او تازه 75 ساله شد دیوید گیلمور و شاید میلیون ها طرفدار این پینک فلوید، پراکنده در چهار گوشه جهان ، در کنار آنها منتظر بودند فراموش نشدنی گیتاریست ، هدیه تولد فراموش نشدنی…برای آنها. در ماه های گذشته ، در حقیقت ، صداهایی ، کمابیش غیرقابل کنترل ، از جلسات سه عضو بازمانده سابق گروه انگلیسی صحبت می کردند که علاوه بر خود دیوید گیلمور ، راجر واترز e نیک میسون. چهارمین عضو تاریخی و بنیانگذار گروه ، نوازنده صفحه کلید ریچارد رایت، در سال 2008 درگذشت.
هدف از این جلسات تلاش برای بازسازی آموزش و شروع مجدد با پروژه های هنری جدید بود ، این اتحاد قرن بود. گفته می شود که از هر سه حزب دو حزب وجود داشتند که معتقد بودند این عزیمت جدید امکان پذیر است و توسط واترز و میسون نماینده آنها بودند. خود گیلمور کسی بود که آن ماجراجویی شگفت انگیز را به طور قطعی تعطیل دانست. سخنان او که چند روز پیش گفته شد ، عقاید وی را تأیید می کند و طعم یک جمله را دارد. قطعی
پینک فلوید ، پایان.
در مصاحبه با نوازنده گیتار، یک مجله مشهور آمریکایی که بزرگترین شخصیت های گیتار را چشمک می زند ، نوازنده انگلیسی به طور قطعی درب بازسازی احتمالی Pink Floyd را می بندد: "دیگر کافی است ، من با گروه تمام شدم. انجام این کار بدون ریچارد کار اشتباهی خواهد بود. و من با راجر واترز موافقم که او با تمام این نمایش ها در "دیوار" کاری را که دوست دارد انجام می دهد و سرگرم می شود. من با همه اینها در آرامش هستم. و قطعاً نمی خواهم برگردم و استادیوم بازی کنم. من آزادم دقیقاً همان کاری را که می خواهم و آنچه می خواهم انجام دهم".
راجر واترز 40 سال پیش چنین تصمیمی گرفته بود
اشاره گیلمور به راجر واترز چیزی غیر تصادفی است. واترز چهل سال پیش با انتشار آلبوم قدم خداحافظی خود را برداشتبرش نهایی"، سال 1983. سپس او بود که خواستار آن شد که سه عضو دیگر نیز داستان پینک فلوید را بسته اعلام کنند. اما آن زمان دیوید گیلمور ، ریچارد رایت و نیک میسون نه گفتند و داستان گروه افسانه ای انگلیسی را برای یک دهه دیگر ادامه دادند ، هنوز احساسات زنده فراموش نشدنی مانند کنسرت در تالاب ونیز 15 ژوئیه 1989.
تصمیم غم انگیز اما درست
سخنان دیوید گیلمور حرف آخر را به یکی از خارق العاده ترین گروههای موسیقی در تاریخ موسیقی زد. می توان آن را به عنوان یک تصمیم تعریف کرد دردناک، زیرا هر گونه امید دوباره دیدن آنها را با هم از بین می برد. با این حال ، می توان آن را نیز تعریف کرد جیوستا، زیرا این زمانی به وجود می آید که شما کاملاً آگاه باشید که آنچه که بوده است دیگر امکان بازگشت ندارد. پینک فلوید آنها بودند چنین پدیده ای ابتکاری و عالی که دیگر نیست قابل تکرار. دیگر هیچ موزیسین ساکت اما خارق العاده ای در تعادل هنری گروه وجود ندارد ، ریچارد رایت ، و دیگر نمی توان آن روح خلاق و ابتکاری ، آن نبوغ را در ترکیب بندی ها داشت که گروه را بی نظیر کرد.
زمان میگذرد. غیر قابل تحمل برای همه. شما همیشه باید بتوانید لحظه ای را که باید بگویید تشخیص دهید "باستا"، حتی اگر هزینه آن هم هزینه شود. برای همه هنرمندان سخت ترین لحظه است ، زیرا بیشتر اوقات ، با پیشرفت سن و شناختی که دیگر نمی توان از آن برخوردار شد ، از نظر هنری ، آنچه در این سالها داده شده است واقعاً سخت است. ما هواداران سرسخت و بی پیر پینک فلوید باید از دیوید گیلمور برای تصمیم خود تشکر کنیم. او ، راجر واترز ، ریچارد رایت و نیک میسون ، بدون فراموش کردن جنون درخشان یکی دیگر از بنیانگذاران گروه ، که در سال 2006 درگذشت ، سید برت *, تاریخ موسیقی با حروف بزرگ نوشته شده است. این به ما بستگی دارد که وظیفه فوق العاده ادامه دادن آن را به فرزندان و نوه های ما که به نوبه خود ، آن را به فرزندان و نوه های خود منتقل کنند. چون کارهای پینک فلوید مانند یک شاهکار هنری یا ادبی است: جاودانه, یونیکا e تکرار نشدنی.
PS.
* به دوست گمشده آنها سید برت پینک فلوید یکی از زیباترین آهنگهای تاریخ راک را تقدیم کرد: "کاش اینجا بودی".
