Afe Zopp, Uebst an Dessert - dat hunn d'Piraten eemol giess

Hutt Dir Iech dat scho gefrot wat d'Piraten iessen Karibik op Schëffer? Wa mir et haut wëssen a mir kënnen driwwer schwätzen, ass et virun allem dem franséische Schrëftsteller Merci Melani LeBris. Et war hatt, tatsächlech, dee geschriwwen huet D'Filibusta Kichen, e ganz engagéierten Text vun immensen anthropologesche Wäert, well e geschriwwe gouf aus de Logbicher vu Piraten a Fräibooteren. Verëffentlecht vum Eleuthera Verlag fir d'éischte Kéier am Joer 2003, duerno an zwou aner Editiounen am Joer 2010 an 2020, weider dëst Buch ze begeeschteren a mat der selwechter Verve a mat der selwechter Iwwregkeet ze zünden. Haut verrode mir e puer Aspekter vun dëser Welt, awer net ze vill, well d'Hoffnung ass datt Dir och dësen Text kaaft. Also loosst eis dës deelweis Rees an aneren Zäiten an op anere Plazen ufänken, déi vun der filibusta Kichen, tëscht Geschichten an Zitater aus dem Buch. Awer opgepasst: liest nëmme weider wann Dir staark Bauch hutt.

Vun der Filibusta Kichen bis zur Karibescher Kichen, e Gespréich tëscht verschiddenen Aflëss

Con "Filibusta" se uginn all déi Piraten a Corsairen genannt Freebooters déi tëscht '500 an' 800, den "Reesbréif", dat heescht d'Aufgab vun hire jeeweilege franséischen, engleschen an hollännesche Regierungen d'Küsten, Besëtz an Territoiren, déi vun de Spuenier besat waren, besonnesch déi vun der Karibik, unzegräifen an ze plënneren. Si sinn dofir Leit, déi duerch hir Natur an Aktivitéit bewegen, adaptéieren, vermëschen, entdecken; dofir hu sech richteg Welten op hire Schëffer entwéckelt, wéi et kloer aus de Platen ze gesinn ass, déi se preparéiert hunn. Tatsächlech kënne mir Pirate virstellen als rau, graff a sulky Charakteren, awer a Wierklechkeet ware se fäeg fir super Saachen an der Kichen, vu komplexen a ganz ausgedehnte Platen. Besonnesch am Buch dat mir am Ufank ugeschwat hunn, d'Gebuert vun der Karibescher Kichen, a sengem Ufank war et genau d'Filibusta Kichen.

Wéi de Michel Le Bris, de Papp vum Auteur, an der Introduktioun schreift, firwat dës Kichen als "Karibik" definéieren, wann et genausou passend Fräistouss kéint ginn? Tatsächlech kënnt et net nëmmen aus den Indie Populatiounen déi zur Zäit vun der Eruewerung präsent sinn, awer et ass den Produkt vun engem Treffen tëscht verschiddenen Aflëss, vun Ufank un Karibik an Afrikanesch bis op Franséisch, Englesch, Hollännesch a Spuenesch, där eenzeger Deegel, schléisst Le Bris, war genau de Filibusta. Kuerz, d'Kraaft, déi d'Mier huet ze vereenegen an zesummen ze setzen! Ausserdeem bleiwt deen "Aneren" eppes an d'Kolonialperiod ofgestouss: haut mécht et net méi Sënn, d'Welt ass d'Resultat vun Hybridisatiounen, d'Identitéite selwer si hybrid an alles gëtt gemëscht. Kulturen hunn eis elo gewisen, datt se matenee verbonne sinn a grenziwwerschreidend Grenzen hunn: et ass un eis ze entscheeden, ob mir se wëllen iwwerschreiden.

"Ofschléissend, filibustiera war dofir déi originell Karibesch Kichen: gliddeg Likören, flaach wéi geschmollte Lava, all Goûten vun der Welt gemëscht, an engem iriséierende Glanz bis elo onbekannt verroden “. An an esou enger flammeger Kichen, den Haaptbestanddeel, deen ëmmer do ass, kéint nëmmen eng sinn: Chili, oder besser gesot Chili. Well Dir wësst, Kachen reflektéiert d'Séil a mir sinn dat wat mir iessen, richteg? Also wat hunn d'Piraten iessen?

