Se levar o apelido De André é unha gran responsabilidade

0
- Publicidade -

Cristiano De André e o seu pai Faber

Sinceramente, non sei cantas veces escribín Fabrizio De André. Tendo en conta tamén os pensamentos breves e banais que escribín no meu diario a partir do ensino medio e que falaban das súas cancións ou só de partes delas, serán centos. Sempre escribín sobre o artista, nunca sobre o home xa que nunca o coñecín, que podería escribir? Só recollería pensamentos, recollidos aquí e alí, de amigos, compañeiros e familiares. Pero moitas veces me fixen unha pregunta, que pode valer tanto para Fabrizio De André como para calquera outro gran personaxe público. Como era na vida privada? Como era Fabrizio De André marido ou parella, pai ou amigo?

O seu fillo, Cristiano De André

Lin varias veces entrevistas do teu fillo maior, Cristiano De André, o último hai uns días. E percorrendo cos ollos aquelas súas palabras case o imaxinaba primeiro de neno e despois de adulto, xunto ao seu pai. Pregunteime como era a súa infancia, adolescencia e mocidade ter un pai cun apelido tan importante, en moitos sentidos mesmo incómodo. Canto estivo presente, en períodos tan importantes da súa vida, a figura do seu pai e, de ser así, ata que punto. En palabras de Cristiano De Andrè, brilla todo o amor infinito cara ao pai Fabrizio, pero tamén toda a dificultade de levar un apelido que en moitos momentos pode ser máis unha pesada carga que un manto espléndido co que cubrir.

O seu soño? Sigue os pasos do pai

Cristiano que, pola súa banda, soñaba dende neno con facerse músico, con seguir os pasos do seu pai e do pai Fabrizio que en cambio tentou disuadilo porque, díxolle, que con ese apelido non sería doado. De feito, para Cristiano De André non foi nada fácil. Incluso ese extraordinario parecido físico e eses tons vocais que tanto lembran ao gran Faber, certamente non lle axudaron. Durante anos o enfrontamento foi inevitable, pero ao mesmo tempo despiadadamente cruel. Porque non é doado ser fillos dun xenio, máis aínda se decides seguir os enormes pasos que deixou impresas. Pero Cristiano De André foi máis forte que o peso do apelido que leva.

- Publicidade -
- Publicidade -

O gran legado

A partir diso11 xaneiro 1999, o día en que os ollos e a voz de Fabrizio De André morreron para sempre, herdou o seu enorme patrimonio artístico. Volveo a ler, volveu visitar e deulle a coñecer ás novas xeracións, aos que nunca coñeceron ao seu pai. E ese apelido está sempre aí, coa súa forza disruptiva. Pero co paso dos anos foise aclarando. Dun pesado fardo que era converteuse nun espléndido manto co que encubrir e debaixo desa capa hai un gran músico que o seu pai quixera ser veterinario da granxa familiar de Tempio Pausania. Menos mal que Cristiano non escoitou ao pai Fabrizio e hoxe podemos gozar doutro músico de De André. O único, verdadeiro e auténtico herdeiro dunha mina de ouro musical.

Aínda que: "Porén, levar o apelido De André é unha gran responsabilidade e non sempre é doado”, Palabras e música de Cristiano De André.


- Publicidade -

DEIXE UN COMENTARIO

Por favor, introduce o teu comentario.
Introduza aquí o seu nome

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Descubra como se procesan os seus datos.