Franco Battiato, meddwl bach, bach ar gyfer artist gwych, gwych
Y diwrnod ar ôl. Mae'n ddiwrnod ar ôl diwrnod trist iawn. Y diwrnod y cymerodd gorff Franco Battiato i ffwrdd. Yn sicr ni all 24 awr fod yn ddigon i fetaboli gofid dwfn. Y gofid o beidio â gweld arlunydd mwyach sydd ers dros ddeugain mlynedd wedi ein swyno, ein syfrdanu, ein swyno gyda'i gelf yn gyson. Roedd y cydymdeimlad dros ei ddiflaniad yn unfrydol. Trydarodd byd diwylliant ac adloniant negeseuon o gydymdeimlad diffuant a dwys. Roedd hyd yn oed byd gwleidyddiaeth, ar yr achlysur trist hwn, yn ymddangos yn gydlynol. Ni fu’r distawrwydd cudd a chas hynny, sy’n aml yn dilyn diflaniad arlunydd, gan rai gwleidyddion dim ond oherwydd bod gan yr artist ei hun syniad gwleidyddol gwahanol i’w un hwy. I'r dde, canol, chwith iddo, Franco Battiato, maen nhw hyd yn oed. Byddai'n gwneud ei ddeallusrwydd a'i sensitifrwydd rhyfeddol yn anghymwynas pe bai'n cael ei letemu i'r hen gategorïau meddyliol hen ffasiwn hyn. Roedd Franco Battiato y tu hwnt. Y tu hwnt i drallod dynol. Roedd wedi dewis byw ei fywyd fel dringwr gwych. Nid oedd ei mynyddoedd yn gopaon wyth mil metr a mwy, wedi'u gwasgaru ledled y byd. Y copaon yr oedd am eu gorchfygu oedd rhai'r enaid. Y chwiliad sbasmodig am y rhan fwyaf agos atoch ni, y dyfnaf a'r mwyaf anhysbys. Defnyddiodd fel arf ar gyfer ei ddringfeydd nid pickaxes na rhaffau, ond cerddoriaeth, paentio, athroniaeth, celf i gyd ar 360 °. Yn ei meudwy o Milo anadlodd yr awyr ryfeddol honno o'i Sisili, a lanwodd ei feddwl a'i galon. Anadlodd ef hyd y diwedd. Tan y theatr odidog honno, lle ganed holl weithiau Franco Battiato, lle roedd ei biano, ei lyfrau dirifedi, casetiau sain a fideo, penderfynodd ei gofnodion ei bod yn bryd gollwng y llen. Am byth.
Ac felly, fel sy'n digwydd bob amser pan fydd artist gwych yn marw, mae rhywun yn meddwl ar unwaith am yr etifeddiaeth artistig y mae'n ei gadael. Pwy yw ei etifeddion? Pwy fydd yn gallu parhau â'r llwybr hwnnw gan ddilyn yr ôl troed a olrhain y meistr Sicilian? Yr ateb? Neb. Ni fydd neb yn gallu ymgymryd ag etifeddiaeth Franco Battiato, ni fydd neb yn gallu parhau â'r siwrnai ddaearol honno ar 18 Mai, 2021. Gallwch ddynwared arddull gerddorol, gallwch geisio cymryd syniadau o destunau cyfansoddwyr caneuon gwych eraill, gallwch hyd yn oed ceisiwch ychwanegu at feddwl gwleidyddol - cymdeithasol artist. Ni fydd neb yn gallu etifeddu celf Franco Battiato, oherwydd roedd ei ysbrydoliaeth a'i harweiniodd yno lle na all ac na fydd eraill yn gallu cyrraedd. Ynddo ef roedd rhywbeth a anwyd o'r tu mewn, o'i enaid a thrwy'r astudiaeth ddi-baid, wedi'i yrru gan chwilfrydedd dinistriol, fe gyrhaeddodd gopaon heb eu harchwilio ac heb eu harchwilio yn artistig i bawb arall. Am y rheswm hwn bydd ei etifeddiaeth yn parhau i fod yn anhygyrch, tra bydd ei Gelf, yn ffodus, yn parhau i fod yn hygyrch i bawb, o leiaf i bawb nad yw'r enaid yn air yn unig ond hanfod ein dynoliaeth.
Hwyl Fawr Feistr, bydded i'r ddaear fod yn ysgafn i chi.
Erthygl gan Stefano Vori