Wat hunn d'Pirate giess? Chilli, oder besser gesot Chillien an onzieleg Zoossen

An der Filibusta Kichen ginn et onendlech vill Chili Peppers, da benotzt fir den Virbereedung vu verschiddenen Zoossen (wéi och Pancakes mat Ierbsen genannt "Chilli Genoss"). Zu den heefegsten Aarte sinn:

• l 'Habanero, Kinnek vun de Karibeschen Inselen;
• il Cayenne Peffer, ursprénglech aus den Anden;
• il Trinidad Congo Peffer, geformt wéi e klenge Kürbis;
• il Chili Vugel, sou genannt well et stänneg vu Villercher gepickt gëtt;
• il Banannechili, bal méi grouss wéi e Peffer;
• déi bekannt jalapeno, e grousse Klassiker vun der mexikanescher Kichen.

An dann esou nach vill aner, wéi de Billy Geess, wat Scotch Bonnet Peffer oder il Madame Jacques. Denkt drun datt déi klengst Paprika och déi stäerkst sinn!

Mat dësen hunn d'Piraten verschidde Kondimente preparéiert, wéi zum Beispill déi bekanntst Buccaneers Chili Zooss mat Fett, Salz, Peffer a grénger Zitroun déi "de bekannte Papp Labat als ideal Begleedung fir gegrillte Schwéngefleesch gär huet". Mat Kriibs, op der anerer Säit, den taumalin Zooss aus der Karibik, aus Vullechilli-Peffer mat Zwiebel, Schalotten, Knuewel, Knuewelek, Ueleg, Péiterséilech gemaach. Da ginn et aner Zoossen mat verschiddenen Zutaten, wéi déi mat Papaya (onreif) oder den Tomate, fir d'Spiciness ze reduzéieren; oder den chien Zooss mat aromatesche Kraider. Ee vun de frëschsten ass denajilimojili, mat Zitroun a Knuewelek, séiss a schaarf zur selwechter Zäit, am Géigesaz zum Scotch Bonnet Peffer Zooss wat am Buch als eng explosiv Mëschung beschriwwe gëtt, déi nach ëmmer op potenziell Affer waart! Net zulescht den Peffer Rum, ëmmer mat Vullechillie kombinéiert mat Scotch oder Rum, vun deem just eng Drëps genuch ass ... Kuerz gesot, mir kéinte weider goen iwwer dëst schaarft Thema, awer mir léiwer hei ophalen, fir Iech e bësse Virwëtz ze hannerloossen a weiderfuere mat deem dës Zoossen geschmaacht goufen, dat heescht Fleesch a Fësch.

Fleesch: vun Afesuppe bis Grillen Eidechsen

„Hei dee wien Fleesch seet, seet als alleréischt gegrilltem Fleesch". Wéi den dem Papp säi Schwäin, fir d'éischt mat Zitroun, Peffer a Chili marinéiert an duerno mat Reis, Knuewelek, Gewierzer an Zwiebel gefëllt; oder déi vun Maronen, a Bananneblieder a Jamaikapeffer gewéckelt. Awer och gestéiert, sou wéi d'Fleesch vun Kand oder vun Rëndfleesch, mat Brandy oder Gewierzer. Awer fir eis mat oppenem Mond ze loossen si vill aner Fleesch, déi net nëmmen d'Vegetarier hir Nues upaken: "déi hongereg Fräibootere ware prett fir bal alles ze iessen, och well se sech dacks ouni och Brout fonnt hunn an dofir op Schong opgerappt, Sohlen, Handschuesch, Hafer ... "

Also zum Beispill ass et e puer Mol geschitt fir ze iessen Pinguinen, och maachen Anahm, An di Alligatoren a Krokodiller, héich opgewäert zesumme mat hiren Eeër a gegrillten Eidechsen, beschriwwen als wäiss Fleesch ähnlech wéi dat vum Poulet. Oder nach eng Kéier, vun Aaffen an Zopp gekacht, déi no engem éischte Moment vum Ekel ganz schmackhaft sinn (no hinnen), mat engem Goût, deen un den Hues erënnert. Am Beschten hunn se awer denagouti, kleng Nager exzellent Curry Stew, haut nach a Restauranten zu Trinidad präsent; oder den Manatee gegrillt, "nach méi schmaacht wéi Kallef". Net zulescht de Stew vum gréng Schildkröt vun deem de Papp Labat gesot huet "datt hien nach ni eppes sou appetitlech a schmackhaft giess huet, ganz nährlech an einfach ze verdauen". Mengt Dir datt et esou vill giess huet datt et haut (glécklecherweis füügen ech derbäi) eng geschützte Spezies ass.

