്കിട്ട ഒരാളെ മുറുകെ പിടിക്കുന്നതിനേക്കാൾ അവരെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ സാധാരണയായി കൂടുതൽ ധൈര്യം ആവശ്യമാണ്. വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിനേക്കാൾ പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നത് സാധാരണയായി എളുപ്പമാണ്, കാരണം പലപ്പോഴും ഈ ബന്ധങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ഒരു ഭാഗം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് പോലെയാണ്, നമുക്ക് ഇനി ഒരിക്കലും അനുഭവിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പങ്കിട്ട വികാരം. എന്നാൽ ചില സമയങ്ങളിൽ മുന്നോട്ട് പോകണമെങ്കിൽ ചില ബന്ധങ്ങൾക്ക് അവയുടെ ഉത്തേജനം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് സമ്മതിക്കേണ്ടി വരും.
അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യാത്ത ബന്ധങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നു
ഒന്നും ശാശ്വതമല്ല, ബന്ധങ്ങൾ വളരെ കുറവാണ്. എന്നാൽ വിടവാങ്ങലുകൾ നമുക്ക് ചിലവാകുന്നതിനാൽ, ഒരു ബന്ധം കാലഹരണപ്പെട്ടുവെന്ന് പലപ്പോഴും തിരിച്ചറിയുന്നത് വേദനയുടെ ഉറവിടമായി മാറുന്നു.
മൂല്യങ്ങൾ, താൽപ്പര്യങ്ങൾ, അഭിലാഷങ്ങൾ, പ്രോജക്ടുകൾ എന്നിവ പങ്കിടുന്നതിലെ തടസ്സം മുതൽ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുടെ ആവിർഭാവം വരെ അല്ലെങ്കിൽ ഓരോ വ്യക്തിയും ജീവിതത്തിൽ വ്യത്യസ്തമായ ഗതി സ്വീകരിക്കുന്നതിനാൽ ബന്ധങ്ങൾ പല കാരണങ്ങളാൽ തണുത്തേക്കാം.
സത്യം, നമ്മൾ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയാൽ, വളരെ കുറച്ച് ആളുകൾ മാത്രമേ ഒരേ വിശ്വാസവും കൂട്ടുകെട്ടും നിലനിർത്തുന്നുള്ളൂ. ഇത് വേദനാജനകമാണെങ്കിലും, ഇത് ഒരു സാധാരണ പ്രതിഭാസമാണ്. ജീവിതം മാറുന്നു, ജീവിതത്തിനൊപ്പം നമ്മൾ മാറുന്നു. വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവങ്ങളും അവ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള വ്യത്യസ്ത വഴികളും നമ്മെ വ്യതിചലിക്കുന്ന പാതകളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.
വർഷങ്ങളും നാശനഷ്ടങ്ങളും അനുസരിച്ച് ഞങ്ങൾ മാറുന്നു. ഞങ്ങൾ പത്തു വർഷം മുമ്പുള്ള അതേ വ്യക്തിയല്ല, അല്ലെങ്കിൽ കഴിഞ്ഞ വർഷം പോലും ഞങ്ങൾ. നമ്മുടെ പ്രതീക്ഷകളും ബന്ധത്തിന്റെ വഴികളും അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ, ശരത്കാലത്തിൽ വാടിയ ഇല പോലെ ആ ബന്ധം അതിന്റെ ഭാരത്തിൽ വീഴാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
അങ്ങനെ സംഭവിക്കുമ്പോൾ, നമ്മെ ഒരുമിപ്പിച്ച ബന്ധം നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ, ബന്ധം നിലനിർത്തുന്നത് ഗുണത്തേക്കാളേറെ ദോഷം ചെയ്യും. മനോഹരമായിരുന്ന ഒന്ന് ജീർണിക്കുന്നത് തടയാൻ, നമ്മൾ പഠിക്കണം ജീവിത വൃത്തങ്ങൾ അടയ്ക്കുക.
നടക്കാത്ത ബന്ധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് സ്നേഹത്തിന്റെയും ബഹുമാനത്തിന്റെയും പ്രകടനമാണ്
വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോകുന്നത് വിടവാങ്ങലുകളിൽ നിന്ന് നമ്മെ പ്രതിരോധിക്കുന്നില്ല, പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു തിരിച്ചുവരവ് ഇല്ലെന്നോ അല്ലെങ്കിൽ ആ വ്യക്തി നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നോ നാം തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ.
വാസ്തവത്തിൽ, ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ ആ വ്യക്തിയോട് പറ്റിനിൽക്കില്ല, മറിച്ച് ഞങ്ങൾ അനുഭവിച്ച ബന്ധത്തിന്റെ വികാരത്തിലേക്കാണ്, ഞങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച പ്രത്യേക ബോണ്ടിലേക്കും അത് നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന എല്ലാ അർത്ഥങ്ങളിലേക്കും. തത്ത്വചിന്തകനായ മാത്യു റാറ്റ്ക്ലിഫ് ഈ പ്രതിഭാസത്തെ "പങ്കിട്ട റിലേഷണൽ സ്പേസ്" എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു.
