Weithiau mae'n hynod hawdd syrthio i ystrydebau ... Wrth ysgrifennu'r erthygl hon, roeddwn i'n meddwl y byddai hyrwyddo cysyniad sydd eisoes fwy neu lai yn cael ei rannu gan synnwyr cyffredin fel “mynegi emosiynau yn bwysig” yn ymddangos yn syml iawn. Byddai unrhyw seicolegydd yn cytuno â'r datganiad hwn, yn ogystal â'r rhai sy'n llai agos at y sector; os heddiw rydym yn siarad am y berthynas meddwl-corff, gan anwybyddu cymaint y mae hanes meddwl a meddygaeth wedi ei freintio bellach y naill yn awr y llall, mae undod yn cael ei ennyn, peiriant sy'n gofyn am gydamseriad y ddau. Yn fyr: psyche a chorff yn un.
Rwy’n bwriadu taflunio’r cwestiwn oesol hwn i’n dyddiau ni yn union i ddangos faint, hyd yn oed os yw wedi’i ddyddio’n hanesyddol, mae hon yn thema gyfoes.
Sut? Symud y ffocws am y foment o'r berthynas meddwl-corff i patholeg tiwmor.
Yma mae dwy gangen o seicoleg glinigol yn cael eu chwarae: y seicosomatig a'r seico-oncoleg.
Nod y cyntaf yw dehongli'r mecanweithiau hynny sy'n achosi i rai nodweddion personoliaeth gyfrannu at ddechrau'r afiechydon corfforol, yn enwedig afiechydon cardiofasgwlaidd ac oncolegol. Mae'r ail yn deillio o'r cyfarfyddiad rhwng seicoleg ac oncoleg, yn union seico-oncoleg; dull penodol o ymdrin ag agweddau seicolegol canser.
Beth yw'r berthynas rhwng tiwmorau ac emosiynau?
Y cyntaf i gysylltu'r ddwy elfen hon oedd Galen o Pergamum, meddyg o Wlad Groeg hynafol: roedd yn argyhoeddedig o'r ffaith bod lleiafswm enwadur cyffredin rhwng psyche a thiwmorau ac ers hynny mae'r olaf wedi bod yn gysylltiedig â gwyriadau o naws y hwyliau a system imiwnedd wan.
Mae llawer wedi'i wneud ers dyddiau Galen, ond mae ei dybiaeth sylfaenol yn aros yr un fath ac, yn wir, mae wedi dod o hyd i gadarnhad: heddiw rydym yn siarad am personoliaeth math C. (personoliaeth sy'n dueddol o ganser).
Il math C. yn cynnwys cyfres o agweddau a nodweddion emosiynol wedi'u diffinio'n dda, megis cydymffurfiaeth, cydymffurfiaeth, chwilio'n gyson am gymeradwyaeth, goddefgarwch, diffyg pendantrwydd, tueddiad i wneud iawn am emosiynau fel dicter ac ymddygiad ymosodol.
Mae astudiaethau clinigol wedi dod i'r amlwg sut y nodweddwyd bywyd y pynciau hyn gan bresenoldeb digwyddiadau trawmatig sylweddol yn y cyfnod rhwng 2 a 10 mlynedd cyn y diagnosis; wedi dod ar eu traws yn aml colledion emosiynol y mae'r unigolyn wedi gorfod ymdopi ag ef, yn enwedig mewn achosion o ganser y fron, y groth a'r ysgyfaint. Felly gall nodweddion personoliaeth, digwyddiadau bywyd ac yn bennaf tueddiad i adfer emosiynau gynyddu tueddiad i'r afiechyd.
Efallai bod y cwestiwn yn ymddangos yn dechnegol iawn, ond yr hyn rwy'n bwriadu ei gyfleu i'r darllenydd yw pwysigrwydd y mecanwaith hwn: emosiwn atal neu ormes, yn nodweddiadol o bersonoliaeth math C, heb gael ei ymhelaethu yn seicolegol mae'n gollwng trwy sianeli somatig, gan arwain at effaith fiolegol fanwl gywir neu ymateb imiwn llai (mwy o fregusrwydd i'r afiechyd).
"Pam ddigwyddodd hyn i mi?" Mae'r claf canser yn wynebu materion nad yw, mae'n debyg, wedi dod i delerau â nhw, yn enwedig os yw dechrau'r afiechyd yn digwydd yn ifanc; Rwy'n siarad am themâu bywyd, poen, marwolaeth. Mae yna lawer o deimladau y mae'r pwnc yn eu cael eu hunain yn eu profi; teimladau dwys iawn sy'n ystyried gwrthod y sefyllfa, anghrediniaeth, dicter, anobaith ac ymdeimlad o afrealiti. Mae mil o gwestiynau'n goresgyn meddwl y person, nad yw meddygon hyd yn oed yn gwybod sut i ateb yn aml: Pam ddigwyddodd hyn i mi? - Beth fydd yn digwydd i mi nawr? - Byddaf farw? - A fyddaf yn gallu ymdopi â'r afiechyd?
Gan gadw mewn cof nodweddion y bersonoliaeth math C a ddisgrifir uchod, deuaf i sylw'r darllenydd eto at thema'r darllenyddallanoli, hynny yw annog y claf canser i fynegi a chyfleu ei emosiynau, gan eu dysgu mewn ffordd benodol i wneud yr hyn nad yw erioed wedi'i ddysgu o'r blaen ac sydd, mewn canran fwy neu lai pendant, wedi cyfrannu at gyflwr y clefyd. Pe bai'n bell gen i gyfleu'r neges mai cydran allanoli emosiynol yw prif achos neu uniongyrchol y drwg hwn; pwrpas yr erthygl yn unig yw sensiteiddio'r darllenydd ac, i wneud hynny, defnyddiais ddwy elfen sy'n nodweddu ein hamser yn anffodus: y corff sâl a'r psyche dan ormes.
Mae hanes seicosomatics yn ein dysgu mai'r corff yw'r modd olaf sydd ar gael inni i amlygu problemau seicig na fyddai fel arall wedi dod o hyd i fynegiant. Felly, os yw'r corff yn cymryd cynnwys aflonyddgar a gormesol y psyche fel dewis olaf, gellid cyfiawnhau'r sylw (weithiau'n obsesiynol ac ystumiedig) y mae ein cymdeithas yn ei gadw ar ei gyfer mewn rhyw ystyr ... Fodd bynnag, mae'r ffaith yn llai fel nad ydym yr un mor addysgedig i ofalu am ein psyche gyda'r un trylwyredd. Rwy'n gobeithio, yn enwedig yn y cyfnod hanesyddol hwn lle mae'r firws yn anffodus wedi pwysleisio dimensiwn ein corff yn gliriach, y bydd pwysigrwydd amddiffyniad seicolegol, y ddau wedi'i gysylltu'n annatod, yn parhau i gael ei bwysleisio ymhellach.