An et ass ëmmer mat him geschitt, datt hien och seng eege giess huet Papagei: “D'Fleesch war ganz gutt, delikat an säfteg. Wann dës Villercher ganz jonk sinn, ginn se op engem Spiiss geréischtert, gegrillt oder a Kompott wéi Lovebirds, well se meeschtens ganz déck sinn “. Awer zousätzlech zu dëse méi seelenen Aarten hunn d'Piraten all Vugel giess, deen "am Beräich vun engem Gewier passéiert", vun Holzduiven bis Klassiker Poulet, déi normalerweis um Grill virbereet gouf, mat grénger Zitroun, oder an Jambalaya, ähnlech wéi Paella, wat den allgemenge spueneschen Afloss beweist.

Oder an der Salmigondis, de Pirateschoss par excellence, ee vun deenen zwee, op deen ech geschmaacht hunn Rob DeMatt vu Mailand, wann de Kach Edward Todeschini huet et bei Geleeënheet vun der Presentatioun vun der neier Editioun vun dësem Buch gekacht. Et ass ongeféier eng riseg gemëscht Zalot mat verschiddene Geméis abegraff Spinat, marinéierte Kabes, Zalot, Waasserkress, dann Eeër, Drauwen, Kornischongen, Ansjovis, Gewierzer, Moschter, Esseg, Salz, Ueleg, Peffer, Fréijoër Ënn, Zitroun, Péiterséilech an natierlech Poulet Broscht an Uewerschenkel, déi och ersat kënne ginn mat Taube, Kallef an / oder Schwéngefleesch. Kuerz, Saachen fir "ruppeg Jongen, mat engem Gaum net geneigt fir ze verfeineren".

Um Enn vum Mier: vum gesichte Newfoundland Bacalhau bis ... Fléien Fësch!

Dee vun fëschen et ass e spannend Kapitel, net nëmmen am Buch, awer an der Filibusta Kichen am Allgemengen. Omnipräsent ass den Newfoundland Bacalhau: déi schéinst ware fir de franséische Maart reservéiert, wärend déi aner mat Pirateschëffer an d'Karibik transportéiert goufen, "wou afrikanesch Sklaven lecker gemaach hunn pancakes". Op Martinique a Guadeloupe gëtt et nach ëmmer sou preparéiert wéi an den Deeg vu filibusta, dat ass an chiquetail, dat heescht "a Stécker". Wéi d'Traditioun et virschreift, kënnt et fir d'éischt op de Kuelen gefëmmt bis et liicht schwaarz gëtt; da gëtt se a kale Waasser ofgesout, am beschten den Dag virdrun, oppassen d'Saachen Waasser e puermol z'änneren. Do chiquetail Bacalhau déngt och als Basis fir d'Virbereedung vun ferocious, dat anert vun den zwee Platen, dat ech beim Rob De Matt probéiert hunn: hei "dee séissen an zockerege Pulp vum Avocado geet wonnerbar mat de saueren a salzege Goûte vu Bacalhau, alles witzeg mat Chili an engem Schleier vu Cassava".

Awer niewent Bacalhau, "soubal d'Netzwierker an d'Waasser geheit goufen, ware se mat Kreaturen mat helle Faarwen an déi ënnerschiddlechst Formen gefëllt", dorënner Muschelen, Kockelen, Gruppéierer, Hummeren, Mangrove-Austern tazard, Garnelen, Mieresselen, Sunfish, Sohle, Garfish, Polynemiden, Mierbraam, Thuinfeschskaepp, trevally, cascadura, Mierbraam, Schwertfësch, Séisswaassergarn genannt ouassous, Mier Papageien oder Conches, ëmmer präsent op d'Mäert vun den Antillen. Aner gemeinsam Spezialitéite waren déi snapper um Grill mat Chienzooss virbereet, d.h. fléien Fësch, dat ass bloe Fësch fir ze schmaachen frittéiert, d.h. Kriibs gemaach ze ginn da gestoppt. Oder nach ëmmer et Hai, meeschtens frittéiert a mat verschiddene schaarf Zoossen gewürzt fir de staarke Goût ofzeschwächen, an den Hood Fësch.

