تابستان آغوش اسطوره ای دوباره کشف شده طعم شیرین پیروزی را دارد
چقدر دلمان برای آنها تنگ شده است. به مدت یک سال و نیم آنها از زندگی ما و پارک احساسات ما منع شده اند. خیلی خطرناک. بیماری همه گیر نیز این لذت را از ما گرفته بود. ژستی که بی نهایت احساسات و عواطف ، شادی و درد ، عشق و دوستی ، همبستگی و نزدیکی را جمع می کند. ما آنها را در ذهن و قلب خود پارک کرده ایم و منتظریم که بتوانیم دوباره مال خود را آزاد کنیم آغوش. و بالاخره تابستان فرا رسید ، چنگال ویروس کمی ضعیف شده است و ما می توانیم با عاداتی که از دست داده بودیم تماس بگیریم. بغل کردن هنوز باعث ایجاد سوء ظن و ترس پنهان می شود ، اما قهوه در بار و ناهار در رستوران خطرات که می توانیم با آن کنار بیاییم
و سرانجام تابستان فرا رسید ، تابستان 2021 ، رویدادهای بزرگ ورزشی که در سال 2020 به دلیل همه گیری به تعویق افتاد. یورو 2020 فوتبال و المپیک 2020 توکیو آنها در سال 2021 برگزار می شوند ، اما به دلایل بازاریابی و حمایت ، نام این دو رویداد بدون تغییر باقی مانده است. مسابقات فوتبال اروپا چند هفته پیش به پایان رسید ، در حالی که المپیک توکیو هنوز در جریان است. از صمیم قلب نمی توانید چنین دوره شکوفایی برای ورزش ایتالیا را به یاد آورید که در سه هفته گذشته تجربه کرده بودیم. پیروزی های بزرگ ، ورزشکاران بزرگ ، زنان و مردان بزرگ پشت این پیروزی ها هستند. نه تنها شادی نتیجه فوق العاده وجود دارد ، و در نتیجه شادی کم و بیش پر سر و صدا ، احساس عمیق تعلق ، میل شدید به اشتراک گذاری وجود دارد.
تابستان آغوش اسطوره ای دوباره کشف شد و ویروسی شد
احتمالاً آن دوره طولانی انزوا باعث شد تا تمایل ما برای دیگری در همه ما به طرز چشمگیری افزایش یابد. گویی ما در درون خود اراده ای داریم که یکدیگر را در آغوش بگیریم تا یکی احساس کنیم. و هرگز ورزش هرگز با طبیعی ترین حرکات خود این پیام دقیق را به ما ارسال نکرده است. اگر از شما پرسیده شود: فکر می کنید تصویر نمادین پیروزی ایتالیا در یورو 2020 چیست؟ شاید نه همه ، اما تقریباً همه شما پاسخ دهید: آغوش نهایی بین روبرتو مانچینی, مربی تیم Azzurri e جیانلوکا ویالی, رئیس هیئت تیم ملی ایتالیا همچنین ، در طول المپیک 2020 توکیو ، به طرز شگفت انگیزی پر از پیروزی ها و موفقیت های هیجان انگیز که در تاریخ ورزش ما وجود دارد ، در آغوش روز یکشنبه 1 اوت بین جانمارکو تمبری e مارسل جیکوبز, برندگان دو مدال طلا فوق العاده ، اول در پرش ارتفاع مردان و دوم در 100 متر صاف ، ملکه المپیک ، سپس در فاصله چند دقیقه از یکدیگر فتح شد ، به تصویر نمادین تبدیل شد.
روبرتو مانچینی e جانلوکا ویالی ، یک دوستی تاریخی ، یک عمر طولانی. جانمارکو تمبری e مارسل جیکوبز دوستی که در پیستی دو و میدانی در توکیو شکوفا شد ، اما تاریخی هم شد زیرا دختر لحظه ای است که در تاریخ ثبت خواهد شد. به تاریخ ورزش و فراتر از آن. شاید هرگز ، در ورزش ، حرکت در آغوش گرفتن معانی زیادی نداشته باشد. در آن دو آغوش ، ترکیب موجی از احساسات مساوی و متضاد ، داستانهای زندگی خصوصی و حرفه ای با هزار جنبه و نه همیشه مثبت ، آسیب های جدی که بیشتر در لحظات سرنوشت ساز شغلی رخ داد ، وجود داشت که آن حرفه می تواند دردها ، بیماریهای وحشتناکی که نمی خواهند شما را تنها بگذارند ، تمایل به کنار گذاشتن همه چیز و شروع به انجام کارهای دیگر در زندگی و سپس دوباره فکر کردن به دنبال انتقام انواع مختلف از خودشان هستند. کی میدونه کی
در آن دو آغوش ما می خواستیم جهان عزیزترین محبت ها ، پدران ، مادران ، همسران ، فرزندان را در آغوش بگیریم ، همه افرادی که سالها فداکاری کرده اند ، و برای تعقیب دقیق آن اهدافی که به دست آمده اند وقت گذاشته اند. راهی برای گفتن به آنها "متشکرم و متاسفم برای همه زمان هایی که از شما برای تعقیب یک رویا غافل شدم". اکنون این رویا وجود دارد ، با یک فنجان یا مدال از بهترین فلز نشان داده شده است. اکنون رویا وجود دارد ، متعلق به همه است زیرا همه در تحقق آن سهیم بوده اند. هر کس قطعه خود را در آن گذاشته است و این باعث می شود که رویا زیباتر شود. همه اینها و خیلی خیلی بیشتر به یک زندگیهیجانی. یونیکا. وصف نشدنی. چقدر دلمان برای آنها تنگ شده است. و اکنون دیدن دوباره آنها در چنین لحظاتی جذاب چیزی جز افزایش پشیمانی از دست داده هایمان ندارد ، اما به ما میل بیشتری می دهد تا دوباره شروع کنیم ... ما را در آغوش بگیریم. تابستان آغوش اسطوره ای دوباره کشف شد با تشکر از Fantastic Four ما و آغوش فوق العاده آنها!
"در آغوش تو" نوشته آلدا مرینی
جایی در جهان وجود دارد که قلب به سرعت می تپد ، جایی که نفس نمی کشید ، به خاطر چقدر احساس می کنید ، جایی که زمان متوقف می شود و دیگر پیر نشده اید ؛ آن مکان در آغوش شماست جایی که قلب پیر نمی شود ، در حالی که ذهن هرگز از رویا پردازی نمی گذرد ... از آنجا دیگر نمی توانم فرار کنم زیرا فانتزی مسحور کننده گرمای ما را احساس می کند و نه ... من هرگز به خودم اجازه نمی دهم که بدهم کسی که عاشقانه می داند چگونه مرا مجبور به پرواز می کند.
مقاله استفانو ووری
