روزگاری خدمات عمومی بود. روزگاری یک RAI با کیفیت وجود داشت که علاوه بر اطلاعات ، Deepening را نیز ارائه می داد. مطالعه عمیق کیفیت.
این ایده با انتقال از ما به ما داده شده است انریکو منتنا، چهارشنبه 28 آوریل ساعت 21 از La30 پخش شد ، که به ارائه آخرین کتاب توسط میشل سانتورو با عنوان "چیزی جز حقیقت" یک کتاب پیچیده و مفصل ، جایی که در مرکز آن یک شخصیت آشفته و آرمانی وجود دارد ، یک قاتل مافیایی: مائوریتزیو آولولا. از سخنان تکان دهنده وی که ، در برخی از بخش ها ، حس غیرقابل توصیف دافعه را فراهم می کند ، تقریباً به طور طبیعی تحلیلی در مورد دوره قتل عام های مافیایی دهه 90 ایجاد می شود.
ما مسیرهای دردناک حافظه ، تاریخ اخیر خود را باز می یابیم. احساساتی دوباره کشف می شوند که قابل فراموشی نیستند ، زیرا افرادی را نمی توان فراموش کرد که همه خود را تا زمان مرگ ، مطابق با قوانین آن برای دولت داده اند. در حال حاضر دولت است. کلمه ای عظیم ، مفهومی که برای همه بیشتر ناشناخته است. امروز دولت چیست؟ چه کسی حاضر است امروز برای دولت بمیرد؟ جیووانی فالکون e پائولو بورسلینو آنها نماد مردانی هستند که به عنوان خادمان وفادار دولت جان باخته اند. کشوری که آنها را ترک کرده بود تنها گناهکار.
کشتارهای مافیایی سال 1992
گفتگوی میشل سانتورو و مائوریتزیو آوولا ، متشکل از س questionsالات خاص در مورد استراتژی کشتار مافیای آن سالها ، به ما یک پاسخ بی ادبی و بیرحمی را می دهد. تصویری که پدیدار می شود ، خنک کننده است. برخی به آن مشکوک شدند ، بسیاری آن را در مقالات یا کتابها توصیف کردند ، به سختی کسی آن را بر اساس گفته های مرد شرافتمند، این مربوط به شخصی است که مردان و افکار مافیایی را به خوبی می داند.
این قتل عام ها هنوز زخم های آشکاری هستند ، زیرا تا زمانی که کاملاً مشخص نشود چه کسی می خواست جیووانی فالکونه و پائولو بورسلینو را بکشد ، اگر به طور قطعی معلوم نباشد که آیا این فقط یک ابتکار مافیایی عظیم بوده است یا اینکه مهمانی هایی همراه با مافیا وجود داشته است. دولت ، این کشور هرگز رشد نخواهد کرد. ما این را مدیون فیاممتا بورسلینو ، دختر پائولو هستیم که به همراه منتانا در استودیو حضور دارد و همه خانواده های قربانیان مافیای و کشتارهای تروریستی را مدیون آن هستیم.
Vera RAI کجا رفته است؟
در تمام این طیف عواطف شدید که دوباره با شنیدن مباحثی که ما را به سی سال قبل بازگرداند دوباره ظاهر شد ، یک سوال به طور خودجوش پیش آمد: RAI کجاست؟ به محض پخش برنامه هایی مانند انریکو منتانا در شبکه های مختلف RAI. RAI فقط اطلاعات ساده ای نبود ، همانطور که بود از خدمات عمومی ، که توسط همه ما از طریق پرداخت هزینه مجوز تأمین می شد ، امروز کالای بسیار کمیابی را ارائه می دهد: مطالعه عمیق. آنها زمان های دیگری بودند و مفسران دیگری نیز بودند.
سرجیو زاوولی ، انزو بیاگی ، جیووانی مینولی ، میشل سانتورو ، گارد لرنر ، انریکو منتانا ، برونو وسپا فقط چند مورد را نام ببرم. هرکدام با دیدگاه خاص خود ، راست ، چپ ، مرکز ، برخی افراطی تر ، برخی معتدل تر ، همه می توانند منبع را برای نوشیدن انتخاب کنند ، یا ، و بهترین کار این بود ، سعی کنید به همه دیدگاه ها گوش دهید آنها را ایجاد کنید. شخصی ، شخصی اما همه اینها فقط زمانی امکان پذیر بود که RAI واقعاً RAI باشد ، یا وقتی سرویس عمومی بود.
اکنون می دانیم که زمان ها در حال تغییر هستند ، اما در مورد RAI ، این تغییر مترادف با رشد نیست ، بلکه با پسرفت است. اگر خدمات عمومی شروع به صحبت در مورد اهداف ، بودجه کند ، ما کاملاً از این کار دور هستیم. به نام این مفاهیم ، که ممکن است برای تلویزیون های تجاری مناسب باشد ، محصول نهایی تا حدودی ناامید کننده است. برخی از پخش ها وجود دارد که ، به ادب ، می توان غیرقابل تصور ، با مجریان غیرقابل نمایش و محتوای سوال برانگیز را تعریف کرد ، که به جز بینندگان بسیار کمی مشاهده نمی شوند.
زمانی شعار Vera RAI "DI TUTTO DI PIU" بود ، امروز می تواند "The NARROW ESSENTIAL" باشد و شاید بیش از حد ، حتی چندان درست هم نباشد.
مقاله استفانو ووری