പ്രായോഗികമായി, ഓരോ ബന്ധവും പങ്കുവയ്ക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളും സന്തോഷകരമായ വികാരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വൈകാരിക ബാഗേജ് കൊണ്ടുവരുന്നു, ഒരാളുമായി നാം അനുഭവിക്കുന്ന സുരക്ഷിതത്വവും വിശ്വാസവും മുതൽ സന്തോഷമോ സ്വാഭാവികതയോ വരെ. ആ റിലേഷണൽ സ്പേസിൽ നിന്ന് സ്വയം വേർപെടുത്താൻ നമുക്ക് പലപ്പോഴും ബുദ്ധിമുട്ടാണ്, അതിനാൽ ഞങ്ങൾ പരീക്ഷണങ്ങൾ ആരംഭിക്കുന്നു "രണ്ട് ലോകങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള തുടർച്ചയായ പിരിമുറുക്കം, ഒരാൾ വസിക്കുന്നത് തുടരുന്ന ഭൂതകാലവും അർത്ഥമില്ലാത്തതും കൗതുകകരമായി വിദൂരമായി തോന്നുന്നതുമായ ഒരു വർത്തമാനം", റാറ്റ്ക്ലിഫ് പറയുന്നത് പോലെ.
എന്നിരുന്നാലും, കൃത്യസമയത്ത് വിടുന്നത് സംഘർഷങ്ങൾ വർദ്ധിക്കുന്നതിൽ നിന്നും ഭിന്നതകൾ ബന്ധത്തെ വിഷലിപ്തമാക്കുന്നതിൽ നിന്നും തടയും. ഇത് സംഭവിക്കുമ്പോൾ, കാലഹരണപ്പെട്ട ഒരു ബന്ധത്തിൽ നാം വളരെക്കാലം മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ, നല്ല ഓർമ്മകൾ നിന്ദയായി മാറുന്നു. പങ്കിട്ട സന്തോഷം കയ്പേറിയ നിരാശയായി മാറുന്നു.
അതുകൊണ്ടാണ് കാലഹരണപ്പെട്ട ബന്ധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് ആത്മസ്നേഹത്തിന്റെ പ്രകടനം മാത്രമല്ല, പരസ്പര ബഹുമാനവും നമ്മൾ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളും കൂടിയാണ്. നമ്മൾ മാറുകയും നമ്മുടെ ബന്ധങ്ങൾ രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു - നമ്മൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും. അത് ആരുടേയും കുറ്റമല്ല. വേദനിപ്പിച്ചാലും ഭാവിയില്ലാത്ത ഒന്നിന് അറുതി വരുത്തേണ്ടത് അനിവാര്യമാണെന്ന് നാം അംഗീകരിച്ചേ മതിയാവൂ.
ഓർമ്മകൾ അമൂല്യമായിരിക്കും, അവ ഭൂതകാലത്തിൽ നിലനിൽക്കുകയും നാം അവയിൽ നിന്ന് ജീവിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നിടത്തോളം. നമ്മൾ തിരിച്ചറിയാത്ത ശീലങ്ങൾ നിലനിർത്താൻ അവർ നമ്മെ നിർബന്ധിക്കാത്തിടത്തോളം കാലം അല്ലെങ്കിൽ സന്തോഷത്തേക്കാൾ അസംതൃപ്തി ജനിപ്പിക്കുന്ന അനാവശ്യമായ പാരസ്പര്യത്തിൽ ജീവിക്കാൻ അവർ നമ്മെ കുറ്റംവിധിക്കാത്തിടത്തോളം.
ശരിയായ സമയത്ത് ബന്ധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക എന്നതാണ് ഉത്തമം. പരസ്പരം നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്ന ആ നിമിഷം. നമുക്ക് അടുത്തടുത്തായി വളരാൻ കഴിയില്ല. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് മികച്ച ആളുകളല്ല, മറിച്ച് മോശമാണ്. എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ബന്ധത്തിന് അതിന്റെ അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്നും മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള സാധ്യതകളില്ലെന്നും നാം മനസ്സിലാക്കുന്ന ആ നിമിഷം. ആ നിമിഷം അവളെ പോകാൻ അനുവദിക്കുന്നത് നമ്മെ പല പ്രശ്‌നങ്ങളും ഒഴിവാക്കുകയും വിലയേറിയ ഒരു ഓർമ്മ നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യും, ആ വിലയേറിയ "പങ്കിട്ട റിലേഷണൽ സ്പേസ്" പൂർണ്ണമായും മലിനമാകുന്നത് തടയുന്നു.
ഉറവിടം:
Ratcliffe, M. (2021) സെൻസറി ഗുണങ്ങളില്ലാത്ത സെൻസെഡ് സാന്നിദ്ധ്യം: വിയോഗ ഭ്രമാത്മകതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രതിഭാസ പഠനം. പ്രതിഭാസശാസ്ത്രവും വൈജ്ഞാനിക ശാസ്ത്രവും; 20: 601-616.
പ്രവേശന കവാടം ബന്ധങ്ങൾ പോലും കാലഹരണപ്പെടുന്നു - ശരിയായ സമയത്ത് എങ്ങനെ വിടപറയണമെന്ന് നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരിക്കണം ൽ ആണ് ആദ്യം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് സൈക്കോളജിയുടെ കോർണർ.
