Et waren der fënnef lénks. De Cesare wousst wien seng lescht Begleeder op deem onheemlechen Dag waren an hie konnt hinnen nëmmen fäerten.
An der Flucht sidd Dir Söldner: d'Team stoppt déi ze sinn, déi um Shirt gedréckt ass a fänkt un mat de Männer ze falen, déi Dir op Ärer Säit hutt, awer soubal d'Zil d'Victoire ass, erëm all Feinde. Si ware just laanscht de Flamme Rouge passéiert an an deem leschte Kilometer war d'Spannung héich.
Et war net nëmmen eng Bühn, e puer Momenter hunn se net vun engem Zil getrennt wéi déi aner: do ze gewannen bedeit sech selwer ënner de Götter vun mam Vëlo fueren. Hannert do, iwwer déi lescht Kéiren, war de Pinerolo, wou 1949 de Coppi seng Waffen an den Himmel hëlt no nach engem epochalen Zesummestouss mam Bartali, dem Konkurrent vun allen Zäiten, an enger "Mann-iess Bühn", vläicht déi bescht Etapp vum Geschicht vum Giro.
Jidderee wousst den implizite Wäert vun där Victoire. Si hu sech eng Zäit laang gekuckt, awer elo leeft d'Zäit aus: e puer Momenter an een géif fortgoen, probéiert déi aner op der Arrivée virzegoen. Leschten Eck. Attacke Brambilla, de Sprint fänkt un: déi Sekonne fänken un wann alles schwaarz gëtt, aus dem Fokus. Een eenzege Gedanken kléngt: dréckt, dréckt, dréckt.
D'Been brennen - eng Bühn wéi dës zerstéiert se - awer Cesare weess datt hien ee méi Push muss ginn, an dann en aneren. Hien héiert näischt méi ausser dem Dinn verursaacht duerch déi opreegend Gejäiz vum Flagship duerch de Radio. Wéineg feelt.
Ee weider Effort: hie weess datt hien net méi Energie dobannen huet, awer hien muss dat Onméiglech erausbréngen, well do ass dat méiglech net genuch. Eropkucken. Et gëtt keen tëscht him an der Arrivée: hien ass a Féierung. Déi lescht Fueren, d'Been stoppen, déi riets Hand verléisst de Lenker a klëmmt, exultant. Hie war dee séiersten, dee stäerkste. Hien hat gewonnen.
Fir déi éischte Kéier a senger Karriär, mat 31, konnt hien seng Waffen an den Himmel hiewen, awer net fir d'Victoire vun engem Teamkolleg. D'Victoire dës Kéier war alles vu him. D'Cesare Benedetti hat de Pinerolo eruewert.
Et kann wéi e Paradox schéngen, awer et gëtt kee Sport op der Welt wou d'Team méi wichteg ass wéi beim Vëlo.
Et gëtt keen anere Sport wou Athleten an sech selwer déi déifst a verstoppt Iwwerreschter vun där Energie sichen, déi an honnert a fofzeg, zweehonnert Kilometer schonn ofgedeckt goufen.
Vëlo ass e Pakt, e Kontrakt aus Wierder, vu Looks tëscht aacht Mënschen. An dësem Pakt gëtt d'Majoritéit, wëssend datt se näischt zréck kréien. Och an dësem erkennen mir d'Schéinheet vum Vëlo: et gëtt e ganz héije Grad vu Gratulatioun an der Bezéiung tëscht Kapitän a Wingman.
De Wingman weess datt hien alles fir säi Kapitän muss ginn, de Kapitän weess datt vu sengem Wingman och d'Séil kritt, wann néideg.
Et ass eng Bezéiung vun engem déiwe géigesäitege Vertrauen.
Wann de Kapitän gewënnt, d'Equipe gewënnt.
Wéi och ëmmer, och fir e Wingman kënnt dee Moment wou d'Team him seet: "Go!". Vläicht e puer
et geschitt vill Mol, awer fir anerer sinn d'Méiglechkeeten wéineg, an dofir den Objet vun Dreem.
De Cesare, den 23. Mee 2019, héieren datt "Go!" an hien ass gaang, méi séier wéi all: den Dram war endlech Realitéit.
Cesare Benedetti (3. August 1987, Rovereto) huet säin Debut als Profi am Joer 2010 mat der däitscher Equipe NetApp (zu där Zäit Continental Team) gemaach, déi 2016 säin Numm op Bora-Hansgrohe geännert huet. Hie kritt seng éischt Victoire bei Geleeënheet vun der zwieleften Etapp vum Giro d'Italia 2019, gewidmet dem Fausto Coppi (Cuneo-Pinerolo), an huet seng Teamkollegen an engem Sprint geschloen.
Den Artikel De Wingman: Enseignant vum Liewen Vun Sport gebuer.
