D'Raffaella Carrà huet eis verlooss. Hie war 78 Joer al
"Samschdeg ass Vakanz, Sonndeg ass Vakanz, et gëtt ni Méindeg”, Also hues du op deene Samschdes Nuechten gesongen, déi eis Adoleszenz markéiert hunn. E Méindeg huet nëmmen eng Krankheet gedéngt fir dech ewechzehuelen, vun eis ewech. Onglawen, Onglawen, dee schrecklechen an naive Wonsch fir Net-Akzeptanz. Wéi wann, als Kanner, e Spillgezei un deem mir ganz verbonne waren a mir net konnten gleewen datt et gebrach ass, wollte mir et net gleewen, och wa mir als alleréischt woussten datt dat Spillchen sech ni méi géif fixéieren.
Mat Iech geet net nëmmen dat engagéierendsten an ustiechendst Laache vun eiser Televisioun ewech, net nëmmen en aussergewéinleche Profi, deen déi ganz Welt gär huet a vu wiem esou vill Kënschtler Inspiratioun gezunn hunn. Hien hannerléisst als éischt eng Fra déi hire Succès Schrëtt fir Schrëtt gebaut huet. Studéiert, Opfer, geckeg Entschlossenheet an déi natierlech Sympathie, dee Begréissungsgefill mat oppenen Äerm, dës Fäegkeet fir jidderee wuel ze maachen, wat typesch fir Äert Land ass.
Raffaella Carra du hues Tabuen ofgebrach, déi an eise retrograde Gewësse mat der Liichtegkeet vun der Tuca Tuca oder duerch e Kleed, dat d'Nawell ausgelooss huet, vernannt. Fräiheet, dëst war Äre Wee fir d'Liewen ze verstoen, fräi ze wielen, fräi fir jiddereen gär ze hunn, iwwerall ouni Grenzen a Contrainten, Ënnert deem revolutionären an ikonesche blonden Bob war et en opgekläerte Geescht, fäeg d'Liewen ze verstoen an ze gesinn wéi ni virdrun. Perséinlechkeet hat dat virun Iech gemaach. An dës Visioun vun Iech hutt Dir op d'Bühn bruecht an et war ëmmer e Succès.
Raffaella Carra an dann "Museksmeeschter"
“Jiddereen dee wëll sange ka Buch
Fir e flotte Chouer mat mir ze maachen "
Elo wien weess wéi vill Dir fannt déi opgestallt sinn fir mat Iech ze sangen. Dir, déi mat de gréisste Sängerinnen duettéiert hunn, elo kënnt Dir himmlesch Duetter opstellen.
"Wat e beschäftegten Dag (awer wéi en Dag)!".
En erfollegräichen Dag mat Neiegkeeten, déi mir ni wollte liesen oder nolauschteren. Raffaella, verzei eis, awer dëst war wierklech déi schlëmmst Carràmbata déi Dir eis kéint ginn. Wou Dir awer elo sidd, kënnt Dir e puer flott Carràmbata fir e puer vun Ären ale Frënn maachen. Vläicht eng Diego Armando Maradona, deen eng Nuecht am Prisong zu Buenos Aires verbruecht huet well hien d'Sécherheet iwwerschratt huet fir dech vun no ze gesinn oder e Fabrizio Frizzi, deen, wéi Dir et gehat hutt, e rosen a ustiechend Laachen.
“Also komm, komm, komm
Vive d'Feierdeeg wann an engem Mount et Honnert méi sinn
Vive d'Feierdeeg wann an engem Joer der dausend méi sinn ".
Also merci. Merci fir all d'Momenter vu Feier, vun einfacher Rou déi Dir eis ginn hutt. Et muss honnert, dausend a vläicht méi gewiescht sinn. Merci och fir deen déiwe Sënn vu Leerheet, déi mir an dëse Stonne spieren an datt Dir nëmmen fillt wann Dir eng speziell Persoun verléiert, well et heescht datt Dir dës Eidelheet op Ären eegene Wee gefëllt hat. Mat Ärem Laachen, mat Ärer Eleganz, mat Ärem Joie de Vivre a mat Ärem Talent. Verdammt, ech konnt mir net virstellen wéi schwéier et wier d'Raffaella ze begréissen. Dëst ass och en Zeechen vun Ärer Eenzegaartegkeet.
Artikel vum Stefano Vori