De Rendez-vous mat Gäertnervölker: Uebst, Geméis a Wuerzelen 

“Den anonyme Filibuster, nach méi wéi duerch d'Fëschertechniken vun den Indianer, war beandrockt duerch d'Fäegkeete vun den Awunner als Gäertner: Wuerzelen an Uebst ginn et am ganze Land, déi meescht dovu goufen aus Peru oder Brasilien bruecht. D'Uebst aus dem Kontinent importéiert, tatsächlech, wéi zAvocado oder Zockerrouer, si hu sech sou gutt ugepasst datt se séier an der fräier Natur proliferéiert sinn “. Haaptsächlech dovunner war den Maniok, ursprénglech aus südwestlech Brasilien, e richtege Kultobjet, d'Basis vun hirer Ernärung. Et gouf fir d'éischt gekacht fir d'Toxizitéit dobannen ze eliminéieren an duerno gepresst fir de Jus erauszekréien, och nëtzlech fir d'Konservatioun vu Fleesch. Anert Geméis dat wonnerschéin opblitt war e puer Wuerzele wéi Karibik Kabes an Okra, dat ass d'Okra. Oder, Knollen wéi z séiss Gromperen, am Kuch als Dessert benotzt, oder denYam (ähnlech), vun der Konsistenz vu Rüben, definéiert vum Papp Labat als "liicht, liicht verdaut a ganz nahrhaft". A Wierklechkeet ass et awer fir d'Awunner vun den Antillen net ze wichteg déi verschidde Knollen ze definéieren an ze differenzéieren, well se se gär all zesummen an engem eenzege Ganzt vermëschen, dat heescht, "Alles vermëschen" mat europäescht a lokaalt Geméis, wéi Muerten, Rëndelen, Kürbis, Dachin, Karibik Kabes, gréng Bounen, an dann Schmelz, Eejol, Gewierzer, Knuewelek, Kokosmëllech, an natierlech Chilli; all präsent a variabelen Quantitéiten ofhängeg vun der Disponibilitéit.

Ënnert de Legume awer Ierbsen a Bounen no Wëllen a ville Varietéiten. Mat der leschter gëtt ee vun de symbolesche Plate vun der Piratekichen preparéiert, nämlech de Bean Curry mat engem Kilo vun verschiddenen Zorten, kombinéiert mat Knuewel, Zwiebel, Ingwer a verschidde Gewierzer wéi Safran, Curry a Peffer. Endlech, ënner de Friichten, déi vumBroutbam, déi mir Iech scho gesot hunn iwwer de rullt a senge Blieder, an déi grouss Bananneplanzen, wäit verbreet bei der Preparatioun vu verschiddenen Desserts, béid um Grill a senger Schuel gekacht an a Pancakes als typeschen Antillianeschen Dessert.

"Geck fir Desserten": d'Wichtegkeet vun Zockerrouer an Uebst

Am Häerz vun den Desserten ass et zweiflech Zocker an dann d'Zockerrouer, déi an der Kichen vu filibusta ausmécht en Zutat, net en einfachen Séisser (et ass d'Basis, ënner anerem, aus deem Rum kritt gëtt). Dëst ass net d'Plaz fir déi traureg Geschicht iwwer seng Kultivatioun an déi dramatesch Bedéngungen ze verfollegen, déi zënter Joerhonnerte schwaarz Sklaverei musse maachen, awer ech si sécher datt bal jiddereen déi grouss Epik erënnert déi dës Produktioun kascht huet. Am Buch d'Hypothes, datt Zocker ass um Urspronk vu Piraterie, well "d'Baueren, déi vun hirem respektiven Heemechtsland an de Plantagen opginn hunn, filibusta gebraucht hunn fir hiren Handel ze maachen an ze schützen, bis Zocker de primäre Räichtum vun den Insele gouf an e strategesche Knuet fir déi betraffe Staaten".

Nieft wirtschaftlechen a politeschen Interessen war dësen Zutat och e grousst Interesse an der Kichen: "D'Pirate waren all e bësse vu Kanner bliwwen, verréckt fir Desserten, Séissegkeeten, Kompott, Gebees (normalerweis vu lokalen Aprikosen), wat beweist datt et méi naiv Séilen ënner hinne ware wéi mir soen ". Ënnert den Desserten war et zum Beispill de wäiss iessen, e Kokosnoss Mëllech Dessert (waart op dee vun Mandelen), wat net de Jus aus der Walnuss ass, mä dee kritt duerch gerëseltem Pulp am kache Waasser. Dann e puer Kuchen wéi de Zocker Kuch mat Drauwen, Muskat, Botter, Zocker, Crème a Kanéil, oder der schwaarze Kuch vun Trinidad, eng Adaptatioun vum traditionellen englesche Pudding. Oder och i toulum, Melasseséissegkeeten ähnlech wéi kubanesch Frangollos an Tamarind Bäll, Bäll mat Tamarind Pulp an Zocker weiderginn.

Wann d'Herrschaft vum Staang d'Aarbecht vu Männer ass, ass Uebst et ass eng gëttlech Offer, ëmsou méi an dësen Inselen, wou et eng Iwwerfloss vu onheemlecher Varietéit war. Fir dëst war bal ëmmer präsent just een lokal Uebstzalot, deen verfügbar ass, wéi z Ananas, Mango, Banann, Avocado (an de Westindien gëtt et dacks als Dessert mat Zocker, Orangeblummen a Rousewaasser giess), Meloun, orange, Waassermeloun, mat e bëssen Zitroun a Rum. A wéi se nei Uebst entdeckt hunn, déi se net woussten, wësst Dir wéi se et fäerdeg bruecht hunn ze suergen datt se gutt wieren? Si hunn gewaart an observéiert datt d'Villercher se giess hunn, well "wa se se iessen ass en Zeechen datt mir se och iesse kënnen".

Op jiddfer Fall, egal wéi en Dessert war, offensichtlech huet et net un Alkohol an Verdauungsmangel gefeelt.

Yo oh, loosst eis et drénken! Wat d'Piraten gedronk hunn

“De Filibuster ass deen deen drénkt. Becher, Karaffe, Fässer ouni Verspéidung gezaapt: Näischt schéngt d'Feier ze läschen, dat et verschléckt, d'Feier vun de Schluechte, vun donnerend Kanounen, vu brennende Stied, Feier vu Chillien, déi ni waarm genuch sinn, Feier vun engem Liewen verbrannt an engem Moment ". Waarden op déi éischt Brennereien, Wäin war de Kinnek vun alle Fester. Net nëmmen déi vun Drauwen aus Frankräich a Spuenien importéiert, awer och déi aus der Fermentatioun vun e puer verfügbare Friichten, wéi folgend:

• il Ananas Wäin, deen direkt gedronk sollt ginn ier et ze batter gouf;
• de Wäin vum Bananneplanzen, "Fir a Moderatioun ze verbrauchen, well et séier dem Kapp gëtt";
• de Wäin vum Sauerampel, eng rout Hibiskusblumm;
• l 'oucou, e fermentéierte Kassava Wäin, ganz beléift, bal all Dag gedronk, "awer deen no zwee oder dräi Deeg Fermentatioun no Béier ausgesäit";
• il mabi, e séissen oder roude Gromperewäin.

Méi spéit, ugefaang um Enn vum 600. Joerhonnert, mat der Schafung vun der éischter Brennerei op Barbados am Joer 1663, huet d'Produktioun (a besonnesch de kontinuéierleche Verbrauch) vun ugefaang Rum dat. De Begrëff, tatsächlech, erschéngt fir d'éischt an engem Dokument vum Jamaica Conseil am Joer 1651: "den Erfolleg war sou verblendend datt 1655 d'Royal Navy Rum zu der deeglecher Ratioun vu Matrousen derbäigefüügt huet. An den Ti'Punch mat Zitroun an Zocker gëtt et séier den heefegste Wee fir et ze drénken “, zesumme mat Mëllech Punch mat Vanill an Muskat oder al Planter Punch mat purem Alkohol a gemëschtem Uebstjus. Zousätzlech ass de Konsum vun orange oder Zitrounepunch dramatesch eropgaang wann spekuléiert gouf datt et hëllefe kéint Schurvy verhënneren, eng ganz verbreet Krankheet, déi d'Crews tëscht 1600 an 1800 deziméiert huet. Seng Ursaach gouf berécksiichtegt, souwéi de Manktem u Hygiène, de Mangel u Ascorbinsäure, anstatt an Zitrusfruchten.

En anert ganz beléift Getränk war den Cocktail vum Buccaneer Morgan, mat Kokosnossmëllech, Bernstein Rum, Wäiss Rum, Ananas a gréngen Zitrounejus. Endlech war keen Iessen ouni den béis Feier Kaffi, mat orange an Zitrouneschuelen, Ingwer, Neelcheskäpp, Kanéil, Cognac a Cointreau. Awer denkt drun datt "de Fakt datt se den Hals mat alkoholesche Gedrénks verbrannt hunn net verhënnert datt se och no Séissheet sichen, ugefaang mat cioccolato, fir déi si prett ware fir eng Dommheet ze maachen ".

Dat ass genuch, mir hunn Iech scho genuch gesot wat Piraten iessen. Mir hoffen dech intrigéiert ze hunn, elo musst Dir just dëst Buch kafen (a selwer verschlëmmeren)!

Den Artikel Afe Zopp, Uebst an Dessert - dat hunn d'Piraten eemol giess schéngt deen éischten un ze sinn Liewensmëttel Journal.